حدیث کندن موی سفید

نخستين موى سفيد وفلسفه آن

1. از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «اوّل كسى كه موى سفيد در محاسنش ظاهر شد حضرت ابراهيم علیه السلام بود. به ريش سفيد خود نگاهى كرد وگفت: پروردگارا، اين چيست؟ وحى آمد كه اين باعث وقار انسان است. عرض كرد: پروردگارا، بر وقار من بيفزا».[1] 
 2. از امام باقر علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «هنگامى كه حضرت ابراهيم علیه السلام موى سفيد در محاسن خود ديد گفت: حمد وسپاس شايسته خداوندى است كه مرا به اين سن رساند، در حالى كه به اندازه يك چشم برهم زدن معصيت او را نكردم».[2] 
 3. از حضرت على علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «پيش از زمان حضرت ابراهيم علیه السلام موى سر وصورت سفيد نمى‌شد؛ ازاين‌رو، هرگاه پدر وفرزندى در مجلسى حضور داشتند كسى متوجّه نمى‌شد كدام فرزند وكدام‌يك پدر است، پس ناچار بود بپرسد. حضرت ابراهيم علیه السلام چنين دعا كرد: «خداوندا، براى من موى سپيدى قرار ده كه از فرزندان خود ممتاز شوم» خداوند دعايش را اجابت كرد وموى سر وصورتش (تدريجاً) سفيد شد».[3] 
 
 

فايده موى سفيد وحكم كندن آن

1. از حضرت على علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «موى سفيد را نكَنيد كه نور مسلمانى است. هر مسلمانى موى سفيدى در ريش او پيدا شود، همچون نورى براى او در قيامت باشد».[4] 
 2. در حديثى امام رض علیه السلام از حضرت رسول صلی الله علیه و آله آورده است كه فرمود: «موى سفيد در پيش سر ميمون ومبارك است ودر عارض‌ها علامت سخاوت وجوانمردى ودر جاى زلف علامت شجاعت ودر پشت سر شوم است».[5] 
 (ظاهراً منظور شروع وابتداى سفيد شدن است).
3. از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «خداوند در روز قيامت با سه كس سخن نمى‌گويد وبه آنها نگاه رحمت نمى‌افكند واعمالشان را نمى‌پذيرد وعذابى دردناك برايشان آماده كرده است: كسى كه موى سفيد (سر وصورتش) را بكَند، هر كه استمنا كند، هر كس كه ديگران با او لواط كنند».[6] 
 
توضيح: شايد منظور از گروه اوّل كسانى است كه براى هدف نامشروعى، مثلاً تدليس وفريب در ازدواج وجوان نشان دادن خود (براى مقاصد نامشروع) چنين كارى مى‌كنند، زيرا در حديثى معتبر از امام رض علیه السلام مى‌خوانيم كه فرمود : «چيدن وكندن موى سفيد جايز است، امّا چيدن آن را بيشتر از كندنش دوست مى‌دارم». ودر حديث ديگرى از آن حضرت آمده است كه: «كندن وچيدن موى سفيد هر دو جايز است».[7]  ودر روايت سوم از حضرت اميرالمؤمنين علیه السلام نقل شده كه آن حضرت چيدن موى سفيد را جايز وكندنش را مكروه دانسته است.[8]
(از مجموع اين روايات استفاده مى‌شود كه باقى ماندن موى سفيد از همه بهتر وچيدن آن مكروه واز آن مكروه‌تر كندن آن است).

[1] . كافى، ج 6، ص 492، ح 4 و5؛ مكارم الأخلاق، ص 68.
[2] . مكارم الأخلاق، ص 68.
[3] . علل الشرايع، ج 1، ص 104، باب 95، ح 3.
[4] . خصال، ج 2، ص 402؛ بحارالأنوار، ج 10، ص 91.
[5] . كافى، ج 6، ص 493، ح 6؛ مكارم الأخلاق، ص 68.
[6] . خصال، ج 1، ص 125، ح 61.
[7] . كافى، ج 6، ص 492، ح 1؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 77، ح 343، از امام صادق 7.
[8] . كافى، ج 6، ص 492، ح 3؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 77، ح 342.