توصیه پیامبر(ص) به حفظ و نشر احادیث

تشویق و توصیه به حفظ حدیث، و روایت و رساندن آن به دیگران، مورد عنایت خاصّ رسول خدا(ص) بوده، و همان حدیث معروف در تأکید آن حضرت بر ضبط حدیث و روایت آن کافی است، که فرمود:

«نَضَّرَ اللهُ عَبْداً سَمِعَ مَقَالَتِي فَوَعَاهَا وَبَلَّغَهَا مَنْ لَمْ یَسْمَعهَا فَکَمْ مِنْ حَامِلِ فِقْهٍ غَیْرُ فَقِیهٍ وَکَمْ مِنْ حَامِلِ فِقْهٍ إِلَى مَنْ هُوَ أَفْقَهُ مِنْهُ»؛[1]
یعنی «خداوند با طراوت و شاداب و سرزنده قرار دهد بنده‌ای را که سخن و گفتار مرا بشنود، و آن را به خاطر خود بسپارد و به کسی که آن را نشنیده است، برساند. پس بسا حمل‌کنندة فقهی که خود فقیه نیست، و بسا حمل‌کننده و رسانندة فقه به کسی که او از او فقیه‌تر است».

[1]. مجلسی، بحار الانوار، ج2، ص148؛ ح 22.