وبگاه پاسخگویی به سوالات دینی هدانا

تفاوت بین افراد فقیر و ثروتمند در حساب و کتاب قیامت+فیلم

وقتی روز قیامت فرا رسد، دو تن از بندگان با ایمان که هر دو اهل بهشتند، برای حسابرسی نگهداشته می شوند که یکی از آن دو در دنیا فقیر و دیگری غنی و ثروتمند بوده اند، بنده فقیر به زبان می آید و عرض می کند: ای پروردگار من! چرا بمانم؟…

0

تفاوت بین افراد فقیر و ثروتمند در حساب و کتاب قیامت

وضعيّت فقرا در جهان آخرت

1. در روايتى معتبر مى‌خوانيم كه امام صادق عليه السلام فرمود: «مؤمنان فقير[3] چهل سال زودتر از ثروتمندان مؤمن از نعمت‌هاى بهشتى استفاده مى‌كنند» سپس فرمود: «مثَل فقير وغنى مثَل دو كشتى است كه به عشارى (مأمور أخذ عوارض) بگذرند. كشتى خالى را زود روانه مى‌كنند وكشتى پربار را براى حسابرسىنگاه مى‌دارند».[4] 

عذرخواهی خدا از فقرا

2. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «خداوند در روز قيامت همانند كسى كه پوزش مى‌طلبد، به فقيران مى‌فرمايد: به عزّت وجلالم سوگند كه شما را در دنيا براى خوارى وذلّت فقير نكردم وامروز خواهيد ديد كه با شما چه خواهم كرد. هر كس در دنيا به شما نيكى كرده، دستش را بگيريد و وارد بهشت كنيد. فقيرى گويد: خدايا، اهل دنيا در دنيا زنان خوشرو وزيبا داشتند ولباس‌هاى نرم وفاخر مى‌پوشيدند وغذاهاى لذيذ مى‌خوردند ودر خانه‌هاى خوب ساكن مى‌شدند وبر مركب‌هاى نفيس وراهوار سوار مى‌شدند، پس امروز به ما نيز مانند آنان عطا فرما. خداوند مى‌فرمايد: به هر يك از شما همانند هفتاد برابر آنچه به جميع اهل دنيا از اوّل دنيا تا آخر دنيا داده‌ام، مى‌دهم».[5] 
3. از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت شده است كه فرمود: «روز قيامت گروهى از مردم به سوى بهشت حركت مى‌كنند. ملائكه به آنها مى‌گويند: كيستيد؟ گويند : فقرا هستيم. گويند: دوست داريد پيش از حساب وكتاب به بهشت برويد؟ جواب مى‌دهند: چيزى به ما نداده‌ايد كه ما را بر آن حساب كنيد. خداوند متعال فرمايد: راست مى‌گوييد به بهشت برويد».[6] 
4. از امام کاظم عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «اغنيا را به سبب گرامى بودنشان نزد من، توانگر نگردانيدم وفقيران را به سبب خواريشان نزد من، بى‌چيز نكردم بلكه توانگران را با فقيران امتحان كرده‌ام واگر فقيران نبودند توانگران هرگز مستوجب بهشت نمى‌شدند».[7] 

 

[4] . كافى، ج 2، ص 260، ح 1.
[5] . همان، ص 261، ح 9.
[6] . كافى، ج 2، ص 264، ح 19.
[7] . همان، ح 20.

منبع: کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی با بازنگری تحت نظر حضرت آیت الله مکارم شیرازی

امام جعفر صادق علیه السلام فرموند:
 إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَقَفَ عَبْدَانِ مُؤْمِنَانِ لِلْحِسَابِ كِلَاهُمَا مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَقِيرٌ فِي الدُّنْيَا وَ غَنِيٌّ فِي الدُّنْيَا فَيَقُولُ الْفَقِيرُ يَا رَبِّ عَلَى مَا أُوقَفُ فَوَ عِزَّتِكَ إِنَّكَ لَتَعْلَمُ أَنَّكَ لَمْ تُوَلِّنِي وِلَايَةً فَأَعْدِلَ فِيهَا أَوْ أَجُورَ وَ لَمْ تَرْزُقْنِي مَالًا فَأُؤَدِّيَ مِنْهُ حَقّاً أَوْ أَمْنَعَ وَ لَا كَانَ رِزْقِي يَأْتِينِي مِنْهَا إِلَّا كَفَافاً عَلَى مَا عَلِمْتَ وَ قَدَّرْتَ لِي فَيَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ صَدَقَ عَبْدِي خَلُّوا عَنْهُ يَدْخُلِ الْجَنَّةَ وَ يَبْقَى الْآخَرُ حَتَّى يَسِيلَ مِنْهُ مِنَ الْعَرَقِ مَا لَوْ شَرِبَهُ أَرْبَعُونَ بَعِيراً لَكَفَاهَا ثُمَّ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ فَيَقُولُ لَهُ الْفَقِيرُ مَا حَبَسَكَ فَيَقُولُ طُولُ الْحِسَابِ مَا زَالَ الشَّيْ‏ءُ يَجِيئُنِي بَعْدَ الشَّيْ‏ءِ يَغْفِرُ لِي ثُمَّ أُسْأَلُ عَنْ شَيْ‏ءٍ آخَرَ حَتَّى تَغَمَّدَنِيَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهُ بِرَحْمَتِهِ وَ أَلْحَقَنِي بِالتَّائِبِينَ فَمَنْ أَنْتَ فَيَقُولُ أَنَا الْفَقِيرُ الَّذِي كُنْتُ مَعَكَ آنِفاً فَيَقُولُ لَقَدْ غَيَّرَكَ النَّعِيمُ بَعْدِي‏
وقتی روز قیامت فرا رسد، دو تن از بندگان با ایمان که هر دو اهل بهشتند، برای حسابرسی نگهداشته می شوند که یکی از آن دو در دنیا فقیر و دیگری غنی و ثروتمند بوده اند، بنده فقیر به زبان می آید و عرض می کند: ای پروردگار من! چرا بمانم؟ به عزتت سوگند! که تو خود می دانی که ولایتی به من ارزانی نداشتی که بخواهم به عدل و داد یا جور و ستم، فرمان برانم، مال و ثروتی به من ندادی که حقوق آن را بپردازم یا نپردازم. و رزق و روزی چنانکه خود دانسته و مقدر فرموده بودی، جز به قدر کفایت نبود، پس خدای عزیز و گرامی می فرماید: بنده ام راست گفت، راهش را باز کنید تا داخل بهشت شود و دیگری (بنده ثروتمند) به حال خود باقی می ماند تا اینکه عرق زیادی از بدنش جاری می شود که هر گاه چهل شتر از آن بنوشند، آنها را بس است، سپس داخل بهشت می گردد.
و چون به بهشت درآید، بنده فقیر و تهیدست به او می گوید: چه چیز باعث توقف تو گردید؟ و او در جواب می گوید: طولانی شدن حسابرسی، پشت سر هم از من سؤال می کردند و مرا می بخشیدند، سپس سؤال دیگری مطرح می کردند تا اینکه خدای متعال مرا در پناه رحمت خویش گرفت و به توبه کارانم، ملحق فرمود، اکنون بگو که تو چه کسی هستی؟ بنده فقیر می گوید: من همان بنده فقیر و تهیدستی هستم که قبلاً با تو بودم، او می گوید: نعمتهای (بهشت) چقدر تو را در همین مدتی که از من جدا شدی، عوض کرده است.
پی نوشت:
۱)  الأمالي( للصدوق)،ص: 360

 

نظر مخاطبان درباره این مطلب:

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط سایت هدانا منتشر خواهد شد.

با توجه به حجم سوالات، به سوالات تکراری پاسخ داده نمی شود لطفا در سایت «سرچ» کنید.