امامت در فرزند بزرگتر امامان

آيا حديث( امامت به پسر بزرگتر مى رسد( به غير از امام حسن و حسين(ع)) حديث متواترى است؟ با تفصيل بگوييد.

دو ويا سه روايت در اين زمينه در كتاب كافى

امده است وبا جستجويى كه در منابع روايى صورت گرفت به نظر ميرسد بيش از اين دو سه روايت در اين زمينه نداشته باشيم به همين جهت اين روايت متواتر نيست روايت اول اين روايت است:

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أَبِى نَصْرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى الْحَسَنِ الرِّضَا ع إِذَا مَاتَ الْإِمَامُ بِمَ يُعْرَفُ الَّذِى بَعْدَهُ فَقَالَ لِلْإِمَامِ عَلَامَاتٌ مِنْهَا أَنْ يَكُونَ أَكْبَرَ وُلْدِ أَبِيهِ وَ يَكُونَ فِيهِ الْفَضْلُ وَ الْوَصِيَّهُ وَ يَقْدَمَ الرَّكْبُ فَيَقُولَ إِلَى مَنْ أَوْصَى فُلَانٌ فَيُقَالَ إِلَى فُلَانٍ وَ السِّلَاحُ فِينَا بِمَنْزِلَهِ التَّابُوتِ فِى بَنِى إِسْرَائِيلَ تَكُونُ الْإِمَامَهُ مَعَ السِّلَاحِ حَيْثُمَا كَانَ. الكافى ج: 1 ص: 284

راوى ميگويد به امام عرض نمودم هر گاه امام بميرد امام پس از او به چه چيز شناخته ميشود فرمود براى امام علاماتى است از جمله اينكه بزرگترين فرزند پدرش است و در برترى است و وصى پدرش است به گونه اى كه گروه سواران كه از سفر برسند وبپرسند به چه كسى وصيت نموده امام گفته ميشود به فلانى وسلاح پيامبر ميان ما همچون تابوت ميان بنى اسرائيل است كه امامت همراه با سلاح است.

روايت دوم از امام صادق است كه ميفرمايد:

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِى يَحْيَى الْوَاسِطِىِّ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الْأَمْرَ فِى الْكَبِيرِ مَا لَمْ تَكُنْ فِيهِ عَاهَهٌ. الكافى ج: 1 ص: 285

امر امامت در فرزند بزرگ است در صورتى كه در او عيبى وجود ناشته باشد.

و روايت سوم كه در كافى ج: 1 ص: 285 نقل شده است

هم مضمون با روايت اول است كه از حضرت رضا نقل شد در اين روايت به جاى بزرگترين فرزند پدر آمده است در او بزرگى است كه ممكن است مراد از آن بزرگى معنوى باشد.

روايت ديگرى نيز دركافى ج: 1 ص: 351 اين روايت حاكى از اين است كه برخى از بزرگان اصحاب صادق ميگويند پس از فوت امام صادق مردم به دور عبد الله افطح جمع شده بودند وعلت ان نقل روايتى بود كه آنان نقل ميكردند از امام صادق كه حضرت فرموده است امامت در فرزند بزرگتر است در صورتى كه در وى عيبى وجود نداشته باشد د رادامه راويان حديث كيفيت پى بردنشان به امامت موسى بن جعفر عليه السلام را ذكر نموده اند.

اين روايت حاكى از اين است كه روايت فوق نزد اين اصحاب معروف نبوده، ضممن آنكه عبد الله افطح بوده است اوافطح به معناى كسى است كه در پايش مشكلى وجود دارد.

قابل ذكر است در اين روايات امام حسن وامام حسين عليهما السلام استثنا نشده اند و نيازى هم به اين استثنا نيست وبه جز امير مومنان كه امامت آن حضرت مسلمى شيعيان است وبه نص پيامبر است امام حسن بزرگترين فرزند اميرمؤمنان وامام حسين نيز پس از فوت امام حسن بزرگترين فرزند اميرمومنان بوده اند و مراد از فررزند بزرگتر فرزند بزرگتر موجود است به همين جهت اسماعيل فرزند امام صادق كه در زمان حيات امام صادق فوت كرد ديگر بزرگترين فرزند امام از اين جهت محسوب نميشود. پرسمان