از داستان اصحاب كهف چه نكته اى مربوط به مساله معاد استفاده مى شود ؟

قرآن كريم پس از ذكر داستان اصحاب كهف مى فرمايد: و كذلك اعثرنا عليهم ليعلموا ان وعد اللّه حق و ان الساعه آتيه لا ريب فيها…(1) بدينسان مردم را بر ايشان (اصحاب كهف) آگاه ساختيم تا بدانند كه وعده الهى راست است و قيامت خواهد آمد و جاى شكى در آن نيست. بى شك اطلاع از چنين حادثه شگفت انگيز كه عده اى در طول چند قرن (سيصد سال شمسى سيصد و نه سال قمرى) خواب باشند و سپس بيدار شوند، تاثير خاصى در توجه انسان به امكان معاد و رفع استبعاد آن خواهد داشت، زيرا هر چند هر خواب رفتن، شبيه مردن است (النوم اخ الموت) و هر بيدار شدن شبيه زنده شدن پس از مرگ است، لكن در خوابهاى عادى، اعمال زيستى (بيولوژيك) بدن، بطور طبيعى ادامه مى يابد وبازگشت روح، تعجبى را برنمى انگيزد، اما بدنى كه سيصد سال از مواد غذائى استفاده نكند، مى بايست طبق نظام جارى در طبيعت بميرد و فاسد شود و آمادگى خودرا براى بازگشت روح از دست بدهد، پس چنين حادثه خارق العاده اى مى تواند توجه انسان را به ماوراى اين نظام عادى جلب كند و بفهمد كه بازگشت روح به بدن هميشه در گروى فراهم بودن اسباب و شرايط عادى و طبيعى نيست، پس حيات مجدد انسان هم هر چند بر خلاف نظام مرگ و زندگى در اين عالم باشد، امتناعى نخواهد داشت و طبق وعده الهى تحقق خواهد يافت.

محمد تقى مصباح يزدى/ آموزش عقايد، مصباح يزدى- محمد تقى

(1) (كهف/ 21)