آیا آیات توبه و آیات آثار گناه با هم تضاد دارند

آيا بخشش گناهان توسط خداوند كه در برخى آيات وارد شده با آياتى كه نتائج اعمال انسان را به خود او باز مى‏گرداند, در تضاد نمى‏باشد؟

آياتى كه از بخشش گناه و تكفير سيئات سخن مى‏گويند، در واقع توضيح دهنده آيه» فمن يعمل مثقال ذره شرا يره «و به اصطلاح، حاكم بر آن هستند ولى بر عكس مورد فوق، اين آيات دايره اعمال مورد رؤيت انسان را محدودتر و كوچكتر مى‏كنند و مى‏گويند: اعمالى كه آثارشان به دست خود انسان محو نمى‏شود و به حال اول خود باقى مى‏مانند در قيامت در منظر و مراى خود انسان قرار خواهند گرفت نه آن گناهانى كه به وسيله توبه محو شده و نه آن سيئاتى كه از راه اجتناب از كبائر، تكفير گرديده يا از راه ديگرى از بين رفته‏اند.

تجسم اعمال در قيامت نيز كه از آيات استفاده مى‏شود مربوط به كارهاى است كه تا دم مرگ باقى بمانند، اما اگر گناهان انسان در همين دنيا به وسيله عوامل ديگرى مثل توبه، اجتناب از كبائر (1) يا اعمال خير (2)، محو و خنثى گردد، در اين صورت ديگر عملى باقى نمى‏ماند تا در قيامت تجسم يافته و مورد رؤيت قرار گيرد.

(1)- ان تجنبوا كيائر ما تنهون عنه نكفر عنكم سيئاتكم-(1)

(2)- و منّ يؤمن بالله و يعمل صالحاً يكفر عنه سيئاته-(2)

اخلاق در قرآن ج 1 43، آيه الله مصباح يزدى

(1) نساء/ 31
000 (2) تغابن/ 9

پرسمان