چرا برای امامان دیگر همانند امام حسین عزاداری نمی کنیم

سؤال:آيا ميان امامان خود تبعيض قائليم كه براي امام حسين(ع) چندين روز عزاداري ميكنيم، ولي براي امامان ديگر اين كار را نميكنيم؟

جواب:

امام معصوم(ع) به عاليترين مقامي كه يك بشر ممكن است برسد رسيده اند و در پيش خداوند از مقام بلند و رفيع برخوردارند. 
آنان هيچ گونه نيازي به ما ندارند. اين ما هستيم كه محتاج سفره آنانيم و بايد دامن شان را بگيريم تا به سعادت نايل آييم. 
حضرات ائمه اطهار(ع) نيازي به عزاداري ما ندارند، بلكه ما برپايي مراسم عزاداري و سوگواري ثواب ميبريم و نسبت به ستمگران تاريخ اعلام برائت ميكنيم. 
در برگزاري مراسم عزاداري مانند ساير مسايل اسلامي تابع دستورهاي رهبران الهي خود هستيم. بدين خاطر شيعه به عزاداري امام حسين(ع) اهميت بيشتري ميدهد، چرا كه دستور پيامبر(ص) و امامان(ع) است. 

اين بزرگواران براي امام حسين(ع) گريه و مراسم سوگواري برقرار نموده و به شيعيان دستور دادهاند براي امام حسين(ع) عزاداري و گريه كنند. 

وضع دوران امام باقر(ع) به گونه اي بود كه جلسات عزا بسيار دشوار برگزار ميشد. با اين همه حضرت درباره عاشورا فرمود: عاشورا براي امام حسين(ع) مجلس عزا بر پا نموده و بر مصايب آن حضرت همراه با خانواده بگرييد و جزع خود را ابراز كنيد، و هنگام ديدار با يكديگر همديگر را تعزيت دهيد. هر كس اين كار را بكند، براي او نزد خداوند ثواب دو هزار حج و عمره و جهاد در ركاب رسول خدا(ص) و امان را ضمانت ميكنم.(1) بدون ترديد ائمه اطهار(ع) در اين دستورها اهداف مهمي را در نظر داشته اند كه از مهمترين آن مبارزه با ستمگران بنياميه و بني عباس و طاغوتيان بعدي است، و اين در عزاي حسيني بيشتر متبلور است. در حقيقت برقراري عزا بر اهل بيت به ويژه حضرت سيدالشهدا يك جهاد مقدس است. از اين رو همه مسلمانان و پيروان خود را به شركت در اين جهان ترغيب فرموده اند. 

اقامه عزاي حسيني به صورت گريه، برپايي مجالس ذكر، سرودن مرثيه، گرياندن، نوحه خواني و احياي خط ائمه(ع) و تبين مظلوميت آنان است. امام حسين(ع) با قيامت و شهادت خود پشت ستمگران را لرزاند و پايههاي حكومت اموي را ويران نمود و به شيعيان درس آزادگي و شجاعت داد. رمز جاودانگي نهضت حسيني، احيا و زنده نگه داشتن عزاي حسيني خواهد بود. با جاودانگي نهضت حسيني، اسلام زنده ميماند. امام خميني(ره) فرمود: الان هزار و چهارصد سال است كه با اين منبرها، با اين روضهها و با اين مصيبتها و با اين سينه زني ها ما را حفظ كرده اند. هر مكتبي تا پايش سينه زن نباشد، تا پايش گريه كن نباشد، حفظ نميشود.(2) عزاي حسيني، اعتراض به ظلمان و حمايت از مظلومان، و انتقال فرهنگ شهادت به نسلهاي آينده است. 

پي نوشتها:
1 – حسين رجبي، پاسخ به شبهات عزاداري، ص 114. 
2 – جواد محدثي، فرهنگ عاشورا، ص 313.

ثارالله.