خیانت بنی قریظه
چه اتفاقاتى سبب شد كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) قصد حمله به «بنى نضير» و اخراج آنها را بگيرد؟
نکته:
پس از ورود رسول خدا(صلى الله عليه وآله) به مدينه، حضرت با سه طايفه يهودى بنى قينقاع، بنى نضير و بنى قريظه، پيمان عدم تعرض بست ; ولى آنها هر زمان فرصتى مى يافتند، از نقض اين پيمان فروگذارى نمى كردند.
دومين برخورد پيامبر با يهوديان، برخورد با بنى نضير بود كه در سال چهارم هجرت انجام شد. درباره علت آن، چنين گفته شده است:
دو تن از قبيله بنى عامر (هم پيمان بنى نضير )، توسط يكى از مسلمانان كشته شدند. اين قبيله، از پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)درخواست ديه كردند و پيامبر نيز تصميم گرفت تا براى پرداخت ديه، از بنى نضير مدد گيرد و خود نزد آنان رفت. آنها كمك در پرداخت ديه را پذيرفتند ; اما در آن حال، به فكر كشتن پيامبر(صلى الله عليه وآله) كه در كنار قلعه آنان نشسته بود، افتادند! پيامبر از طريق وحى، از توطئه بنى نضير آگاه شد و به مدينه بازگشت و آن گاه فردى را سراغ آنان فرستاد و پيام داد كه بايد مدينه را ترك كنيد.
رییس منافقین:
شاید این مطالب را هم بپسندید:
عبدالله بن ابى، رئيس منافقان، به بنى نضير پيغام داد كه از ايشان دفاع خواهد كرد و بنى نضير را بر ماندن و ايستادگى ترغيب كرد[197]. آنان نيز در قلعه هاى خود ماندند. سپاه اسلام، قلعه بنى نضير را محاصره كردند. اين محاصره، 15 روز به طول انجاميد و چون يهوديان از كمك عبدالله ابى نااميد شدند و جديت پيامبر را در درخواست خود مستمر يافتند، به ترك مدينه تن دادند و حضرت نيز به شرط عدم همراهى سلاح، اخراج آنان را پذيرفت و آنان با همراهى مؤمنان، پس از تخريب خانه هاى خود راهى خيبر ـ كه 165 كيلومتر با مدينه فاصله داشت ـ شدند[198].
قرآن، علت واكنش پيامبر(صلى الله عليه وآله) در برابر بنى نضير را چنين بيان مى دارد:
«اين (عقوبت ) براى آن بود كه آنها با خدا و پيامبرش درافتادند و هر كس با خدا درافتد، ] بداند كه[ خدا، سخت كيفر است»[199].
قرآن كريم، واقعه اخراج بنى نضير را چنين توصيف مى كند:
«اوست (خدا )كسى كه از ميان اهل كتاب، كسانى را كه كفر ورزيدند، در نخستين اخراج (از مدينه ) بيرون كرد. گمان نمى كرديد كه (بنى نضير ) بيرون روند و خودشان گمان داشتند كه دژهايشان در برابر خدا، مانع آنها خواهد بود، ] اما[ خدا از آن جايى كه تصور نمى كردند، برآنان درآمد و در دل هايشان بيم افكند ; ] به طورى كه[ خود به دست خود و به دست مؤمنان، خانه هاى خود را خراب مى كردند»[200].
[197]. ر.ك: حشر (59 )، آيه 11 و 12 .
[198]. السيرة النبويه، ج 3، ص 191 ; المغازى، ج 1، ص 377 .
[199]. حشر (59 )، آيه 4 .
[200]. همان، آيه 2 .
منبع: هدانا برگرفته از پرسش ها و پاسخ ها «پیامبراعظم – سیره و تاریخ».
