آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت
آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت
فهرست این نوشتار:
سوال: آیا در کتب اهل سنت روایاتی درباره شان نزول آیات درباره امام حسین علیه السلام داریم؟
پاسخ حجت الاسلام مهدی طاها
در رابطه با امام حسين (عليه السلام) از منظر قرآن، آيات متعددي در کتب شیعه و سنی نقل شده است. ما قصد داريم در ادامه از معتبر ترین کتب ایشان روایات صحیحی را در ارتباط با امام حسین علیه السلام مطرح نماییم.
1. آيه مباهله
يكي از آیاتی که اشاره اختصاصی به فضایل خاص پنج تن آل عبا و مخصوصا امام حسین علیه السلام دارد، آيه مباهله است وجود مبارک پیامبر گرامی اسلام برای مباهله که نوعی اثبات حقانیت از سمت خداوند است با جمعی از مسیحیان نجران آماده شدند. گروه نجران همراه بزرگان آنها از یک سو آماده می شد تا روز موعود فرا برسد از سوی دیگر هم وحی بر پیامبر نازل شد و آیه مباهله برای ایشان فرستاده شدو به رسول خدا دستور داده شد که طرفین عزیز ترین افراد خود را برای این مبارزه آماده کنند تا پس از آن وارد مباهله و نفرین شوند تا هر کسی ناحق است با عذاب قهر الهی از بین برود.
آیاتی که بر پیامبر توسط جبرئیل امین نازل شد اینچنین بود:
هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.
تمام تواریخ معتبر شیعه و سنی بالاتفاق نوشته اند که در روز موعود پیامبر صلی الله علیه و آله با امام حسن و امام حسین و حضرت زهرا و وجود گرانقدر امیرالمومنین علی علیه السلام که جان پیامبر گرامی اسلام است به سمت میعادگاه مباهله خارج شدند و هیچ شخص دیگری بجز آنها همراه پیامبر نبود. در چنین صحنه و مبارزه باشگوهی وخطرناکی که حق در مقابل باطل وارد میدان مبارزه می شد و با وجود آنهمه صحابی و اطرافیان، حضرت رسول مامور شد از سمت خدای متعال تنها با چهار تن وارد میدان مباهله بشود. مبارزه ای سرنوشت ساز، که خدای متعال شیوه آن را به صورت اختصاصی مطرح کرده بود.
در کتاب صحیح مسلم که از نظر اهل سنت اسنادش صحیح است آمده است:
رقم الحديث: 2404- حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ ، وَمُحَمَّدُ بْنُ عَبَّادٍ ، وَتَقَارَبَا فِي اللَّفْظِ ، قَالَا : حَدَّثَنَا حَاتِمٌ وَهُوَ ابْنُ إِسْمَاعِيلَ ، عَنْ بُكَيْرِ بْنِ مِسْمَارٍ ، عَنْعَامِرِ بْنِ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، قَالَ : … وَلَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ : فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ سورة آل عمران آية 61 ، دَعَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلِيًّا ، وَفَاطِمَةَ ، وَحَسَنًا ، وَحُسَيْنًا ، فَقَالَ : اللَّهُمَّ هَؤُلَاءِ أَهْلِي .
الكتاب: صحيح مسلم كِتَاب فَضَائِلِ الصَّحَابَةِ » بَاب مِنْ فَضَائِلِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِب، ج1/ص1129، المؤلف: مسلم بن حجاج، المحقق: نظر بن محمد الفاريابي أبو قتيبة، الناشر: دار طيبة، سنة النشر: 1427 – 2006، عدد المجلدات: 2
زمانی که آیه مباهله(آیه 61 سوره آل عمران) نازل شد، رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) علی و فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام را فرا خواند و فرمودند: خدایا تو شاهد باش اینان اهل البیت من هستند.
إبن كثير دمشقي سلفی هم صراحت دارد كه منظور از أَبْناءَنا امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) هستند و از می نویسد حاکم نیشابوری گفته است که این روایت صحیح است.
وَقَالَ أَبُو بَكْرِ بْنُ مَرْدَوَيْهِ : حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ أَحْمَدَ ، حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ دَاوُدَ الْمَكِّيُّ ، حَدَّثَنَا بِشْرُ بْنُ [ ص: 55 ] مِهْرَانَ ، أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ دِينَارٍ ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ أَبِي هِنْدٍ ، عَنِ الشَّعْبِيِّ ، عَنْ جَابِرٍ قَالَ : قَدِمَ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْعَاقِبُ وَالطَّيِّبُ ، فَدَعَاهُمَا إِلَى الْمُلَاعَنَةِ فَوَاعَدَاهُ عَلَى أَنْ يُلَاعِنَاهُ الْغَدَاةَ .
قَالَ : فَغَدَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، فَأَخَذَ بِيَدِ عَلِيٍّ وَفَاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ ، ثُمَّ أَرْسَلَ إِلَيْهِمَا فَأَبَيَا أَنْ يَجِيئَا وَأَقَرَّا بِالْخَرَاجِ ، قَالَ : فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : ” وَالَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ لَوْ قَالَا لَا لَأَمْطَرَ عَلَيْهِمُ الْوَادِي نَارًا ” قَالَ جَابِرٌ : فِيهِمْ نَزَلَتْ ( نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ) قَالَ جَابِرٌ : ( وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ) رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَعَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ (وَأَبْنَاءَنَا ) : الْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ ( وَنِسَاءَنَا )فَاطِمَةَ .
وَهَكَذَا رَوَاهُ الْحَاكِمُ فِي مُسْتَدْرَكِهِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ عِيسَى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ الْأَزْهَرِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ حُجْرٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُسْهِرٍ ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ أَبِي هِنْدٍ ، بِهِ بِمَعْنَاهُ . ثُمَّ قَالَ : صَحِيحٌ عَلَى شَرْطِ مُسْلِمٍ ، وَلَمْ يُخَرِّجَاهُ .
تفسير القرآن العظيم (تفسير ابن كثير) ، جلد2،ص 55،المؤلف: إسماعيل بن عمر بن كثير القرشي الدمشقي أبو الفداء عماد الدين، المحقق: سامي بن محمد السلامة
2. آيه تطهير
از آیات دیگری که فضیلت بی نظیری را برای پنج تن آل عبا و وجود مبارک امام حسین علیه السلام اثبات می کند آیه تطهیر است که ثابت می کند اهل البیت از گناه پاک هستند و دارای مقام عصمت می باشند.
قرآن کریم در آیه 33 سوره احزاب می فرماید:
«… إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجْسَ أَهْلَ ٱلْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًۭا». خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد.
مسلم نیشابوری در کتاب صحیح اش که کتابی در اوج اعتبار نزد اهل سنت و وهابیت است، پس از آنکه چندین روایت درباره فضائل امام حسن و امام حسین علیهمالسلام نقل می کند، از قول عایشه می نویسد:
حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ وَمُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نُمَيْرٍ وَاللَّفْظُ لِأَبِي بَكْرٍ قَالَا حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بِشْرٍ عَنْ زَكَرِيَّاءَ عَنْ مُصْعَبِ بْنِ شَيْبَةَ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ شَيْبَةَ قَالَتْ قَالَتْ عَائِشَةُ خَرَجَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ غَدَاةً وَعَلَيْهِ مِرْطٌ مُرَحَّلٌ مِنْ شَعْرٍ أَسْوَدَ فَجَاءَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ فَأَدْخَلَهُ ثُمَّ جَاءَ الْحُسَيْنُ فَدَخَلَ مَعَهُ ثُمَّ جَاءَتْ فَاطِمَةُ فَأَدْخَلَهَا ثُمَّ جَاءَ عَلِيٌّ فَأَدْخَلَهُ ثُمَّ قَالَ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا.
الكتاب: صحيح مسلم (ط. طيبة)،ج1،ص 1136 ،المؤلف: مسلم بن حجاج، المحقق: نظر بن محمد الفاريابي أبو قتيبة، الناشر: دار طيبة، سنة النشر: 1427 – 2006، عدد المجلدات: 2
عایشه همسر پیامبر (صلی الله علیه و آله ) می گوید: پیامبر (صلی الله علیه و آله) صبح هنگام بيرون رفتند و بر روي دوش ايشان عبايي طرح دار از موي سياه بود . پس حسن بن علي آمد پس او را در زير عبا گرفت . پس حسين آمد و او را نيز وارد كرد . پس علي آمد او را نيز وارد كرد .
سپس فرمود : خداوند مي خواهد از شما اهل بيت پليدي ها را دور كند و شما را پاك نمايد .
جالب است توجه کنید امام احمد حنبل از بزرگان اهل سنت از ام المومنین ام سلمه نقل مي‌كندکه:
رسول گرامی اسلام به دخترش فاطمه فرمودند: همراه شوهرت علی علیه السلام و بچه هایت حسن و حسین نزد من بیایید، ما هم محضر ایشا رفتیم، رسول خدا عبایش روی ما انداخت، سپس دستشان را بر آنها نهاد و فرمودند: «بار پروردگارا اینها آل محمد هستند، پس درود و برکاتت را بر محمد و آل محمد بفرست» ام سلمه گوید: من هم [بخاطر این فضیلت ] عبا را بالا زدم تا داخل و همراه آن ها باشم، پس حضرت رسول دست مرا گرفت و کشید و فرمودند تو بر خیر و خوبی هستی[اما حق ورود به زیر عبا را نداری.]
مسند احمد، ج6، ص323 ـ المعجم الكبير للطبراني، ج3، ص53، الدر المنثور للسيوطي، ج5، ص198
26746 – حَدَّثَنَا عَفَّانُ، حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ زَيْدٍ، عَنْ شَهْرِ بْنِ حَوْشَبٍ، عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِفَاطِمَةَ: ” ائْتِينِي بِزَوْجِكِ وَابْنَيْكِ “. فَجَاءَتْ بِهِمْ، فَأَلْقَى عَلَيْهِمْ كِسَاءً فَدَكِيًّا، قَالَ: ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهِمْ، ثُمَّ قَالَ: ” اللهُمَّ إِنَّ هَؤُلَاءِ آلُ مُحَمَّدٍ، فَاجْعَلْ صَلَوَاتِكَ وَبَرَكَاتِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ “. قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ: فَرَفَعْتُ الْكِسَاءَ لِأَدْخُلَ مَعَهُمْ، فَجَذَبَهُ مِنْ يَدِي، وَقَالَ: ” إِنَّكِ عَلَى خَيْرٍ ” (1)
(1) حديث صحيح
الكتاب: مسند الإمام أحمد بن حنبل،ج44،ص328 المؤلف: أبو عبد الله أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد الشيباني (المتوفى: 241هـ)، المحقق: شعيب الأرنؤوط – عادل مرشد، وآخرون،إشراف: د عبد الله بن عبد المحسن التركي، الناشر: مؤسسة الرسالة، الطبعة: الأولى، 1421 هـ – 2001 م
آنچه که هست وهابیون اصرار بی جایی دارند که زنان پیامبر را هم جزو اهل البیت داخل کنند، اما باید توجه داشت هیچ کدام از زنان پیامبر این ادعا را نداشتند که این آیات آنها را شامل می شود، برخورد حضرت رسول با جناب ام سلمه گویای این واقعیت است ثانیا آیه هر گونه گناه را از اهل البیت دور می کند اما شما می بینید در جنگ جمل که به فرماندهی مستقیم جناب عایشه بود، مومنین زیادی از سپاه حضرت امیر المومنین علی علیه السلام شهید شدند و خون های بیگناهان زیادی ریخته شد، گناه آن هم بر گردن کسانی است که این فتنه را ایجاد و رهبری می کردند!. قیام و مقابل خلیفه و جانشین پیامبر کم گناهی نیست.
جناب ترمزی و بزرگان بسیاری دیگر از اهل سنت نقل کرده اند که حضرت رسول اجازه ورود به همسرشان ام سلمه را برای شامل شدن در اهل البیت ندادند. خود ترمزی و البانی که از بزرگان وهابی معاصر هست، زمانی که به این روایت می رسد، می گوید این حدیث صحیح است.
حدثنا محمود بن غيلان حدثنا أبو أحمد الزبيري حدثنا سفيان عن زبيد عن شهر بن حوشب عن أم سلمة أن النبي صلى الله عليه وسلم جلل على الحسن والحسين وعلي وفاطمة كساء ثم قال اللهم هؤلاء أهل بيتي وخاصتي أذهب عنهم الرجس وطهرهم تطهيرا فقالت أم سلمة وأنا معهم يا رسول الله قال إنك إلى خير
قال أبو عيسى هذا حديث حسن صحيح
سنن الترمذي (مع أحكام الألباني)ص 870،المؤلف: محمد بن عيسى بن سورة الترمذي، المحقق: محمد ناصر الدين الألباني – مشهور بن حسن آل سلمان، الناشر: مكتبة المعارف للنشر والتوزيع
جالب اين است كه خود صحيح مسلم از صحابی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) زيد بن ارقم نقل مي‌كند که از او اینگونه سوال شد:
قَالَ أَلَا وَإِنِّي تَارِكٌ فِيكُمْ ثَقَلَيْنِ أَحَدُهُمَا كِتَابُ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ هُوَ حَبْلُ اللَّهِ مَنْ اتَّبَعَهُ كَانَ عَلَى الْهُدَى وَمَنْ تَرَكَهُ كَانَ عَلَى ضَلَالَةٍ وَفِيهِ فَقُلْنَا مَنْ أَهْلُ بَيْتِهِ نِسَاؤُهُ قَالَ لَا وَايْمُ اللَّهِ إِنَّ الْمَرْأَةَ تَكُونُ مَعَ الرَّجُلِ الْعَصْرَ مِنْ الدَّهْرِ ثُمَّ يُطَلِّقُهَا فَتَرْجِعُ إِلَى أَبِيهَا وَقَوْمِهَا أَهْلُ بَيْتِهِ أَصْلُهُ وَعَصَبَتُهُ الَّذِينَ حُرِمُوا الصَّدَقَةَ بَعْدَهُ
گفتيم: آيا زنان پيامبر هم جزء أهل بيت پيامبر هستند؟ گفت: نه، قسم به خدا! يك زن با مردي يك عمر زندگي مي‌كند و وقتي طلاق مي‌دهد، زن به خانواده خودش برمي‌گردد. اگر زن جزء أهل بيت مرد باشد، ديگر جدايي معنا ندارد.
الكتاب: صحيح مسلم (ط. طيبة)،ج2،ص 1130 ،المؤلف: مسلم بن حجاج، المحقق: نظر بن محمد الفاريابي أبو قتيبة، الناشر: دار طيبة، سنة النشر: 1427 – 2006، عدد المجلدات: 2
3. آيه مودت
سومين آيه، آيه مودت است كه قرآن کریم بر تمام مسلمانان مودت نسبت به اهل البیت پیامبر را واجب می داند :
«… قُل لَّآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا ٱلْمَوَدَّةَ فِى ٱلْقُرْبَىٰ وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةًۭ نَّزِدْ لَهُۥ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌۭ شَكُورٌ… » بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [= اهل بیتم]؛ و هر کس کار نیکی انجام دهد، بر نیکی‌اش می‌افزاییم؛ چرا که خداوند آمرزنده و سپاسگزار است.سوره شوري/آيه23
البته واقعا پس از پیامبر گرامی اسلام الحق و و الانصاف کمال مودت را نه تنها بجای نیاوردند بلکه درجهت دشمنی برخواستند و دخت مکرمه پیامبر را شهید کردند و هزاران بلا بر سر اهل البیت آوردند و وقاحت را در کربلا به اوج رساندند و امام حسین علیه السلام را در اوج غربت بین دو نهر آب آنگونه ناجوانمردانه شهید کردند.
احمد بن حنبل امام حنابله از بزرگان اهل سنت از إبن عباس نقل می کند :
وَفِيمَا كَتَبَ إِلَيْنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سُلَيْمَانَ الْحَضْرَمِيُّ، يَذْكُرُ أَنَّ حَرْبَ بْنَ الْحَسَنِ الطَّحَّانَ حَدَّثَهُمْ قَالَ: نا حُسَيْنٌ الْأَشْقَرُ، عَنْ قَيْسٍ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ:
لَمَّا نَزَلَتْ {قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى} [الشورى: 23] ، قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَنْ قَرَابَتُنَا هَؤُلَاءِ الَّذِينَ وَجَبَتْ عَلَيْنَا مَوَدَّتُهُمْ؟ قَالَ: «عَلِيٌّ، وَفَاطِمَةُ، وَابْنَاهَا عَلَيْهِمُ السَّلَامُ» .
فضائل الصحابه احمد بن حنبل، ج2، ص669 ـ المعجم الكبير للطبراني، ج11، ص35.
زمانی که آیه مودت نازل شد، از پیامبر گرامی اسلام درباره آیه سوال کردم، من اجر و رسالتم را از شما نمي‌خواهم مگر محبت نسبت به قربی و نزدیکانم را، این کدام قرابت است که حداوند واجب کرده است که مودت آنها را داشته باشیم؟، پیامبر گرامی اسلام فرمودند: منظور علی و فاطمه،و فرزندان ایشان است[كه خداوند پاداش رسالت من قرار داده است].
بررسی سندی
از جهت محتوا قرائن فراوانی در کتب شیعه و اهل سنت برای صحت این روایت وجود دارد. هر چند برخی حاشیه نویسان وهابی خواسته اند این روایت را ضعیف نشان بدهند اما جالب است بدانید ابن حجر الهيتمي که کتابی بر علیه شیعه نوشته و این فرد بغض عجیبی که نشان از حقد باطنی او نسبت به شیعه دارد ، زمانی که به این روایت می رسد اعتراف می کند که سند های خوبی دارد، بزرگان زیادی این حدیث را نقل کرده اند و این روایت صحیح است.
وی می نویسد:
أخرج أَحْمد وَالطَّبَرَانِيّ وَابْن أبي حَاتِم وَالْحَاكِم عَن ابْن عَبَّاس رَضِي الله عَنْهُمَا أَن هَذِه الْآيَة لما نزلت قَالُوا يَا رَسُول الله من قرابتك هَؤُلَاءِ الَّذين وَجَبت علينا مَوَدَّتهمْ قَالَ (عَليّ وَفَاطِمَة وابناهما)
وَفِي سَنَده شيعي غال لكنه صَدُوق
وروى أَبُو الشَّيْخ وَغَيره عَن عَليّ كرم الله وَجهه فِينَا آل حم آيَة لَا يحفظ مودتنا إِلَى كل مُؤمن ثمَّ قَرَأَ (قل لَا أَسأَلكُم عَلَيْهِ أجرا إِلَّا الْمَوَدَّة فِي الْقُرْبَى)
وَأخرج الْبَزَّار وَالطَّبَرَانِيّ عَن الْحسن رَضِي الله عَنهُ من طرق بَعْضهَا حسان أَنه خطب خطْبَة من جُمْلَتهَا من عرفني فقد عرفني وَمن لم يعرفنِي فَأَنا الْحسن بن مُحَمَّد صلى الله عَلَيْهِ وَسلم ثمَّ تَلا (وَاتَّبَعت مِلَّة آبَائِي إِبْرَاهِيم) الْآيَة يُوسُف 38 ثمَّ قَالَ أَنا ابْن البشير أَنا ابْن النذير ثمَّ قَالَ وَأَنا من أهل الْبَيْت الَّذين افْترض الله عز وَجل مَوَدَّتهمْ وموالاتهم فَقَالَ فِيمَا أنزل على مُحَمَّد صلى الله عَلَيْهِ وَسلم قل لَا أَسأَلكُم عَلَيْهِ أجرا إِلَّا الْمَوَدَّة فِي الْقُرْبَى) وَفِي رِوَايَة الَّذين افْترض الله مَوَدَّتهمْ على كل مُسلم وَأنزل فيهم {قل لَا أَسأَلكُم عَلَيْهِ أجرا إِلَّا الْمَوَدَّة فِي الْقُرْبَى وَمن يقترف حَسَنَة نزد لَهُ فِيهَا حسنا} الشورى 23 واقتراف الْحَسَنَات مودتنا أهل الْبَيْت
الكتاب: الصواعق المحرقة على أهل الرفض والضلال والزندقة،ج2، ص488، المؤلف: أحمد بن محمد بن علي بن حجر الهيتمي السعدي الأنصاري، شهاب الدين شيخ الإسلام، أبو العباس (المتوفى: 974هـ)،المحقق: عبد الرحمن بن عبد الله التركي – كامل محمد الخراط،الناشر: مؤسسة الرسالة – لبنان،الطبعة: الأولى، 1417هـ – 1997م،عدد الأجزاء: 2
4. سوره إنسان
آخرين نكته‌اي كه من در اينجا خدمت بينندگان عزيز ترسيم كنم، سوره مباركه إنسان است:
إن الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُورا * عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللهِ يُفَجرُونَها تَفْجيرا * يُوفُونَ بِالنذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرهُ مُسْتَطيرا * وَ يُطْعِمُونَ الطعامَ عَلي حُبهِ مِسْكيناً وَ يَتيماً وَ أَسيرا * إِنمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا * إِنا نَخَافُ مِنْ رَبنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا
سوره إنسان/10ـ5
اين آيات شريفه در حق علي و فاطمه و حسن و حسين (عليهم السلام) نازل شده و داستانش هم مفصل هست. زمخشري از إبن عباس نقل مي‌كند:
حسن و حسين مريض بودند و علي و زهرا نذر كردند 3 روز روزه بگيرند تا اينها خوب شوند. 3 روز روزه گرفتند و چيزي را غروب براي افطاري آماده كرده بودند و وقتي خواستند روزه را افطار كنند، مسكيني از مساكين مسلمين آمد و گفت: به من كمك كنيد. اينها افطاري خودشان را دادند به اين مسكين و خودشان با آب افطار كردند. فردا و پس فردا هم تكرار شد و به خاطر اين قضيه، خداوند سوره إنسان را در شأن اين 4 بزرگوار نازل كرد.
الكتاب: الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، ج4، ص670، المؤلف: أبو القاسم محمود بن عمرو بن أحمد، الزمخشري جار الله (المتوفى: 538هـ)،الناشر: دار الكتاب العربي – بيروت،الطبعة: الثالثة – 1407 هـ،، عدد الأجزاء: 4
ـ تفسير الكشف و البيان للثعلبي، ج10، ص98 اسد الغابه لإبن اثير، ج7، ص256
اينها بخشي از آياتي است كه درباره امام حسين (عليه السلام) و در كنارش برادر بزرگوارش امام مجتبي (عليه السلام) و حضرت علي و حضرت زهرا (عليهما السلام) نازل شده است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قران خواندن سر امام حسین روی نیزه
- ❯ آیا زنان پیامبر از اهل بیت هستند
- ❯ چرا همه پیامبران در خاورمیانه بودند
- ❯ خلاصه واقعه غدیر خم
- ❯ شرح عبارت ولیتموه امرکم نهج البلاغه و نقش مردم در انتخاب حاکم
- ❯ دست بسته نماز خواندن اهل سنت
- ❯ چرا تعداد امامان معصوم 12 نفر هست
- ❯ منظور از شناخت امام زمان چیست
آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت آیه در مورد امام حسین امام حسین و قرآن امام حسین با قرآن امام حسین در آینه قرآن و روایات قرآن و امام حسین علیه السلام امام حسین از نظر قران امام حسین از دیدگاه قرآن امام حسین (ع) در قرآن آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنتآیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنتآیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنتآیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنتآیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنتآیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنتآیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنتآیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت آیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنتآیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنتآیات مربوط به امام حسین در قرآن از کتب اهل سنت
