آيا بخشش گناهان توسط حضرت عيسی دليل بر الوهيت است؟

آيا آمرزيدن گناهان توسط حضرت عيسی دليل بر الوهيت است؟

مسيحيان معتقدند: آمرزش گناهان، از صفات ذاتي خداست. و اين صفات ذاتي در هيچ كس جز خود خدا هبوط نمي كند. جز او هيچ كس نمي تواند گناهان ما را بيامرزد. خداوند اين قدرت را به هيچ كس نداده و نمي دهد. ولي مسيح چنين كرد، پس نتيجه مي گيريم عيسي مسيح، خداوند است. زيرا مغفرت و درگذشت از گناهان صفتي است كه مختص به خدا است و احدي حق ندارد ادعا كند كه مي تواند گناهان ديگران را ببخشايد.

يكي از شاهد مثال هاي مسيحيان فقرات زير از كتاب مقدس است: «پـس به كشتـي سوار شده، عبور كرد و به شهر خويش آمد. ناگاه مفلوجي را بر بستر خوابانيده، نزد وي آوردند. چون ايشان را ديد، مفلوج را گفت : «اي فرزند، خاطر جمع دار كه گناهانت آمرزيده شد.» آنگاه بعضي از كاتبان با خود گفتند: «اين شخص كفر مي گويد.» عيسي خيالات ايشان را درك نموده، گفت : «از بهر چه خيالات فاسد به خاطر خود راه مي دهيد؟ زيرا كدام سهل تر است، گفتن اينكه گناهان تو آمرزيده شد يا گفتن آنكه برخاسته بخرام [برخيز و راه برو]؟ ليكن تا بدانيد كه پسر انسان را قدرت آمرزيدن گناهان بر روي زمين هست » آنگاه مفلوج را گفت : «برخيز و بستر خود را برداشته، به خانه خود روانه شو!» در حال برخاسته، به خانه خود رفت! و آن گروه چون اين عمل را ديدند، متعجّب شده، خدايي را كه اين نوع قدرت به مردم عطا فرموده بود، تمجيد نمودند».[1]

پاسخ:

دقت كنيد مسيح مي فرمايد: «ليكن تا بدانيد كه پسر انسان را قدرت آمرزيدن گناهان بر روي زمين هست»؛ و سپس بلافاصله حاضرين، خدايي كه اين قدرت (غفران گناهان) را به مردم (مسيح) بخشيده را تمجيد كردند و باور حاضرين زمان مسيح اين بوده كه اين سلطه از جانب خداست. پس حضرت عيسي اين كار را مستقيم به خود نسبت نمي دهد. همه مي دانيم براي خدا محال نيست چنين قدرتي را به يك بنده محبوب خود عطا كند كه گناه يك نفر را بيامرزد و نه تنها خدا بلكه يك پدر مهربان هم مي تواند به فرزندش اين اجازه را بدهد كه بدهكاراني كه فرزندش بخواهد بدهي هايشان را ببخشد و اسم آن ها را از دفتر بدهكاران خط بزند و يقيناً خدا نسبت به مسيح مهربان تر از يك پدر نسبت به پسرش مي باشد. خود مسيح هم مي گويد براي پسر انسان سلطه اي است و مسيح اين سلطه را از خدا دريافت كرده است: «به راستي به شما مي گويم كه پسر هيچ كاري را نمي تواند از پيش خودش انجام دهد بلكه مي بيند هر چه كه پدر كرد او هم همان كار را مي كند»[2].

و خود مسيح هم چنين ادعايي ندارد كه مستقلاً اين سلطه را دارد و همه را از طرف خدا مي داند. پطرس با صراحت بيان مي دارد: «اي مردان اسرائيلي به اين سخنان گوش دهيد. عيسي ناصري مردي بود كه مأموريتش از جانب خدا به وسيله معجزات و شگفتي ها و نشانه هايي كه خدا توسط او در ميان شما انجام داد به ثبوت رسيد، همان طوري كه خود شما خوب مي دانيد».[3] طبق آموزه هاي كتاب مقدس، خدا بي نياز از همگان است و قدرت خويش را از كسي نگرفته است: «هر چه هست از خداست؛ وجود همه چيز به قدرت او وابسته است و همه چيز براي شكوه و جلال اوست. ستايش بي پايان بر او باد! آمين».[4]

و حضرت مسيح به صراحت بيان مي كند كه قدرتش را از خداوند متعال گرفته است: «عيسي گفت: من به شما گفته ام اما شما باور نمي كنيد. كارهايي كه بنام پدر انجام مي دهم بر من شهادت مي دهند».[5] و خود هيچ استقلالي ندارد: «عيسي در جواب آنان گفت: يقين بدانيد كه پسر نمي تواند از خود كاري انجام دهد مگر آنچه مي بيند پدر انجام مي دهد. هر چه پدر مي كند پسر هم مي كند».[6] حضرت عيسي اراده خود را در طول اراده الهي بيان مي دارد: «او به من اختيار داده است تا گناهان مردم را داوري كنم و اما من پيش از آنكه كسي را محاكمه نمايم، نخست با پدرم مشورت مي كنم. هرچه خدا به من دستور دهد، همان را انجام مي دهم، از اين جهت محاكماتي كه من مي كنم كاملاً عادلانه است، زيرا مطابق ميل و اراده خدايي است كه مرا فرستاده، نه مطابق ميل خودم.»[7]

در اينجا خود مسيح (عليه السلام) تصريح دارد كه خدا به او قدرت بخشش گناهان را داده و باز هم اين خداست كه تعيين مي كند چه كسي قابل آمرزش است و مسيح (عليه السلام) فقط بر طبق فرمان خدا عمل مي كند. اگر عيسي (عليه السلام)، خدا بود ديگر چرا بايد اين قدرت را كسي به او ببخشد او خود ذاتاً توان اين را بايد مي داشت كه گناهان را ببخشد؟

[1]. متي 9: 1-8.
[2]. يوحنا 5: 19.
[3]. اعمال رسولان 2: 22.
[4]. روميان 36: 11.
[5]. يوحنا 10: 25.
[6]. يوحنا 5: 19.
[7]. يوحنا 5: 30.

نرم افزار مسیحیت پژوهی