خلوت و گوشه نشینی

 

خلوت عام و خلوت خاص

خلوت دو گونه است: عام و خاص.

خلوت عام: عبارت است از کناره‌گیری از غیر اهل الله به‌خصوص از غیر فرهیختگان و این همان معنای عزلت است.

خلوت خاص: عبارت است از دوری جستن از دیگران در حال عبادت و ذکر.

استاد (علامه طهرانی)میفرمود:

«خوب است سالک در خانه اش اتاقکی را برای ذکر بسازد و در نظر بگیرد».

شرایط اتاق ذکر

۱. کوچک باشد یعنی در حدّ گنجایش سالک باشد.

۲. یک در بیشتر نداشته باشد و پنجره نیز نداشته باشد.

۳. ساده و دور از تجمّلات باشد.

۴. حتی آجر و گچ و آهن و سقفش پاک باشد.

۵. معطّر باشد و در آن از بُخُورات و به خصوص کندر در هنگام ذکر استفاده شود.

استاد(علامه طهرانی) میفرمود:

«دود کردن عود و کُندر در هنگام ذکر در دفع ارواح خبیثه و تلطیف جوّ مؤثّر است»
و میفرمود:«کندر اثرش از عود بیشتر است».

۶. در جایی ساخته شود که از ازدحام و سر و صدا به دور باشد.

۷. کف آن خاک یا حصیر باشد و از فرش کردن با فرشهای خوش‌نشین اجتناب شود.

در روایات بر وجود مصلّی (نمازخانه) در خانه تأکید شده است. جایی که دائماً سجاده پهن است و به نماز و عبادت اختصاص دارد. رسول الله و فاطمه زهرا و همهٔ ائمه: در خانه مصلی داشتهاند و مستحّب است انسان با مصلی همچون مسجد رفتار کند. خانوادهٔ شهید مطهری گفته‌اند: ما پس از شهادت آن عزیز از مصلای ایشان برکت‌هایی فراوان حتی شفای مریض، دیده‌ایم.

منبع:هدانا برگرفته از عرفان و حکمت