چهره اشخاص در قيامت

چهره ها در عالم آخرت

 

 آيا چهره اشخاص در قيامت به شکل لحظه مرگ است يا ممکن است چهره جوانى اش باشد؟ آيا مى تواند به شکل ديگرى باشد؟

 

قيامت روز ظاهر شدن سيرت هاست (يوم تبلى السّرائر) و صورت هرکس در قيامت متناسب با سيرت و باطن حقيقى او و اعمالى است که در دنيا انجام داده است. بنابراين انسان هاى آلوده به گناه و فساد به صورت حيوانات و شياطين محشور مى گردند و تنها اهل ايمان و عمل صالح صورت حقيقى انسانى و سيماى نورانى و زيبا دارند.

متون دينى دلالت بر آن دارند که زمين پيش از قيامت مانند جنين انسان هاست و بدن ها در آن شکل گرفته و در هنگامه قيامت آنها را از خود بيرون مى راند؛ يعنى انسان ها تولدى جديد يافته و به زودى رشد مى کنند. کفّار و اهل معاصى و مفاسد، از شدت هراس آن روز، به سرعت پير و سالخورده مى گردند: «يوما يجعل الولدان شيبا» [197].

 ولى مؤمنان و صالحان براى هميشه جوان و خوش سيما باقى مانده و با زيباترين صورت ها وارد بهشت مى گردند. [198]

همان طور که مى دانيد پاکدامنى براى خدا از همه چيز مهم تر است و طبق احاديث و قرآن، پاکدامنى با چهره کاملاً ارتباط دارد.

قيافه، خواه زيبا و يا زشت، ملاک لياقت نيست؛ بله؛ زيبايى؛ کمال است. ولى چنين نيست هر فردى که اين کمال را داشته باشد و از اين نعمت برخوردار باشد، داراى لياقت و شايستگى درنزد خداوند نيز باشد.

شايد دليل چنين تصورى، اين باشد که انبياء و اولياء غالبا داراى چهره اى زيبا بوده اند، اين درست است؛ و دليلش اين است که خداوند به دلايلى از جمله اقبال مردم به ايشان، همه کمالات خصوصا کمالات ظاهرى را به ايشان داده است.

معيارها و مؤلّفه هاى تقرّب انسان به خداوند از نظر قرآن کريم و روايات اسلامى عبارت است از: ايمان، يقين، تقوا، عمل صالح، ولايت پذيرى، اطاعت، عبادت، اخلاص، صداقت، اخلاق حسنه و مانند آن است.

بنابراين کسب کمالات درونى و شخصيتى و همچنين سلوک عملى به سوى خداى متعال تا حدود زيادى بستگى به اصلاح صفات و ملکات اخلاقى و اخلاق اجتماعى دارد و اين مقطع از مقاطع حساس سلوک و قرب الى اللّه  است.

خودخواهى، تکبر، عجب، غرور، حسادت، بخل و مانند آن، از موانع درونى راه خدا و تخريب کننده شخصيت انسانى انسان هستند که در اين مرحله بايد به ضد آنها، يعنى انسان دوستى، تواضع، انصاف، آگاهى، خيرخواهى و بخشندگى و مانند آن تبديل شوند، تا بتواند در جامعه با بندگان خداى تعامل و زندگى آرامى داشته باشد و راه کمال به روى انسان گشوده گردد.

 

 

[197]. مزمل 73، آيه 17.
[198]. براى آگاهى بيشتر ر.ک:

الف. گذشته و آينده جهان، بى آزار شيرازى،

ب. معاد، مکارم شيرازى،

ج. معاد شناسى، علامه طهرانى.

 

 

منبع: هدانا برگرفته از پرسمان، فرجام شناسی/ مؤلف محمدرضا كاشفى

ویژه نامه اعتقادات و پاسخ به شبهات