چرا بهایی نجس است/ معاشرت با بهائیان
چرا بهائيان را نجس مى دانيم؟ از نظر اسلام دوستى و معاشرت با آنها چه حكمى دارد؟
الف. نجاست بهائيان
بر اساس آموزه هاى اسلامى كسى كه منكر خدا باشد، يا براى خداوند متعال شريك قائل باشد و يا اينكه پيامبرى حضرت خاتم الانبياء محمدبن عبداللّه (صلی الله علیه وآله) را قبول نداشته و يا يكى از ضروريات دين مبين اسلام را منكر شود، كافر بوده و كافر هم نجس است.
مطابق آيه شريفه «يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ»[245] و روايات متعدد، نظير روايت امام صادق (علیه السلام) كه مى فرمايد: «مَنْ نَصَبَ دينًا غَيرَ دينِ الْمُؤمِنين [اسلام] فَهُوَ مُشْرِكٌ»[246].
بهائيان به دليل عقايد ضاله و شرك آلود خويش، نجس مى باشند؛ زيرا آنان از يك سو مدعى الوهيت و نبوت باب و بهاء بوده و منكر خاتميت نبى مكرم اسلام هستند[247] و از سوى ديگر منكر احكام ضرورى دين مثل نماز، روزه و… بوده و دين اسلام را منسوخ مى دانند[248] و به علاوه، نه تنها منكر وجود نازنين حضرت بقيه اللّه الاعظم هستند، بلكه دشمن او نيز مى باشند. در نتيجه به خاطر اين عقايد آنها از منظر همه مسلمانان كافر و نجس اند.
چنانكه شوراى فقه اسلامى در پنجمين اجلاس كنفرانس سران اسلامى سال 1987 ميلادى (1365 شمسى) كه در كويت برگزار شد، ضمن بررسى همه جانبه ادعاهاى باب و بهاء و اظهارات كفرآميز آنها، فرقه ضاله بهائيت را تكفير كرد و نظر خود را درباره اين فرقه ضاله چنين بيان نمود:
«واجب است گروه هاى اسلامى در تمامى نقاط جهان، خطر اين گروه و جريان الحادى را كه دستيابى به اسلام را در ابعاد اعتقادات، احكام شريعت و حيات طيبه اسلامى مورد هجمه قرار داده است با تمام امكانات خود از بين ببرند.»
و مقرر دارد: «آنچه را كه بهاءاللّه ادعا كرده از رسالت و نزول وحى و… تغييراتى را كه به وجود آورده و در فروع دين به تواتر ثابت شده است، انكار ضروريات و مسلمات دين به شمار مى رود و منكر اين ضروريات به اجماع همه مسلمانان، مشمول احكام كفار مى شود»[249].
مجمع پژوهش هاى اسلامى دانشگاه الازهر مصر نيز با ارائه گزارشى، فرقه بهائيت را خدمتگزار صهيونيست و استعمار غرب، و عمل آنان را انتشار فتنه و آشوب ميان امت اسلامى دانسته و با صدور فتوايى اعلام مى نمايد:
«بهائيت به هيچ وجه يك دين يا مذهب آسمانى نيست و اعتقادات آن از هرگونه تعاليم دينى به دور است و پيروان آن همگى گمراه و منحرف هستند هركس داراى تفكر بهائى باشد كافر است»[250].
همچنين دارالافتاء الازهر در فتوايى اعلام مى كند:
«بهائيت يك فرقه و گروه مرتد از اسلام است، درست نيست كه به آن ايمان آورد و با آنها مشاركت نمود و نسبت به ايجاد جمعيت ها و مؤسساتى كه ايجاد مى كنند نبايد بى تفاوت بود و چشم پوشيد. اين به آن سبب است كه آنها براساس عقيده به حلول و تشريع غير از آنچه خداوند نازل كرده و ادعاى نبوت و حتى ادعاى الوهيت به وجود آمده اند».[251]
از منظر فقهاى شيعه و مراجع عظام تقليد نيز فرقه گمراه بهائيت كافر و محكوم به نجاست مى باشند. كه در ادامه همين بخش تعدادى از فتاواى مراجع عظام تقليد ارائه گردد.
ب. دوستى با بهائيان
در آموزه هاى اسلامى از دوستى با كفار، نهى گرديده است. در قرآن با هشدارهاى قاطعانه اى برمى خوريم كه مى فرمايد: «لاَّ يتَّخِذِ الْمُؤمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِياء مِن دُوْنِ الْمُؤمِنِينَ وَمَن يفْعَلْ ذَلِكَ فَلَيسَ مِنَ اللّهِ فِى شَى ءٍ»[252]؛ «مؤمنان نبايد كافران را به جاى مؤمنان به دوستى بگيرند و هر كه چنين كند در هيچ چيز [او را] از [دوستى] خدا [بهره اى] نيست».
براين اساس دوستى و معاشرت با بهائيان جايز نيست، زيرا همانگونه كه گذشت بهائى كافر و نجس است.
در حقيقت نجاست كافران و مشركين يك نوع آلودگى باطنى و معنوى است كه آثار آن به جسم آنها نيز سرايت كرده و فايده مهم پرهيز از آنها حفظ عقايد و اخلاق جامعه مى باشد.
خصوصاً افرادى كه از توانائى دينى بالائى برخوردار نبوده و با آميزش و معاشرت با افراد منحرف و گمراه تحت تأثير قرار گرفته و منحرف مى شوند. بر اين اساس معاشرت بدون ضابطه با آنان مشكلات فكرى و اعتقادى را به همراه خواهد داشت.
اميرالمومنين على (علیه السلام) مى فرمايند: «فاعلموا ان الهالك من هلك دينه و الحريب من حرب دينه[253]؛ و بدانيد كه از ميان رفته، كسى است كه دينش از دست برود و دزد زده و بى چيز كسى است كه دينش را از او ربوده باشند».
به همين دليل مصلحين و دلسوزان به افراد معمولى سفارش مى كنند كه از معاشرت با افراد گمراه و منحرف دورى كنند تا از انحراف و گمراهى محفوظ باشند.
البته اين سخن بدان معنا نيست كه هيچ كس هيچ مراوده اى با كفار نداشته باشد بلكه ارتباط عالمان و انديشمندان دينى با دانشمندان كافر امرى مطلوب و چه بسا ضرورى است؛
زيرا اين مراوده نه تنها تأثيرى در عقايد علما و دانشمندان به وجود نمى آورد بلكه آنان مى توانند با شيوه ها و دستورالعمل هاى خاص كه در اسلام بدان سفارش شده است به تغيير افكار دانشمندان كافر و نيز ترويج عقايد اسلامى اقدام نمايند.
شاید این مطالب را هم بپسندید:
برخى فتاوا :
جهت آشنائى بيشتر با نظرات فقهى مراجع عظام تقليد پيرامون حكم دوستى و معاشرت با فرقه ضاله بهائيت، تعدادى از فتاوا ارائه مى گردد:
1. حضرت امام خمينى (ره)؛
«هر نوع معامله و خريد و فروش و غيره با بهائيان حرام است»[254].
2. آيه اللّه فاضل لنكرانى؛
«فرقه گمراه بهائيت محكوم به نجاست هستند و معامله و خريد و فروش با آنان اگر موجب تقويتشان شود حرام است و در صورت تماس آنها با غذاها و خوراكى ها مراعات مسائل طهارت واجب است و رابطه با آنها در صورتى كه تحت تأثير سخنان و عقايد باطل آنها واقع شويد جايز نيست، بنابراين بايد خيلى مواظب باشيد و اگر نمى توانيد او را ارشاد به دين اسلام نماييد بهتر است ارتباط در حد يك احوالپرسى بيشتر نباشد»[255].
3. آيه اللّه مكارم شيرازى؛
«رفت و آمد و دوستى با اعضاى فرقه ضاله جايز نيست مگر اينكه اميد هدايت آنها برود»[256].
4. آيه اللّه خامنه اى؛
س 328: لطفا به سؤلات زير پاسخ فرمائيد:
1) معاشرت و همنشينى و دست دادن دانش آموزان مسلمان با دانش آموزان پيرو فرقه گمراه بهائيت، اعم از اين كه دختر باشند يا پسر، مكلّف باشند يا غير مكلّف، در داخل مدرسه يا خارج از آن، در دوران ابتدائى، متوسطه و پيش دانشگاهى، چه حكمى دارد؟
2) رفتار استادان و مربيان با دانش آموزانى كه بهائى بودن خود را آشكار مى كنند و يا يقين داريم كه بهائى هستند، چگونه بايد باشد؟
3) استفاده از وسايلى كه همه دانش آموزان از آنها استفاده مى كنند مانند: شير آب آشاميدنى، شير توالت و آفتابه آن، صابون و مانند آن، با اين كه علم به مرطوب بودن دست و بدن داريم، چه حكمى دارد؟
ج: همه پيروان فرقه گمراه بهائيت محكوم به نجاست هستند و در صورت تماس آنها با چيزى، مراعات مسائل طهارت در رابطه با آنها، نسبت به امورى كه مشروط به طهارت است، واجب است. ولى رفتار مديران و معلمان و مربيان با دانش آموزان بهائى بايد بر اساس مقررات قانونى و اخلاق اسلامى باشد.
س 329: خواهشمنديم تكليف مؤمنين را در برخورد با فرقه گمراه بهائيت و آثار حضور پيروان آن در ميان جامعه اسلامى، بيان فرمائيد.
ج: همه مؤمنين بايد با حيله ها و مفاسد فرقه گمراه بهائيت مقابله نموده و از انحراف و پيوستن ديگران به آن جلوگيرى كنند.
س 330: گاهى بعضى از پيروان فرقه گمراه بهائيت براى ما غذا يا چيز ديگرى مى آورند، آيا استفاده از آنها براى ما جايز است؟
ج: از هرگونه معاشرت با اين فرقه ضالّه مضلّه، اجتناب نمائيد.
س 331: بهائيان بسيارى در اينجا كنار ما زندگى مى كنند كه رفت و آمد زيادى در خانه هاى ما دارند. عده اى مى گويند كه بهائى ها نجس هستند و عده اى هم آنها را پاك مى دانند. اين گروه از بهائى ها اخلاق خوبى از خود آشكار مى كنند، آيا آنها نجس هستند يا پاك؟
ج: آنها نجس و دشمن دين و ايمانِ شما هستند، پس فرزندان عزيزم جداً از آنها بپرهيزيد[257].
[245]. توبه، 9، آيه 28.
[246]. ر.ك: وسائل الشيعه، حر عاملى، ج 1، كتاب الطهاره، ابواب مقدمه عبادت، باب 2، ح 3، ص 30، الاحياء التراث، قم، ط اول، 1409 ه.ق.
[247]. ر.ك: البهائية و جذورها البابية، عامر النجار، دارالمنتخب العربى، ط اول، 1419ه.ق، ص44.
[248]. بهائى چه مى گويد، جواد تهرانى، مشهد: خراسان، 1341، ج 2، ص 2.
[249]. محمدعلى تسخيرى، تقارير عن المؤمرات الدوليه، محورالاول مع مؤمرات مجمع الفقه الاسلامى، داراحيأ التراث العربى، الطبعه الاولى، 1424ه، 2003 ميلادى، صص 327- 326.
[250]. بهائيان خدمتگزار صهيونيست اند، خبرگزارى مجمع تقريب مذاهب اسلامى، 13/2/1388.
[251]. علماى سعودى نيز چنين ديدگاهى نسبت به اين فرقه دارند؛ چنانكه شيخ عبدالعزيزبن باز مفتى سابق مملكت سعودى در پاسخ به اين سؤل كه؛ «كسانى كه معتقد به مذهب بهاءاللّه شده اند و كسى كه مدعى نبوت و همچنين مدعى است كه خداوند در او حلول كرده است حكمشان چيست؟ آيا براى مسلمانان جايز است كه به اين كافران اجازه دهند تا در قبرستان مسلمانان دفن شوند؟» اين گونه فتوا مى دهد: «اگر عقيده بهائيت همانگونه باشد كه ذكر گرديد در كفرشان هيچ شكى وجود ندارد بنابراين درست نيست كه آنها را در قبرستان مسلمانان دفن نمود. هركس بعد از بعثت پيامبر ما محمد (صلی الله علیه وآله) مدعى نبوت باشد دروغگوست و به نص و اجماع مسلمانان كافر است…» به نقل از: مرورى بر آنچه دين بهائيت خوانده مى شود، پايگاه نقد و بررسى بهائيت.
[252]. آل عمران 3، آيه 28.
[253]. كافى، ج 2، ص 216، حديث 2؛ بحارالانوار، ج 68،
[254]. توضيح المسائل، امام خمينى ره.
[255]. جامع المسائل، آيه اللّه العظمى فاضل، ج 1، ص 41.
[256]. پايگاه اطلاع رسانى، آيه اللّه العظمى مكارم شيرازى.
[257]. اجوبة الاستفتاءات، آيه اللّه العظمى سيد على خامنه اى، تهران: انتشارات بين المللى الهدى، 1384، صص71-70.
منبع: سایت هدانا برگرفته از جریان شناسی بهائیت.
وای عالی بود ممنونم!