نگاه به نامحرم از دیدگاه قران
قرآن و نگاه نامحرم
پرسش 1 . آيا درباره نگاه به نامحرم آيه اى در قرآن هست؟
«قُلْ لِلْمُؤمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ»[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][1]؛ «به مؤمنان بگو: چشم هاى خود را از نگاه به نامحرم فرو گيرند».
«وَ قُلْ لِلْمُؤمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ»[2]؛ «و به زنان با ايمان بگو: چشم هاى خود را از نگاه هوس آلود فرو گيرند».
گفتنى است اگر انسان به خوبى بداند؛ «عالم محضر خداوند است» و باور كند هيچ يك از اعمال و حركات ما از ديد الهى پنهان نيست و اين مطلب را بارها و بارها به خود تلقين كند تا به مرحله احساس و باور قلبى برسد. ترك عملى كه موجب ناخشنودى خداوند است كارى ممكن و شدنى مى باشد.
پيامبر بزرگ اسلام (صلی الله علیه وآله) در حديثى مى فرمايد: «يابن آدم… و اِنْ نازَعَك بَصرُكَ الى بعضِ مَا حَرمَتْ عليك فقد اَعنتُكَ عَليهِ بطبقتين فاطبق»[3]؛ «فرزند آدم!… اگر چشمت بخواهد تو را به نگاه حرام بكشاند من دو پلك در اختيار تو قرار داده ام، پس آنها را فرو بند».
و نيز پيامبر (صلی الله علیه وآله) مى فرمايد: «هر چشمى در روز قيامت گريان است، مگر سه چشم؛ چشمى كه از خوف خداوند بگريد و چشمى كه از محارم الهى بسته گردد و چشمى كه در راه خدا بيدار بماند».
حضرت صادق (علیه السلام) در حديثى نورانى مى فرمايد: «النظر سهم مسموم من سهام ابليس من تركها للّه عزّوجلّ لا لغيره اعقبه امنا و ايمانا يجد طعمه»[4]؛ «نگاه ناروا تيرى مسموم از تيرهاى شيطان است. هر كس آن را تنها به خاطر خدا ترك كند، خداوند آرامش و ايمانى به او مى دهد كه طعم گواراى آن را در خود مى يابد».
امير مؤمنان (علیه السلام) مى فرمايد: «هر كس چشمش را آزاد بگذارد، حسرتش زياد مى گردد»[5].
با مراقبت درونى و دورى از زمينه هاى بيرونى و سپردن دل و روح خود به خداوند از دستبرد شيطان مى توان محفوظ ماند و اگر انسان با وجود مواظبت و پاسدارى از دل و چشمش گاهى فريب خورد و نگاهى نا به جا انداخت، مى تواند با توبه فورى، اين خطا را جبران كند و اثر سوء آن را از جان و روحش پاك كند.
مهم اين است كه نگاه حرام به صورت عادت در نيايد و قبح آن شكسته نگردد، يعنى بايد هوشيار باشد و از دل و چشم خود نگهبانى دهد و اگر گرفتار خطا شد با سلاح توبه دشمن را ناكارا كند. چون اگر چشم رها و آزاد گردد و به هر صورت و هر منظره اى نگاه كند، اين كار عادت و ملكه انسان مى شود و در روايتى از امام عسكرى (علیه السلام) آمده است: برگرداندن صاحب عادت از عادتش مانند معجزه است[6].
اگر انسان به خوبى بفهمد كه بسيارى از آلودگى ها و انحرافات از يك نگاه ناروا كه نگاه هاى بعدى را به دنبال داشته و استغفار و توبه اى همراه آن نبوده، سرچشمه گرفته، همين فكر، عامل كنترل بسيار مهمى است كه انسان بيدار و هوشيار را از خطا حفظ مى كند.
- [1]. نور 24، آيه 30.
[2]. همان، آيه 31.
[3]. اصول كافى، ج 8، ص 219، نشر دارالكتب الاسلاميه.
[4]. محمد، محمدى رى شهرى، ميزان الحكمة، ج 4، ص 3292، نشر دارالحديث.
[5]. بحارالانوار، ج 14، ص 38.
[6]. بحارالانوار، ج 14، ص 38.(احكام نگاه و پوشش، پرسمان).
شاید این مطالب را هم بپسندید:
لينك كوتاه مطلب: https://hadana.ir/?p=24047
*- ضمنا شما می توانید از اینجا مشترک خبرنامه سایت شوید و جدید ترین مطالب را دریافت کنید. 
*- ويژه نامه احكام نگاه و ارتباط با نامحرم
كليد: نگاه به نامحرم از دیدگاه قران نگاه به نامحرم از دیدگاه قران نگاه به نامحرم از دیدگاه قران نگاه به نامحرم از دیدگاه قران نگاه به نامحرم از دیدگاه قران نگاه به نامحرم از دیدگاه قران نگاه به نامحرم از دیدگاه قران نگاه به نامحرم از دیدگاه قران
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]
