سند دعاى توسل

 

 

 مدرك دعاى توسّل چيست؟ آيا چنين دعايى از نظر شرعى معتبر است؟

 

مفاد دعاى توسّل، دعا و درخواست حاجت از درگاه خداوند است؛ با اين ويژگى كه هنگام دعا، خدا را به حق اوليا و آبرومندان درگاهش قسم مى دهيم و از او مى خواهيم كه به حق آنان، حاجت و دعاى ما را برآورده سازد. چنين درخواستى، نشانه مقام اولياى الهى نزد خداوند است و هيچ گونه منافاتى با توحيد ندارد.

از نظر سندى دعاى توسّل در برخى منابع حديثى و دعا وارد شده است؛ مانند: البلد الامين[281] و بحارالانوار[282]. محمد بن بابويه آن را از ائمه معصومين (علیهم السلام)  روايت كرده است. علاوه بر اين عباراتى همانند و هم سبك با دعاى توسّل، در احاديث شيعه و سنى از نبى اكرم (صلی الله علیه وآله)  نقل شده است؛ مانند حديث عثمان بن حنيف كه بر اساس آن پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله)  فرمود: خدا را با اين جملات بخوان:

«اللهم انى اسألك و اتوجه اليك بنبيّك نبى الرحمة يا محمد! انّى اتوجه بك الى ربّى فى حاجتى لتُقضى. اللهم شفّعه فىّ».

 

[281]. كفعمى، ص 325.
[282]. ج 102، ص 249ـ247.

 

منبع: هدانا برگرفته از پرسش ها و پاسخ ها«دعا و توسل».

ویژه نامه امامت پژوهی