در شب قدر تقدیرات مان را با تقدیرات امام زمان علیه السلام هماهنگ کنیم

تقدیرات و نقشه هایی که انسان برای خود طراحی می کند، باید هماهنگ با آرمانها و نقشه های حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) باشد، زیرا ایشان صاحب و امضا کننده تقدیرات عالم هستند. تقدیرات هر کسی بسته به قیمت اوست، هر چقدر قیمت کسی بالاتر باشد، به همان اندازه به تقدیرات بالاتری دست پیدا می کند. قیمت بعضی انسانها به اندازه یک سنگ یا کمتر از سنگ، حیوان یا کمتر از حیوان است. عده ای قیمت شیطانی دارند و بعضیها قیمت شان یک انسان است. آن دسته که تقدیرات انسان را دارند، می توانند تقدیرات دهها، صدها، هزاران، و میلیونها انسان را از خداوند تبارک و تعالی دریافت کنند و در زمان حیات شان به جای میلیونها انسان زندگی کرده و بهره بی نهایتی از تقدیرات ببرند.

 

امشب، شب تصمیم است. «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ= فرشتگان و (روح) در آن شب به اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هر کاری نازل می شوند». تمام کارها، امور و دستورات برای کل نظام خلقت، امشب بر یک نفر نازل می شود و او باید محاسبه «کل امر» را برای تمام ماسوی الله امضا کند. این شخص اولی الامر یعنی صاحب کل امر است. او قطب عالم امکان، خزانه ­دار خدا، توزیع کننده خیرات، برکات و نعمت ها از ناحیه خدا و حساب­دار خدا؛ وجود مقدس حضرت بقیۀ الله الاعظم ارواحنا فداه است.

خود حضرت هم تقدیراتی دارد، انسان باید تقدیراتش را با آرمان های امام زمانش هماهنگ کند. چون در این صورت، از بالاترین تقدیر برخوردار می شود و برعکس اگر هماهنگ با امام زمانش نباشد، محکوم به شکست است، حتی اگر در همه نقشه هایش به موفقیت برسد. هر چقدر از حرکت پشت سر امام زمان فاصله بگیرید، از حضرت دورتر می شوید. زیرا حضرت در صراط مستقیم حرکت می کند. تمام موفقیتها در خارج از چادر حضرت گمراهی است، حتی اگر مقدس ترین موفقیتها و بالاترین ارزشها باشد.

هر تصمیمی که امشب بگیرید، همه افراد خانواده زمینی تان در آن سهیم هستند. پدر، مادر، خواهر و برادر، همسر و فرزندان. اما نکته اینجاست که در این شب، بر اساس خانواده زمینی تان تقدیر نمی گیرید. خانواده آسمانی ما که خانواده حقیقی ما هستند در این تصمیم گیری ها و انتخاب ها نقش مهمی دارند. وای به حال کسی که با خانواده زمینی اش هماهنگ باشد و خانواده آسمانی اش را فراموش کرده باشد و با مادرش فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و پدرش امیرالمؤمنین (علیه السلام) هماهنگ نباشد. با پدرش آقا امام زمان (علیه السلام) هماهنگ نباشد و نقشه ­ها، تدبیرهایی که برای خود طراحی کرده، ربطی به حضرت نداشته باشد.

طلبگی، تدریس، تحقیق، سخنرانی، کار فرهنگی، کار خیریه، هیئت درست کردن، وقتی کسی در چادر حضرت نیست، وقتی حضرت ضرورت کارش را تائید نمی کند، هر کار خیری هم بکند، یک شهوت شخصی و خودارضائی است. شهوتی است که رنگ مقدس دارد و فقط برای آرام کردن، برای تخدیر خودت و گول زدن مردم است و به درد نمی خورد.

امام زمان از ما چی می خواهد؟

حضرت از ما در درجه اول خودسازی می خواهد. در مرحله بعد ساختن جامعه است. تا اول روی خودتان کار نکنید، نمی توانید روی جامعه تأثیر بگذارید یا کسی را به چادر امام زمان (علیه السلام) بیاورید.

«هَل مِن ناصرٍ یَنصُرُنی» یعنی چی؟ امام زمان (علیه السلام) فرمود من هر۲۴ ساعت یک بار می گویم «هَل مِن ناصرٍ یَنصُرُنی»؛ «نَحنُ صَنائِعُ رَبِّنا، وَالخَلقُ بَعدُ صَنائِعُنا = ما دست پرورده های پروردگاریم و سایر مخلوقات خداوند، دست پرورده های ما هستند.» ما به شما هیچ احتیاجی نداریم. ما همان نوری هستیم که خدا همه مخلوقات را از ما خلق کرده است. اگر حضرت از ما دعوت به یاری می کند، برای این است که ما به رشد و تعالی برسیم. خداوند تبارک و تعالی می فرماید: «إن تَنصُرُالله = اگر منِ خدا را کمک کنید». برای این که ما به اوج برسیم، خدا چقدر راحت ادای گداها را در می آورد، بدون هیچ تکبری؛ در صورتی که (وَ لَهُ الکِبر) یکی از اسمای خداوند «متکبّر» است. اما همین متکبر از ما قرض می خواهد و می گوید: «اگر به من قرض بدهی، من چند برابر به تو بر می گردانم.»

یک خانم خانه ­دار، دختر مجرد، پسر مجرد، بنا، کارمند، نوجوان و… هر کس هر شغلی دارد می تواند خودش را به مقام منتظر برساند.

«إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ» همه ی تصمیمات، قرب ها، عزم ها، نقشه ­ریزی ها و برنامه ­ریزی ها باید در شب انجام شود. «شب» وقت نقشه ریزی است و روز وقت عمل. هر شب ماه مبارک دعای افتتاح وارد شده که در قسمتی از آن از خدا می خواهیم « اَللّهُمَّ اِنا نَرغَبُ اِلَیک فی دَولَۀٍ کَریمَه= خدایا! به سوى تو مشتاقیم‏ براى یافتن دولت كریمه‏» خدایا تمام رغبت من دولت کریمه امام زمان (علیه السلام) است.

در زیات جامعه کبیره می خوانیم « یُمَلَّكُ فِی دَوْلَتِكُمْ = (مرا از کسانی قرار ده که) در دولت شما به فرمانروایى می رسند». چه اهداف زیبا و چه تقدیرات قشنگی است اگر واقعاً کسی از خدا بخواهد. تمام این خواسته ها و تقدیرات زیبا برای چه کسی است؟ برای «منِ» حقیقی انسان است. اگر «منِ» حقیقی انسان با خواستن این دعاها تحریک نمی شود و فقط دارد یک سری جملاتی را می شنود، پس این «من» هنوز بالغ و فعال نشده است. در این صورت باید روی خودسازی خودمان تمرکز کنیم و «خود» مان را بشناسیم، آن خودی که از خداوند در وجود ما است، امانتی از جنس خدا است که باید پیدایش کنیم و رویش کار کنیم و نوازشش کنیم تا بالغ شده و عاشق شود. دستورالعملش دعای فرج است، که گفته شده هر کس این دعای فرج را بخواند گناهان گذشته، حال و آینده اش بخشیده می شود.لذا باید این دعا را خواند: « اَللّهُمَّ اَدخِل عَلی اَهلِ القُبُورِ السُّرور؛ اَللّهُمَّ اَغنِ کُلَّ فَقیر؛ اَشبِع کُلَّ جائِع؛ اُکسُ کُلَّ عُریان = ای خدا تو بر اهل قبول نشاط و سرور عطا کن؛ خدایا هر فقیر را بی نیاز گردان؛ خدایا هر گرسنه را سیر گردان؛ خدایا هر گرسنه را لباس بپوشان …» تا برسیم به « اَللّهُمَّ اَصلِح کُلَّ فاسِدٍ مِن اُمُورِ المُسلِمین = خدایا مفاسد امور مسلمانان را اصلاح فرما» گفتن این دعا یعنی من به فکر همه اموات، ایتام، فقرا و همه گرفتارهای عالم هستم و برای دفع فساد از کل عالم تلاش می کنم. سبک زندگی خودم را از گناه و فساد پاک می کنم.

امشب و فقط امشب این دعا وارد شده : «اَللّهُمَّ کُن لِوَلیَّکَ الحُجَّۀِ بن الحَسَن» تا آنجایی که می گوییم «حَتی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعا» خدایا برسد آن زمانی که کره زمین، خودش را در اختیار امام زمان قرار دهد. یعنی همه مردم دنیا امام زمان را بشناسند و بخواهند. خدایا کاری کن که همه چینی ها، ژاپنی ها، هندی ها، اروپایی ها، آمریکایی ها، آفریقایی ها و آسیایی ها و همه مردم عاشق امام زمان شوند. هیچ آرمانی برای یک شیعه بالاتر از این نیست که بتواند اهل بیت (علیهم السلام) را به دنیا معرفی کند.

منتظران منجی