حدیث شانه کردن مو
فهرست این نوشتار:
1. از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «سر را بسيار شانه كنيد كه تب را دور وروزى را زياد مى‌كند وبر قدرت آميزش مى‌افزايد».[1]
2. در روايتى معتبر آمده است كه امام صادق علیه السلام فرمود: «پوشيدن لباس پاكيزه دشمن را منكوب وماليدن روغن بر بدن پريشانى وبدحالى را زايل وشانه كردن سر تب را برطرف وشانه كردن محاسن دندان‌ها را محكم مى‌كند».[2]
3. در حديثى ديگر فرمود: «شانه كردن فقر را برطرف ودردها را درمان مى‌كند».[3]
4. در روايت ديگرى فرمود: «شانه زدن روزى را زياد، مو را نيكو وشاداب، حاجت را روا، پشت را محكم وبلغم را قطع مى‌كند».[4]
5. در سخنى ديگر از آن حضرت آمده است كه اين كار موجب فزونى فرزند مى‌شود.[5]
6. ودر گفته‌اى فرمود: «شانه كردن دو طرف موى صورت، دندان‌ها را محكم وشانه كردن پايين محاسن، طاعون را دور وشانه كردن پيش، وسواس سينه را دور وشانه كردن پشت سر، بلغم را قطع مى‌كند».[6]
[1] . كافى، ج 6، ص 489، ح 6؛ ثواب الأعمال، ص 40، باب ثواب تسريح الرأس، ح 3، از رسول خدا 9.
[2] . كافى، ج 6، ص 488، باب التمشط، ح 1.
[3] . مكارم الأخلاق، ص 71.
[4] . خصال، ج 1، ص 244، ح 3؛ بحارالأنوار، ج 76، ص 117، ح 4 و6.
[5] . بحارالأنوار، ج 76، ص 117، ح 4 و6.
[6] . طبّ الأئمّه، ص 19.
وقت شانه كردن
1. از امام كاظم علیه السلام روايت شده است كه در تفسير آيه (خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ)[1] فرمود: «شانه كردن قبل از هر نماز، جزءِ همين زينت محسوب مى‌شود».[2]
2. در حديثى ديگر فرمود: «به هنگام هر نماز واجب ومستحبّى، جزءِ زينت مذكور در آيه است».[3]
3. در حديثى معتبر آمده است كه: در سجّاده امام صادق علیه السلام شانه‌اى بود كه هرگاه نمازشان تمام مى‌شد از آن استفاده مى‌كردند.[4]
شاید این مطالب را هم بپسندید:
چگونگى شانه كردن
1. از امام كاظم علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «ايستاده شانه نكن كه باعث ضعف دل مى‌شود، نشسته شانه كن كه دل را قوى وپوست را محكم مى‌كند».[5]
2. از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «هر كس ايستاده شانه كند بدهكار مى‌شود».[6]
3. از حضرت على علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «ايستاده شانه كردن موجب فقر وپريشانى مى‌شود».[7]
4.ازامام على علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «رسول خد صلی الله علیه و آله همواره موهاى خود را شانه مى‌كرد وبيشتر اوقات به هنگام شانه كردن، موهايش را تر مى‌كرد».[8]
دعاى هنگام شانه كردن
1. مستحبّ است به هنگام شانه كردن اين دعا خوانده شود :
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاكْسِنى جَمالاً في خَلْقِکَ وَزينَةً في عِبادِکَ وَحَسِّنْ شَعْري وَبَصَري وَلا تَبْتَلِني بِالنِّفاقِ وَارْزُقْنِى الْمَهابَةَ بَيْنَ بَرِيَّتِکَ وَالرَّحْمَةَ مِنْ عِبادِکَ، يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.[9]
2. از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «هر كس مى‌خواهد شانه كند، شانه را به دست راست گرفته، در حالى كه نشسته، آن را بر بالاى سر بگذارد وجلوى سر را شانه كند وبگويد: اَللّهُمَّ حَسِّنْ شَعْري وَبَشَري وَطَيِّبْهُما وَاصْرِفْ عَنِّى الْوَباءَ[10] ، سپس پشت سر را شانه كند وبگويد: اَللّهُمَّ لا تَرُدَّني عَلى عَقِبي وَاصْرِفْ عَنّي كَيْدَ الشَّيْطانِ وَلا تُمَكِّنْهُ مِنْ قِيادي فَيَرُدَّني عَلى عَقِبي[11] ، بعد ابروها را شانه كند وبگويد: اَللّهُمَّ زَيِّنِّي بِزينَةِ الْهُدى[12] آن‌گاه ريش را از بالا به پايين شانه كند، سپس شانه را بر سينه بمالد وبگويد: اللّهُمَّ سَرِّحْ عَنِّى الْغُمُومَ وَالْهُمُومَ وَوَحْشَةَ الصُّدُورِ وَوَسْوَسَةَ الشَّيْطانِ[13] ، سپس ريش را از پايين به بالا شانه كند وسوره (إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِى لَيْلَةِ الْقَدْرِ) را تلاوت كند».[14]
[1] . ترجمه: «زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد، با خود برداريد». سوره اعراف، آيه 31.
[2] . كافى، ج 6، ص 489، ح 7.
[3] . تفسير عيّاشى، ج 2، ص 13، ح 25.
[4] . تفسير عيّاشى، ج 2، ص 13، ح 26؛ كافى، ج 6، ص 488، ح 2.
[5] . مكارم الأخلاق، ص 72.
[6] . مكارم الأخلاق، ص 70، از پيامبر اكرم 9.
[7] . خصال، ج 2، ص 277؛ بحارالأنوار، ج 76، ص 117، ح 5.
[8] . مكارم الأخلاق، ص 96؛ جامع احاديث الشيعه، ج 16، ص 617، ح 156.
[9] . ترجمه: «بار خدايا، بر محمّد وآل محمّد درود فرست ودر ميان خلق خود بر من زيبايى ودر ميان بندگانتزينتى بپوشان ومو وديده مرا نيكو گردان ومرا به نفاق ودورويى دچار مكن وهيبت در ميان مخلوقتورحمت از ناحيه بندگانت را روزى من كن، اى مهربان‌ترين مهربانان». الأمان من اخطار الأسفار والأزمان،ص 24.
[10] . ترجمه: «بار خدايا، مو و پوست مرا نيكو گردان و آنها را پاكيزه كن و بيمارى‌هاى واگيردار را از مندور گردان».
[11] . ترجمه: «بار خدايا، مرا به عقب برمگردان ومكر وحيله شيطان را از من دور كن وبه او فرصت نده كه مرا بهبند پيروى خود درآورد وبه عقب بازگرداند».
[12] . ترجمه: «بار خدايا، مرا به زينت هدايت، زينت بخش».
[13] . ترجمه: «بار خدايا، غم‌ها ووحشت‌ها ووسوسه شيطان را از من برطرف كن».
[14] . مكارم الأخلاق، ص 71.
منبع: کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی با بازنگری تحت نظر حضرت آیت الله مکارم شیرازی
