بهشتیان در دنیا و در میان خانواده از چه چیزی ترسان بودند

سوره طور/ آيه 26:

«قَالُوا إِنَّا كنَّا قَبْلُ فى أَهْلِنَا مُشفِقِينَ»؛ (مى گويند: ما در ميان خانواده خود ترسان بوديم.)

اکنون، باید دید آنها در دنیا از چه چیز بیم داشتند، و نسبت به چه چیز توجه و عنایت؟

 
در اینجا سه احتمال وجود دارد، که ما همه را در تفسیر آیه جمع کردیم، زیرا منافاتى در میان آنها نیست (ترس از خداوند و توجه به نجات خویشتن ـ ترس از انحراف خانواده و توجه به امر تربیت آنها ـ و ترس از دشمنان و توجه به حفظ خویش در برابر آنان) هر چند، با توجه به آیات بعد، مخصوصاً جمله فَمَنَّ اللّهُ عَلَیْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ: «خداوند بر ما منت گذارد و از عذاب کشنده حفظ کرد»، معنى اول مناسب تر به نظر مى رسد.

* * *

3 ـ تعبیر به «فِى أَهْلِنا» که در اینجا معنى گسترده اى دارد، و همه فرزندان و همسران و دوستان و یاران را شامل مى شود، اشاره به این است که انسان قاعدتاً در میان چنین جمعى از همه جا بیشتر احساس امنیت مى کند، وقتى در میان آنان خائف و بیمناک باشد، وضع او در حالات دیگر معلوم است. 

این احتمال نیز وجود دارد که این تعبیر، اشاره به کسانى است که در میان خانواده اى غیر مؤمن گرفتار بوده اند، و حتى از خود آنها مى ترسیدند، ولى در عین حال مقاومت کردند و با تکیه بر لطف الهى، استقلال خود را حفظ نموده، و همرنگ جماعت آنها نشده اند.

منبع: سایت هدانا برگرفته از تفسیر نمونه جلد 22 ، حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی.  در اینجا به چند نکته باید توجه کرد؟.