امام باقر علیه السلام: گمان می کنی کسی که از گناه پشیمان شود و توبه کند؛ خدا گناهش را نمی بخشد؟!

توبه شكن‏

امام باقر علیه السلام فرمودند: گناه مؤمن بعد از توبه و ندامت بخشودنى است. بعد از توبه و مغفرت، مؤمن بايد عمل نيك خود را از سر بگيرد. اين را بدان كه توبه و مغفرت ويژه اهل ايمان است.

من گفتم: اگر توبه خود را بشكند و مرتكب خطاب شود و باز پشيمان شود و تائب گردد، توبه جديد او قابل پذيرش هست؟

ابو جعفر باقر گفت: تصور مى‏كنى كه بنده مؤمن از خطاى خود پشيمانى گيرد و با طلب مغفرت و پوزش راه آشتى بجويد و خداوند توبه او را نپذيرد؟!

من گفتم: اگر بارها و بارها توبه خود را بشكند و باز توبه كند، چه صورت خواهد داشت؟

ابو جعفر گفت: هر بار كه بنده مؤمن توبه كند و طلب مغفرت نمايد، خداوند هم توبه او را مى پذيرد و او را مى بخشايد. همانا كه خداوند بخشايشگرى مهربان است. توبه را مى‏پذيرد و از گناهان كوچك درمى‏گذرد. مبادا كه مردم را از رحمت و مهر الهى مأيوس كنى.

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «يَا مُحَمَّدَ بْنَ مُسْلِمٍ، ذُنُوبُ الْمُؤْمِنِ إِذَا تَابَ مِنْهَا مَغْفُورَةٌ لَهُ؛ فَلْيَعْمَلِ الْمُؤْمِنُ لِمَا يَسْتَأْنِفُ بَعْدَ التَّوْبَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ؛ أَمَا وَ اللَّهِ، إِنَّهَا لَيْسَتْ إِلَّا لِأَهْلِ الْإِيمَانِ».

قُلْتُ: فَإِنْ عَادَ بَعْدَ التَّوْبَةِ وَ الِاسْتِغْفَارِ مِنَ الذُّنُوبِ، وَ عَادَ فِي التَّوْبَةِ؟ فَقَالَ: «يَا مُحَمَّدَ بْنَ مُسْلِمٍ، أَ تَرَى الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ يَنْدَمُ عَلى‏ ذَنْبِهِ وَ يَسْتَغْفِرُ مِنْهُ وَ يَتُوبُ، ثُمَّ لَايَقْبَلُ اللَّهُ تَوْبَتَهُ؟!».

قُلْتُ: فَإِنَّهُ فَعَلَ ذلِكَ مِرَاراً، يُذْنِبُ ثُمَّ يَتُوبُ وَ يَسْتَغْفِرُ؟ فَقَالَ: «كُلَّمَا عَادَ الْمُؤْمِنُ بِالِاسْتِغْفَارِ وَ التَّوْبَةِ، عَادَ اللَّهُ عَلَيْهِ بِالْمَغْفِرَةِ، وَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ، يَقْبَلُ التَّوْبَةَ، وَ يَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ؛ فَإِيَّاكَ أَنْ تُقَنِّطَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ».

كافي (ط – دار الحديث)، ج‏4، ص: 229