گفتاری از علامه طهرانی در تعیین شب قدر و رابطه آن با امام زمان علیه السلام

علامه طهرانی رضوان الله تعالی علیه در تعیین شب قدر می فرمودند: شب قدر حقیقتی است که شب های مختلفی هر کدام به قدر خود از آن بهره دارد. حقیقت شب قدر نزول حقائق عالم و حوادث سال آتی بر قلب امام علیه السّلام است و در آن شب این حقائق از عالم کلّیّت و إطلاق پائین می آید و در مراتب نفس امام تنزّل می یابد تا به تشخّص خاصّ خود برسد و حوادث و وقائع سال آینده در نفس امام علیه اللام معیّن گردد. امام در آن شب ناظر ملائکه ای است که این امور را پائین می آورند و سایر اولیائی که به مقام کمال رسیده باشد همین ملائکه بر او نیز نازل شده نزول این امور را بر قلب امام علیه السّلام مشاهده می نماید.

 

شب قدر سراسر سلام و آرامش و عافیت است و در آن ظلمت و کدورت و شیطنت راه ندارد. هر کس بیشتر به امام علیه السّلام متّصل باشد بیشتر از این نفحات رحمانیّه مستفیض می شود، لذا در این شب دعا برای حضرت امام عصر علیه السّلام و توجّه به آن حضرت مطلوب است.

 

اولیاء خدا برای دریافت این حقائق انتظار شب قدر را کشیده و از خدا می خواسته اند که مرگشان را تا پس از شب قدر به تأخیر بیاندازد.

 

علامه طهرانی می فرمودند: مرتبۀ کامل شهود این حقائق و نزولش بر قلب امام به حسب روایات، شب بیست و سوّم ماه مبارک رمضان است، ولی برای استفاضه از آن شب باید از قبل آمادگی لازم را تحصیل نمود. اعمال تمام شب های ماه رمضان در دریافت آثار و برکات شب قدر تأثیر دارد و عبادت و إحیاء شب نوزدهم و شب بیست و یکم نیز در استفاضه از شب قدر تأثیر بسیار زیادی دارد؛ چون در هر یک از این شبها مراتبی از حقائق شب قدر برای اولیاء خدا منکشف می شود و هر کدام حظّی از لیلة القدر دارد؛ لذا ائمۀ هدی علیهم السّلام در پاسخ راویان، این شب را تعیین نفرمودند تا وسیله ای شود که مؤمنین هر سه شب را به عبادت مشغول باشند و بهره شان از حقیقت شب قدر أوفی و أکمل گردد.

 

به همین منوال، إحیاء و عبادت برخی شب های دیگر نیز چون شب نیمۀ شعبان در ادراک لیلۀ قدر تاثیر گذار است.

 

کتاب نور مجرد ج 2 ص 372