کراهت تنها خوابیدن در خانه/ کراهت نگهدارى زباله در خانه

سكونت در خانه بى‌در وپرده

در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه حضرت صادق عليه السلام فرمود: «خوابيدن در اتاقى كه در وپرده ندارد مكروه است».[1]

تنها خوابيدن

1. در حديثى صحيح مى‌خوانيم كه امام باقر عليه السلام فرمود: «هر كس بر روى قبرى ادرار يا مدفوع كند، يا ايستاده ادرار كند، يا در خانه تنها بخوابد، يا با دست آلوده به غذا بخوابد، شيطان بر او مسلّط شود وعقلش را بگيرد».[2]
2. در حديثى ديگر مى‌خوانيم كه آن حضرت از شخصى پرسيد: «در كجا ساكن شده‌اى؟» گفت: در فلان مكان. فرمود: «آيا در آنجا كسى با تو هست؟» گفت: نه. فرمود: «در آن خانه تنها نباش واز آنجا به خانه ديگر برو كه شيطان هيچ‌گاه مانند وقتى كه انسان در خانه تنهاست بر وى جرأت ندارد».[3]

نگهدارى خاكروبه ودستمال آلوده در خانه

1. در روايتى معتبر مى‌خوانيم كه حضرت على عليه السلام فرمود: «خاكروبه خانه را شب در خانه نگذاريد وبيرون بگذاريد كه شيطان در آن جاى مى‌گيرد».[4]
2. در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود: «دستمال گوشت را شب در خانه نگذاريد كه آن خوابگاه شيطان است. وخاكروبه را در پشت درخانه جمع نكنيد كه آن لانه شيطان است. وهنگامى كه به در اتاق مى‌رسيد بسم الله بگوييد كه شيطان مى‌گريزد وهرگاه وارد اتاق شويد سلام كنيد كه بركت نازل مى‌شود وملائكه اُنس مى‌گيرند».[5]
3. از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت شده است كه فرمود: «خاكروبه را شب در خانه نگذاريد وروز بيرون ببريد كه لانه شيطان است».[6]
4. در حديثى ديگر فرمود: «دستمالى كه با آن دستانتان را پاك كرده‌ايد وآلوده به غذا وچربى است، شب نشسته در خانه نگذاريد كه خوابگاه شيطان است».[7]

نگاه كردن به خانه همسايه

1. در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله نهى كرد از اينكه كسى به خانه همسايه خود نگاه كند.[8]
2. در حديثى ديگر فرمود: «خداوند شش خصلت را براى من نخواست ومن آنها را براى امامان از فرزندانم وشيعيانشان نمى‌خواهم: بازى كردن با دست وريش ولباس در حال نماز، دشنام دادن (به‌ويژه با زبان روزه)، منّت گذاشتن بعد از صدقه دادن، رفتن به مسجد در حالت جنابت، خنديدن در قبرستان، نگاه كردن از پشت بام به خانه‌هاى مردم».[9]
3. نيز در حديثى صحيح مى‌خوانيم كه: روزى حضرت رسول صلى الله عليه و آله در اتاق يكى از همسرانش بود كه شخصى از سوراخ در به آن اتاق نگاه كرد. حضرت فرمود: «اگر نزديك بودم به چشمت آسيب مى‌رساندم».[10]

[1] . كافى، ج 6، ص 533، ح 5.
[2] . همان، ح 2.
[3] . همان، ص 534، ح 8.
[4] . همان، ص 531، ح 6.
[5] . علل الشرايع، ج 2، ص 582، ح 23.
[6] . كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 3.
[7] . كافى، ج 6، ص 499، ح 18.
[8] . كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 6؛ مكارم الأخلاق، ص 429.
[9] . محاسن، ص 10، ح 31؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 120، ح 575.
[10] . كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 74، ح 226.