چگونه شیطان در ماه رمضان در بند است؟

 

در خطبه شعبانيه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مي فرمايد: شيطان در اين ماه در بند است و درهای جهنم بسته است و درهای بهشت باز است.
خداوند با وضع و تشریع روزه، راه های نفوذ شیطان را می بندد و خود به خود شیطان در بند می شود. وقتی كسی نتوانست كاری بكند و عملاً محدودیت دارد و نمی تواند كاری بكند، این ناتوانی یعنی در بند بودن شیطان.

وقتی خداوند می گوید روزه بگیرید، یعنی بدن و حواس پنجگانه از آنچه كه باید استفاده كند باید محروم شود. به چیزهای بد فكر نكند و نگذارد خیال های بد و زشت به او راه پیدا كند.

در ماه مبارک همه راه های ورودی شیطان بسته است. چون انسان از شكم بخواهد استفاده كند نمی تواند، از چشم بخواهد استفاده كند معذور است، زبان را بخواهد به بد باز كند، معذور است. نمی تواند به چیزهای بد فكر كند و خیال های بد و زشت به او راه پیدا كند. انسان از هر كدام از اینها به طریقی منع شده است. برای همین شیطان نمی تواند نفوذ كند و فرد را گول بزند و به جهنم بكشاند.

اگر خیال را متوجه چیزهای خوب كرده و از چیزهای بد منصرف كردیم، برای نفوذ شیطان راهی وجود نخواهد داشت. این همان معنا است كه حضرت فرمود كه شیاطین در بندند. نه اینكه طناب و زنجیری باشد که شیاطین را بسته باشند كه نرود و آدمها را تحریك نكند. بلكه ارتباط شیطان را در وجود انسان از بین می برد. چون اینها همان راههای جهنم است. یعنی افراد به وسیله یكی از اینها وارد جهنم می شوند. در واقع درهای جهنم از این طریق بسته می شود. با این وصف، درهای بهشت هم باز است.

 آیا شیاطین بعد از ماه رمضان، از بند آزاد می شوند؟

جنین تا وقتی که متولد نشود و دست از میل به خونخواری بر ندارد و ارتباط با رحم را از طریق بند ناف قطع نکند، به شیر گوارای مادر نخواهد رسید. در ماه رمضان، خدا انسان را محروم می كند تا «ناخود» ضعیف شود و امیال خونخوارانه از نوعی دیگر، كم شود تا به تولدی دیگر دست یابیم. بنابراین، آزاد شدن شیاطین و باز شدن در جهنم، بستگی به ترک انواع علاقه های بدنی یا خیالی دارد.

افرادی كه از طریق انواع شهوت ها با یكی از انواع استفاده های جسمی و خیالی ارتباط دارند و با وجود این که  محروم هستند، اما همراهی و علاقه به بهره برداری در وجودشان هست، همین علاقه، كار آنها را خراب خواهد كرد. و دوباره شیاطین به سراغشان می آیند و درهای جهنم برایشان باز خواهد شد.

در ماه مبارک از اول صبح كه شخص از بهره برداری محروم است، نقشه می ریزد كه بعد از افطار چه كار كند. می خواهد از خداوندی كه او را از لذت هایی كه دوست داشته و محروم كرده، انتقام بگیرد. رنگین و مزین بودن سفره های افطار و سحر، برخلاف تغذیه «خود» و تضعیف «ناخود» است.

همه زحمات كشیده شده و تدابیر اندیشیده شده برای این است که «ناخود» شخص ضعیف و «خود» قوی شود. ولی برخی افراد بعد از افطار چنان نفس چرانی می كنند كه دوباره شیاطین و درهای جهنم را باز کرده و نمی گذارد شرایط بسته باشد چون علاقه دارد.

سنخیت افراد با غذای شیطانی مادی و میزان تسلط ناخود بر افراد، بیانگر این است كه ناخود چقدر قوی است و چقدر توان دارد و عدم سنخیت را با غذاهای معنوی و روحانی نشان می دهد.

منتظران منجی