وبگاه پاسخگویی به سوالات دینی هدانا

مناجات الشاکرين

0

مناجات الشاکرين (شکرگزاران)

مناجات و راز و نیاز کسانى است که با زبان شکر و سپاس، آهنگ او نمایند و به ناتوانى خویش براى شکرگزارى در برابر نعمت هاى بى پایان خداوند اعتراف کرده و از قصور و تقصیر خود به درگاهش عذر مى خواهند.(1)
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
اِلهى اَذْهَلَنى عَنْ اِقامَةِ شُکْرِکَ تَتابُعُ طَوْلِکَ،وَاَعْجَزَنى عَنْ اِحْصآءِثَنآئِکَ فَیْضُ فَضْلِکَ،
خدایا بخشش پى درپى تو انجام دادن سپاسگزاریت را از یاد من برد و ریزش فضل و احسانت مرا از شمردن ثنا و ستایشت عاجز کرد
وَشَغَلَنى عَنْ ذِکْرِ مَحامِدِکَ تَرادُفُ عَوآئِدِکَ، وَاَعْیانى عَنْ نَشْرِ عَوارِفِکَ تَوالى اَیادیکَ،
و پشت سر هم آمدن نیکیهایت مرا از ذکر ستودنیهایت بازداشت و پیاپى رسیدن نعمتهایت مرا از نشر دادن نیکویی هایت درمانده کرد
وَ هذا مَقامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْمآءِ، وَقابَلَها بِالتَّقْصیرِ، وَشَهِدَ عَلى نَفْسِهِ بِالاِْهْمالِ وَالتَّضْییعِ،
و این جا که هستم جاى کسى است که اعتراف به وفور نعمتهاى تو و در مقابل آنها به کوتاهى کردن خود دارد و به اهمال کارى و تلف کردن عمر خویش گواهى دهد
وَ اَنْتَ الرَّؤُفُ الرَّحیمُ الْبَّرُ الْکَریمُ، اَلَّذى لا یُخَیِّبُ قاصِدیهِ، وَلا یَطْرُدُ عَنْ فِنآئِهِ امِلیهِ،
و تو اى خداى با عطوفت و مهربان و نیکوکار و بزرگوارى که روآورندگان بسویت رانومید نسازى و آرزومندانت را از درگاهت نرانى،
بِساحَتِکَ تَحُطُّ رِحالُ الرّاجینَ، وَبِعَرْصَتِکَ تَقِفُ امالُ الْمُسْتَرْفِدینَ، فَلا تُقابِلْ امالَنا بِالتَّخْییبِ وَالاِْیاسِ،
امیدواران به آستانه تو بار امید خود را بیندازند و آرزوهاى عطاخواهان به میدان وسیع کرم تو توقف کنند پس اى خدا تو آرزوهاى ما را با نومیدى و یأس روبه رو مگردان
وَ لا تُلْبِسْنا سِرْبالَ الْقُنُوطِ وَالاِْبْلاسِ، اِلهى تَصاغَرَ عِنْدَ تَعاظُمِ آلائِکَ شُکْرى،
و جامه ناامیدى و دل شکستگى بر ما مپوشان، خدایا در برابر نعمتهاى بزرگت سپاسگزارى من کوچک است
وَ تَضآئَلَ فى جَنْبِ اِکْرامِکَ اِیّاىَ ثَنآئى وَنَشْرى، جَلَّلَتْنى نِعَمُکَ مِنْ اَنْوارِ الاِْیمانِ حُلَلاً،
و در جنب اکرام و بزرگوارى تو ثنا وستایش من خُرد و ناقابل است نعمتهاى تو زیورهایى از انوار ایمان بر من پوشانده
وَضَرَبَتْ عَلَىَّ لَطآئِفُ بِرِّکَ مِنَ الْعِزِّ کِلَلاً، وَقَلَّدَتْنى مِنَنُکَ قَلائِدَ لا تُحَلُّ، وَ طَوَّقَتْنى اَطْواقاً لاتُفَلُّ،
و ریزه کاریهاى نیکیت خیمه هایى از عزت برسرم زده و احسانهایت گردن بندهایى به گردنم انداخته که باز نشود و طوقهایى بدان آویخته که نگسلد،
فَآلائُکَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسانى عَنْ اِحْصآئِها، وَنَعْمآئُکَ کَثیرَةٌ قَصُرَ فَهْمى عَنْ اِدْراکِها فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصآئِها،
نعمتهاى بسیار تو زبان مرا از شمردنش ناتوان کرده و بخششهاى فراوانت فهم مرا از ادراکش کوتاه کرده تا چه رسد به پى بردن به پایانش
فَکَیْفَ لى بِتَحْصیلِ الشُّکْرِ، وَشُکْرى اِیّاکَ یَفْتَقِرُ اِلى شُکْر،
و با این ترتیب من چگونه مى توانم تو را سپاسگزارى کنم و سپاسگزارى من احتیاج به سپاسگزارى دیگرى دارد
فَکُلَّما قُلْتُ لَکَ الْحَمْدُ، وَجَبَ عَلَىَّ لِذلِکَ اَنْ اَقُولَ لَکَ الْحَمْدُ،
و هرگاه بگویم ستایش مخصوص توست براى این جمله لازم است دوباره بگویم ستایش مخصوص توست
اِلهى فَکَما غَذَّیْتَنا بِلُطْفِکَ، وَرَبَّیْتَنا بِصُنْعِکَ، فَتَمِّمْ عَلَیْنا سَوابِغَ النِّعَمِ، وَادْفَعْ عَنّا مَکارِهَ النِّقَمِ،
خدایا چنانچه به لطف خویش ما را خوراک دادى و به پرورش خود پروریدى پس نعمتهاى فراوانت را بر ما کامل کن و ناگواریهاى سخت و بد را از ما دور کن
وَآتِنا مِنْ حُظُوظِ الدّارَیْنِ اَرْفَعَها وَاَجَلَّها، عاجِلاً وَآجِلاً،
و عطا کن به ما از بهره هاى دو جهان برتر و بهترش را چه اکنون و چه در آینده
وَلَکَ الْحَمْدُ عَلى حُسْنِ بَلائِکَ، وَسُبُوغِ نَعْمآئِکَ، حَمْداً یُوافِقُ رِضاکَ، وَیَمْتَرِى الْعَظیمَ مِنْ بِرِّکَ وَنَداکَ،
و ستایش تو راست براى آزمایش نیکویت و نعمتهاى فراوانت ستایشى که برابر خشنودیت باشد و احسان و بخشش بزرگ تو را به سوى ما جلب کند
یا عَظیمُ یا کَریمُ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.
اى بزرگ و اى بزرگوار به رحمتت اى مهربانترین مهربانان.

 

حتما بخوانيد

فهرست کامل مفاتیح الجنان

نظر مخاطبان درباره این مطلب:

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط سایت هدانا منتشر خواهد شد.

با توجه به حجم سوالات، به سوالات تکراری پاسخ داده نمی شود لطفا در سایت «سرچ» کنید.