مسافرت به تنهایی کراهت دارد

حديثى شنيدم از پيامبر(ص) با اين مضمون: مذمت مى كنم كسى را كه تنها بخوابد تنها بخورد و تنها به مسافرت برود». آيا منظورشان كلى بوده يا ما هم براى اينكه مورد مذمت پيامبر(ص) واقع نشويم بايد هميشه اگر تنها بوديم دنبال يه آدم بگرديم تا در اين سه كار تنها نباشيم؟

از روايات اينگونه استفاده ميشود كه انجام مسافرت به تنهايى ودر خانه تنها خوابيدن وتنها خوردن مكروه است. لكن برخى از اين موارد ممكن است مربوط به شرايط خاصى باشد مثلا در مورد مسافرت تعبير روايت اين است كه در بيابان تنها سفر كردن، بنا بر اين مسافرت رفتن در اتوبوس ويا قطار كه انسان بدون رفيق است را نميتوان گفت مسافرت به تنهايى چون ديگران نيز همراه فرد هستند، بنا بر اين كراهت بيشتر ناظر به مسافرتهاى قديم بوده كه چنين مسافرتى معمولا خالى از خطر نيز نبوده است، هر چند امروزه نيز با رفيق سفر كردن بهتر است ودر هر كارى با همراه و رفيق بودن بهتر، ودست خداوند با جماعت است، لكن كراهت ويا شدت كراهت ناظر به مسافرتهاى قديم است كه فرد با شرايط سخت وخطرناك تنها به مسافرت ميرفته است، در مورد تنها خوابيدن نيز تنها خوابيدن در خانه مكروه است وبهتر است فرد تنها نخوابد خورن به تنهايى نيز مكروه است واگر فرد در شرايطى است كه ميتواند با ديگرى غذا بخورد بهتر است ديگرى را نيز با خود شريك كند. لكن بايد توجه داشت كه انجام اين كار مكروه است بنا بر اين اگر فرد در شرايطى است كه تنها غذا نخوردن براى وى دشوار است انجام ان بلا اشكال است.