فضیلت زیارت حضرت امیرالمومنین(ع)
1ـ «شیخ طوسى» در کتاب «امالى» از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: خداوند مخلوقى بیش از فرشتگان نیافریده که هر روز هفتاد هزار از آنها نازل مى شوند و پس از طواف بیت معمور و سپس کعبه، به سراغ قبر پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى روند و بر او سلام مى کنند و سپس به سراغ قبر امیر مؤمنان(علیه السلام) مى روند و به او نیز سلام مى کنند; سپس به زیارت قبر حسین(علیه السلام) مى روند و به او نیز سلام مى کنند; آنگاه به آسمان مى روند و هر روز گروه دیگرى مثل آنها تا روز قیامت، نازل مى شوند، و نیز فرمود:
کسى که امیرمؤمنان(علیه السلام) را «عارفاً بحقّه» (= با شناخت به حقّ او) و بدون تکبّر زیارت کند، خداوند اجر شهیدان را برایش مى نویسد و گناهانش بخشوده مى شود و با امن و امان در قیامت مبعوث مى شود و حساب و محاسبه بر او آسان مى گردد و فرشتگان به استقبالش مى روند و وقتى از زیارت برگشت، فرشتگان تا منزلش او را مشایعت مى کنند; اگر مریض شود به عیادتش مى روند و اگر بمیرد او را تشییع مى کنند و برایش استغفار مى نمایند».(7) (فراموش نشود این پاداش ها براى کسى است که عارف به حقّ آن حضرت باشد و در مسیر مکتب آنها حرکت کند).
2ـ «کامل الزیارات» از ابىوهب بصرى نقل مى کند که مى گوید: وارد مدینه شدم و خدمت امام صادق(علیه السلام) رسیدم و عرض کردم: فدایت شوم محضر شما رسیدم در حالى که قبر امیرمؤمنان(علیه السلام) را زیارت نکردم، فرمود: کار خوبى نکردى. اگر از شیعیان ما نبودى به تو نگاه نمى کردم به جهت این که زیارت نکردى کسى را که… فرشتگان و انبیا و مؤمنان به زیارتش مى روند.(8)
3ـ در روایت دیگرى، آن حضرت خطاب به مفضّل بن عمر فرمودند: براى زائر امیرمؤمنان، هنگامى که دعا مى کند و چیزى را از خدا مى خواهد، درهاى آسمان گشوده مى شود، پس غافل از خیر مباش.(9)
شاید این مطالب را هم بپسندید:
4ـ در روایت دیگرى وقتى امام حسن مجتبى(علیه السلام) از رسول الله(صلى الله علیه وآله) سؤال مى کند که پاداش زائر تو چیست؟ در جوابش مى فرماید: پسرم! کسى که در زمان حیات و یا مماتم، مرا یا پدرت را زیارت کند بر من واجب است که در قیامت زیارتش کنم….(10)
5ـ خلف بن حمّاد از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: در بیرون کوفه (نجف) قبرى وجود دارد که هیچ دردمندى به آن پناه نمى برد مگر این که شفا پیدا مى کند.(11)
6ـ حسّان بن مهران از امام صادق(علیه السلام) روایت مى کند که فرمود: اى حسّان! آیا به زیارت قبور شهدایى که در منطقه شما هستند مى روید؟ عرض کردم: کدام شهدا؟ فرمود: على(علیه السلام) و حسین(علیه السلام). عرض کردم: آرى، بسیار به زیارتشان مى رویم. فرمود: آنها شهدایى هستند که در نزد خدایشان روزى داده مى شوند پس آنها را زیارت کنید و به آنها پناهنده شوید و حوائجتان را نزدشان بیان کنید (خداوند اجابت مى کند).(12)
7ـ مرحوم «علاّمه مجلسى» از «ارشاد القلوب»، از عبدالله بن حازم نقل مى کند: «روزى با هارون الرّشید از کوفه (به قصد شکار) به جانب «غریّین» (نجف) بیرون رفتیم، در آن جا آهوانى را دیدیم، بازهاى شکارى و سگان تربیت شده را به سوى آنها فرستادیم، ساعتى آنها را تعقیب کردند تا این که آهوان به تپّه اى پناه بردند و در آن جا بیارمیدند. بازها و سگان از تعقیب آنها دست کشیدند و برگشتند! هارون از این صحنه، متعجّب شد، سپس آهوان از آن بلندى فرود آمدند و بازها و سگان، آنها را تعقیب کردند، ولى براى بار دوم نیز آهوان به آن تپّه بازگشتند و بازها و سگان هم دوباره از آنها صرف نظر کردند، براى بار سوم هم این صحنه تکرار شد، هارون الرشید فرمان داد که به کوفه روند و کسى که سنّش از همه بیشتر است را نزدش بیاورند، پیرمردى از بنى اسد را نزدش آوردند، هارون به او گفت: قصّه این تپّه چیست؟ جواب داد: پدرم از اجدادش نقل کرده که مى گفتند: زیر این تپّه قبر على بن ابى طالب(علیه السلام)است، خداوند آن را حرم امن براى هر چیزى قرار داده است!».(13)
1ـ «شیخ طوسى» در کتاب «امالى» از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: خداوند مخلوقى بیش از فرشتگان نیافریده که هر روز هفتاد هزار از آنها نازل مى شوند و پس از طواف بیت معمور و سپس کعبه، به سراغ قبر پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى روند و بر او سلام مى کنند و سپس به سراغ قبر امیر مؤمنان(علیه السلام) مى روند و به او نیز سلام مى کنند; سپس به زیارت قبر حسین(علیه السلام) مى روند و به او نیز سلام مى کنند; آنگاه به آسمان مى روند و هر روز گروه دیگرى مثل آنها تا روز قیامت، نازل مى شوند، و نیز فرمود: کسى که امیرمؤمنان(علیه السلام) را «عارفاً بحقّه» (= با شناخت به حقّ او) و بدون تکبّر زیارت کند، خداوند اجر شهیدان را برایش مى نویسد و گناهانش بخشوده مى شود و با امن و امان در قیامت مبعوث مى شود و حساب و محاسبه بر او آسان مى گردد و فرشتگان به استقبالش مى روند و وقتى از زیارت برگشت، فرشتگان تا منزلش او را مشایعت مى کنند; اگر مریض شود به عیادتش مى روند و اگر بمیرد او را تشییع مى کنند و برایش استغفار مى نمایند».(7) (فراموش نشود این پاداش ها براى کسى است که عارف به حقّ آن حضرت باشد و در مسیر مکتب آنها حرکت کند).
2ـ «کامل الزیارات» از ابىوهب بصرى نقل مى کند که مى گوید: وارد مدینه شدم و خدمت امام صادق(علیه السلام) رسیدم و عرض کردم: فدایت شوم محضر شما رسیدم در حالى که قبر امیرمؤمنان(علیه السلام) را زیارت نکردم، فرمود: کار خوبى نکردى. اگر از شیعیان ما نبودى به تو نگاه نمى کردم به جهت این که زیارت نکردى کسى را که… فرشتگان و انبیا و مؤمنان به زیارتش مى روند.(8)
3ـ در روایت دیگرى، آن حضرت خطاب به مفضّل بن عمر فرمودند: براى زائر امیرمؤمنان، هنگامى که دعا مى کند و چیزى را از خدا مى خواهد، درهاى آسمان گشوده مى شود، پس غافل از خیر مباش.(9)
4ـ در روایت دیگرى وقتى امام حسن مجتبى(علیه السلام) از رسول الله(صلى الله علیه وآله) سؤال مى کند که پاداش زائر تو چیست؟ در جوابش مى فرماید: پسرم! کسى که در زمان حیات و یا مماتم، مرا یا پدرت را زیارت کند بر من واجب است که در قیامت زیارتش کنم….(10)
5ـ خلف بن حمّاد از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: در بیرون کوفه (نجف) قبرى وجود دارد که هیچ دردمندى به آن پناه نمى برد مگر این که شفا پیدا مى کند.(11)
6ـ حسّان بن مهران از امام صادق(علیه السلام) روایت مى کند که فرمود: اى حسّان! آیا به زیارت قبور شهدایى که در منطقه شما هستند مى روید؟ عرض کردم: کدام شهدا؟ فرمود: على(علیه السلام) و حسین(علیه السلام). عرض کردم: آرى، بسیار به زیارتشان مى رویم. فرمود: آنها شهدایى هستند که در نزد خدایشان روزى داده مى شوند پس آنها را زیارت کنید و به آنها پناهنده شوید و حوائجتان را نزدشان بیان کنید (خداوند اجابت مى کند).(12)
7ـ مرحوم «علاّمه مجلسى» از «ارشاد القلوب»، از عبدالله بن حازم نقل مى کند: «روزى با هارون الرّشید از کوفه (به قصد شکار) به جانب «غریّین» (نجف) بیرون رفتیم، در آن جا آهوانى را دیدیم، بازهاى شکارى و سگان تربیت شده را به سوى آنها فرستادیم، ساعتى آنها را تعقیب کردند تا این که آهوان به تپّه اى پناه بردند و در آن جا بیارمیدند. بازها و سگان از تعقیب آنها دست کشیدند و برگشتند! هارون از این صحنه، متعجّب شد، سپس آهوان از آن بلندى فرود آمدند و بازها و سگان، آنها را تعقیب کردند، ولى براى بار دوم نیز آهوان به آن تپّه بازگشتند و بازها و سگان هم دوباره از آنها صرف نظر کردند، براى بار سوم هم این صحنه تکرار شد، هارون الرشید فرمان داد که به کوفه روند و کسى که سنّش از همه بیشتر است را نزدش بیاورند، پیرمردى از بنى اسد را نزدش آوردند، هارون به او گفت: قصّه این تپّه چیست؟ جواب داد: پدرم از اجدادش نقل کرده که مى گفتند: زیر این تپّه قبر على بن ابى طالب(علیه السلام)است، خداوند آن را حرم امن براى هر چیزى قرار داده است!».(13)
