شريعت در مسيحيت
شريعت در مسيحيت چگونه است؟
«شريعت» مجموعه مقررات و احكامى است كه يكى از اركان هر دينى را سامان مى دهد. مسيحيت نيز به عنوان يك دين الهى، داراى شريعت بوده؛ امّا كم و كيف اين ساحت – مانند ديگر عرصه هاى اين دين – در طول تاريخ دچار تحريف و انحراف گشته است.
دينى كه حضرت عيسى (علیه السلام) آورد، علاوه بر آنكه داراى آموزه هاى اعتقادى درباره خداوند، انسان و طبيعت بود؛ آموزه هايى در باب اخلاق و احكام عبادى نيز داشت، وى بر انجام شريعت و احكام گسترده آيين حضرت موسى (علیه السلام) ، تأكيد كرد.1
حواريون نيز ظاهرا تمام آداب و رسوم شريعتِ يهود را رعايت مى كردند و همه روزه، مرتبا به معبد رفته، آيين موسوى را مانند ديگر يهوديان احترام مى نهادند.2
امّا بر طبق تعاليم عيسى، اگر بر روح اين احكام عبادى و فقهى، اخلاق حاكم نباشد، نقص بزرگى است. در واقع او با صحه گذاشتن بر شريعت يهودى، اين نكته عميق و ژرف را خاطر نشان ساخت كه دين، تنها شريعت و اعمال ظاهرى بدون باطن و لبّ و مغز نيست؛ بلكه شريعت بايد با نيّت پاك و مخلصانه پيوند بخورد و عمل مطابق با انديشه درون باشد.3
امّا با ظهور «پُولُس» – كه نخست يهودى و از دشمنان حضرت عيسى (علیه السلام) بود و سپس مسيحى گشت و مدعى شد كه حضرت عيسى مأموريت امت ها را به وى سپرده است –4 شريعتى كه حضرت عيسى بر آن مهر تأييد گذاشت، نسخ گرديد. به اعتقاد او حقيقت مسيح، در باطن فرد مؤمن تجلى مى كند و او را به سر منزل صواب و رستگارى رهبرى مى كند.
از اين جهت براى او ضرورت ندارد كه دائماً به دستورهاى رسمى و قوانين دينى رجوع كرده، حلال و حرام را از روى آنها تشخيص دهد!5 به هر روى آنچه در نزد او مهم است، ايمان به مسيح است؛ نه عمل به شريعت6.
شاید این مطالب را هم بپسندید:
او در اين زمينه تا آنجا پيش رفت كه حتى «عدالت» را به عنوان شرط نجات و رستگارى كنار گذاشت؛ از اين رو پس از آن ديگر مسيحيت را به عنوان آيينى فاقد شريعت و يا آيين كم شريعت مى شناسند.
1. نگا : كتاب مقدس، متى، 19 / 5 .
2. نگا : جان. بى. ناس، تاريخ جامع اديان، ترجمه على اصغر حكمت، تهران، شركت انتشارات علمى و فرهنگى، چاپ هفتم، 1373 ش، ص 611 به بعد.
3. نگا: محمدرضا كاشفى، مسيحيت و فرهنگ در غرب، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامى ، فصل دوّم، مبحث مسيحيت در آغاز ظهور.
4. همان، تاريخ جامع اديان، 614 به بعد و براى اطلاع بيشتر از زندگانى وى، نگا : ويل دورانت، تاريخ تمدن، ج 3، صص 693-679.
5. تاريخ جامع اديان، ص 616.
6. نگا: كتاب مقدس، رساله پولس به غلاطيان 13 / 103 و 16 / 2 ؛ رساله پولس به روميان، 13 / 205.
منبع : هدانا برگرفته از پرسمان ادیان و مذاهب
ویژه نامه دین پژوهی (ادیان و مذاهب)
