آيا اين حديث از پيامبر(ص) كه «من به اطفال سقط شده شما هم مباهات مى كنم» سند صحيحى دارد؟ آيا مباهات به موجودى كه نه عقلى دارد نه ايمانى ونه هيچ نوع كمال ديگر عاقلانه است؟
حديث به مضمونى كه در پرسش آمده است در منابع مختلف روائى مثل تهذيب، ج 7، ص 400 و بحار الانوار، ج 100، ص 220 و وسائل الشيعه، ج 20، ص 55 آمده است ولى در برخى اين ذيل (مباهات به اطفال سقط شده) نيامده است و در برخى آمده است و ظاهرا از حيث سند، اين روايات مشكل خاصى ندارد. اما درباره مضمون اين روايات و به ويژه ذيل آن كه مباهات كردن به اطفال سقط شده است بايد گفت:
اولا: در ذيل برخى روايات اين موضوع مثل ح 3، از ج 14 وسائل الشيعه، ص 34، منشورات مكتبه الاسلاميه اين مطلب توضيح داده شده است كه: «اما علمت ان الولدان تحت العرش يستفقرون لابائهم يخضنم ابراهيم و تربيهم ساره فى جبل من مسك و عنبر و زعفران آيا نمى دانى كه فرزندان در زير عرش براى پدران خود طلب آمرزش مى كنند در حالى كه حضرت ابراهيم آنها را سرپرستى مى كند و ساره در كوهى از مشك و عنبر و زعفران آنها را تربيت مى نمايد».
شاید این مطالب را هم بپسندید:
بنابراين مباهات پيامبر به اطفال ضايع شده و از بين رفته نيست بلكه به فرزندانى است كه تحت ولايت پيامبر بزرگ الهى و همسر او تربيت مى شوند و ثمره اين تربيت در آخرت و در قيامت جلوه گر مى شود و اين حقيقت در آنجا رخ مى نمايد. پس اين گونه نيست كه مباهات به موجوداتى بدون عقل و كمال باشد بلكه به فرزندانى است كه به بهترين شكل ممكن تربيت روحى و معنوى مى يابند و به درجات بالاى كمال و رشد معنوى راه مى يابند. پرسمان.
از طرف ديگر انتساب اين فرزندان سقط شده به پدر و مادرى مسلمان و پيرو رسول خدا و به حساب آمدن آنها از امت محمد و مفتخر شدن به نام اسلام و ارتباط يافتن با دين ابدى و رسول خاتم خود افتخار بزرگ است و به انسان شرف و عزت مى بخشد و موجب مباهات رسول خدا در قيامت بر ساير امت ها و پيامبران مى گردد. جهت گيرى و سمت گيرى اين روايات در راستاى ازدياد و افزايش فرزند و تكثير تعداد مسلمانان و پيروان قرآن است و در واقع تعبير به مباهات به فرزندان سقط شده نوعى تاكيد و اهميت دادن به اين امر است و دلالت دارد كه حتى فرزندانى كه پا به عرصه حيات نمى گذارند و چشم به دنيا نمى گشايند نيز در راستاى اين هدف مهم، ارزشمند و پربها مى باشند.
البته اين سخن به اين معنا نيست كه اين سخن رسول خدا كاملا مطلق و بدون قيد و شرط و مربوط به همه شرايط و اوضاع زمانى و مكانى است بلكه قانونى كلى است كه طبعا شرايط و زمينه هاى خاص خود را دارد و نيازمند فراهم بودن بسترهاى مناسب و واقع بينى و دورانديشى حكيمانه است. پرسمان
