سمع و بصر مادى و معنوى
بين سمع و بصر غير مادى چه تفاوتى وجود دارد كه دريافت كلام خدا به سمع باطن در دنيا ممكن است ولى رؤيت حضرتش به بصر باطن جز در آخرت مقدور نيست؟
شاید این مطالب را هم بپسندید:
همان گونه كه سمع و بصر مادى گاهى غير همانند و يكى قوى تر از ديگرى است، سمع و بصر باطنى نيز اين گونه است. از سوى ديگر، سمع و بصر باطنى درجاتى دارد. گوش دل ها يكسان نيست؛ چون دل ها يكسان نيست. چشم دل ها نيز يكسان نيست.
خداوند در بخش پايانى يكى از «حم» هفتگانه فرمود: آن ها كه سخن حق را مى شنوند سه گونه اند، بعضى بلاواسطه مى شنوند، بعضى من وراء حجاب و بعضى از راه پيك و ارسال رُسُل: «وَ ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللّهُ إِلاّ وَحْياً أَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ»[143]. شايد آن كه توانمند است كلام الهی را بلاواسطه بشنود، بتواند ذات اقدس خداوند را بلاواسطه شهود كند. البته بارها ذكر شده كه هويت مطلقه ذات الهی در دسترس شهود هيچ كس حتى پيامبر اسلام نيست؛ زيرا «حارَتِ الاْنبياءُ و الاْولياءُ فيها». ولى بعد از مرحله ذات، امكان شهود، با توجه به مراتب و درجات اشخاص، متفاوت خواهد بود؛ يعنى كسى به شهود بلا واسطه مى رسد و ديگرى شهود با واسطه دارد.
[143]. سوره شورى42: آيه 51.
منبع: هدانا برگرفته از «توصیه ها،پرسش ها و پاسخ ها حضرت آیت الله جوادی آملی»
