دعا برای تصادف نکردن

ادعيه هنگام سوار شدن

يه و آله روايت شده است كه فرمود: «هرگاه شخصى سوار بر مركبى (چهارپايى) شود وبسم الله بگويد، فرشته‌اى همسفر پشت سر او سوار شده واو را از خطرهاى سفر تا رسيدن به مقصد حفظ مى‌كند. واگر بسم الله نگويد، شيطان پشت سر او سوار شده واو را به خوانندگى تشويق مى‌كند. واگر خوانندگى بلد نباشد به وى سفارش مى‌كند آرزوهاى باطل محال در سر بپروراند وراننده پيوسته در اين آرزوها غوطه‌ور است تا به مقصد برسد».[1]

2. در حديثى ديگر فرمود: «هر كس به هنگام سوار شدن بگويد: بِسْمِ اللهِ،لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ. (اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذِى هَدَانَا لِهَـذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِىَ لَوْلاَ أَنْ هَدَانَا اللهُ[2] سُبْحانَ الَّذِى سَخَّرَ لَنَا هَـذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ)[3] ، تا به مقصد برسد خود ومركبش محفوظ بماند».[4]
3. در روايتى ديگر فرمود: «هر كس سوار بر مركب خويش شود وآية الكرسى بخواند، سپس بگويد: اَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذِى لا اِلـهَ اِلّا هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ. اَللّهُمَّ اغْفِرْ لي ذُنُوبي فَاِنَّهُ لا يَغْفُر الذُّنُوبَ اِلّا اَنْت.[5] خداوند به فرشتگان خطاب كند: بنده من مى‌داند كه گناهانش را كسى غير از من نمى‌آمرزد، شاهد باشيد كه گناهانش را آمرزيدم».[6]
4. از حضرت على عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هنگام سوار شدن بر چهارپايان به ياد خدا باشيد وبگوييد: (سُبْحَانَ الَّذِى سَخَّرَ لَنَا هَـذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ)».[7]

آداب سوارى

1. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «بر راننده لازم است بههنگام سوار شدن بر مركب به پياده‌هايى كه در مسير او قرار دارند هشدار دهد تا آسيبى به آنها نرسد».[8]
2. در حديثى ديگر فرمود: «روزى حضرت على عليه السلام سوار بر مركب شد وجمعى پياده همراه حضرت حركت كردند. حضرت فرمود: كارى با من داريد؟ گفتند: نه، ولى مى‌خواهيم در ركاب شما باشيم. فرمود: بازگرديد كه راه رفتن پياده با سواره باعث غرور سواره وموجب خوارى وذلّت پياده است».[9]
3. نيز در روايتى فرمود: «آيا شرم نمى‌كنيد كه شما بر روى چهارپاى خود خوانندگى كنيد وآن حيوان در زير پاى شما تسبيح پروردگار خود را مى‌گويد!».[10]

[1] . محاسن، ص 634، ح 128؛ كافى، ج 6، ص 540، ح 17.
[2] . ترجمه: «ستايش مخصوص خداوندى است كه ما را به اين (همه نعمت‌ها) رهنمون شد؛ واگر خدا ما راهدايت نكرده بود، ما (به اينها) راه نمى‌يافتيم.» سوره اعراف، آيه 43.
[3] . ترجمه: «پاك ومنزّه است خدايى كه اين (مركب) را مسخّر ما ساخت، وگرنه ما توانايى تسخير آن رانداشتيم ؛ وما به سوى پروردگارمان بازمى‌گرديم». سوره زخرف، آيات 13 و 14.
[4] . محاسن، ص 628، ذيل حديث 103؛ كافى، ج 6، ص 540، ذيل حديث 17.
[5] . ترجمه: «طلب مغفرت وآمرزش مى‌كنم از خداوندى كه جز او معبود نيست وحىّ وقيّوم است وبه سوى اوبازمى‌گردم. بار خدايا، گناهانم را ببخش وبيامرز، چرا كه جز تو كسى گناهان را نمى‌آمرزد».
[6] . محاسن، ص 352، ح 40؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 178، ح 795. در هر دو مصدر به جاىآية الكرسى آيه سُخره ذكر شده است.
[7] . ترجمه آن در پاورقى حديث دوم همين فصل گذشت. خصال، ج 2، ص 429، ح 336؛ بحارالأنوار،ج 10، ص 112.
[8] . كافى، ج 6، ص 540، ح 15.
[9] . همان، ح 16.
[10] . محاسن، ص 627، ح 97.