اولین مردی که به پیامبر ایمان آورد در منابع اهل سنت
اولين ايمان آورندگان به پيامبر، از زنان و مردان، چه كسانى بودند؟
نکته:
به اتفاق مورخان، نخستين كسى كه از زنان مسلمان شد، حضرت خديجه بود و به گفته همه دانشمندان شيعه و گروه عظيمى از دانشمندان اهل سنت، على(عليه السلام)، اولين مردى بود كه دعوت پيامبر(صلى الله عليه وآله) را پاسخ گفت. شهرت اين موضوع، در ميان دانشمندان اهل تسنن، به حدى است كه جمعى از آنها ادعاى اجماع و اتفاق بر آن كرده اند.
حاكم نيشابورى، چنين مى گويد:
«هيچ مخالفتى در ميان تاريخ نويسان، در اين مسئله وجود ندارد كه على بن ابى طالب(عليه السلام)، نخستين كسى است كه اسلام آورده و تنها در بلوغ او به هنگام پذيرش اسلام، اختلاف دارند»[71].
ابن عبدالبر مى نويسد:
«در اين مسئله، اتفاق است كه خديجه نخستين كسى بود كه ايمان به خدا و پيامبر آورد و او را در آن چه آورده بود، تصديق كرد ; سپس على(عليه السلام)، بعد از او، همين كار را انجام داد»[72].
ابو جعفر اسكافى معتزلى مى نويسد:
«عموم مردم نقل كرده اند كه افتخار سبقت در اسلام، مخصوص على بن ابيطالب(عليه السلام)است»[73].
شاید این مطالب را هم بپسندید:
به گفته محدثان، محمد روز دوشنبه به نبوت مبعوث شد و على(عليه السلام)فرداى آن روز ] سه شنبه[، با وى نماز خواند»[74]. روايات فراوانى از پيامبر(صلى الله عليه وآله) و نيز از خود اميرمؤمنان(عليه السلام) و صحابه، در اين باره، نقل شده است.
در ذيل، چند حديث را به عنوان نمونه تقديم مى كنيم:
1. پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمود:
«نخستين كسى كه در كنار حوض كوثر بر من وارد مى شود، نخستين كسى است كه اسلام آورده و او، على بن ابى طالب(عليه السلام) است»[75].
2. اميرمؤمنان(عليه السلام) فرمود:
«آن روز، اسلام جز به خانه پيامبر و خديجه راه نيافته بود و من، سومين آنها بودم ; نور وحى و رسالت را مى ديدم و بوى نبوت را استشمام مى كردم»[76].
3. ابو سعيد خدرى نقل مى كند كه پيامبر(صلى الله عليه وآله)، دست بر روى شانه هاى على(عليه السلام) زد و فرمود:
«اى على! هفت صفت ممتاز دارى كه احدى در قيامت نمى تواند درباره آنها با تو گفت و گو كند ; تو نخستين كسى هستى كه به خدا ايمان آوردى و از همه نسبت به پيمان هاى الهى، باوفاترى و در اطاعت فرمان خدا، پابرجاترى…»[77].
[71]. حاكم نيشابورى، مستدرك على الصحيحين، كتاب معرفت، ص 22 ; ر.ك: تفسير قرطبى، ج5، ص 3075 .
[72]. قرطبى، الاستيعاب، ج2، ص 457 ; ر.ك: امينى، الغدير، ج2، ص 237 .
[73]. الغدير، ج 3، ص 237 .
[74]. ابن اثير، الكامل فى التاريخ، ج 2، ص 57 .
[75]. المستدرك على الصحيحين، ج 3، ص 17 .
[76]. نهج البلاغه، خطبه 1925 (قاصعه ) .
[77]. ابونعيم اصفهانى، حلية الاولياء، ج1، ص 66 .
منبع: هدانا برگرفته از پرسش ها و پاسخ ها «پیامبراعظم – سیره و تاریخ».
