اقسام اهل دنیا در کلام امام علی ع
حضرت على (ع) در خطبه 32 نهج البلاغه اهل دنيا را به چند گروه تقسيم كرده است؟
به چهار گروه تقسيم كرده است:
گروه اول مردمى آرام و گوسفند صفت مىباشند و هيچگونه تباهكارى (نه به صورت زور و تظاهر و نه به صورت فريب و زير پرده) از آنها ديده نمىشود، ولى تنها به اين دليل كه عرضهاش را ندارند اينها آرزويش را دارند، اما قدرتش را ندارند.
گروه دوم، هم آرزويش را دارند و هم همت قدرتش را دامن به كمر زده، پول و ثروت گرد مىآورند يا قدرت و حكومت به چنگ مىآورند و يا مقاماتى را اشغال مىكنند و از هيچ فسادى كوتاهى نمىكنند.
گروه سوم گرگانى هستند در لباس گوسفند، جو فروشانى هستند گندمنما، اهل دنيا، اما در سيماى اهل آخرت سرها را به علامت قدس فرو مىافكنند، گامها را كوتاه برمىدارند، جامه را بالا مىزنند، در ميان مردم آنچنان ظاهر مىشوند كه اعتمادها را به خود جلب مىكنند و مرجع امانات مردم قرار گيرند.
گروه چهارم در حسرت آقايى و رياست به سر مىبرند و در آتش اين آرزو مىسوزند، اما حقارت نفس، آنان راخانهنشين كرده است و براى اينكه پرده روى اين حقارت بكشند به لباس اهل زهد در مىآيند.
على (ع) اين چهار گروه راعلى رغم اختلافاتى كه از نظر برخوردارى و محروميت، و از نظر روش و سبك، و از نظر روحيه دارند جمعاً يك گروه مىداند: اهل دنيا، چرا؟ براى اينكه همه آنها در يك خصيصه مشتركند و آن اينكه همه آنها مرغانى هستند كه به نحوى ماديات دنيا آنها را شكار كرده و از رفتار و پرواز انداخته است، انسانهايى هستند اسير و برده.
مجموعه آثار شهيد مطهرى ج 14 سيرى در نهج البلاغه صفحه. 564
پرسمان
