استفاده از بوی خوش

1. در حديث است كه حضرت رسول بوى خوش وشيرينى كه برايش هديه مى‌آوردند، رد نمى‌كرد.[1] 
 2. از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «روغن خوشبويى را براى اميرالمؤمنين علیه السلام هديه آوردند، حضرت آن را گرفت وبا اينكه آن روز بر بدنش روغن ماليده بود، از آن روغن هم بر بدن خود ماليد. سپس فرمود: هرگز بوى خوش را رد نمى‌كنم».[2] 
 3. در حديث است كه كسى از امام صادق علیه السلام پرسيد: آيا كسى كه بوى خوشى براى او آورده‌اند مى‌تواند آن را رد كند؟ فرمود: «سزاوار نيست كه انسان كرامت را نپذيرد وآن را رد كند».[3] 

 4. در حديث است كه حسن بن جهم گويد: خدمت امام رضا علیه السلام رسيدم. حضرت ظرفى را كه در آن مشك بود برايم آورد وفرمود: «بردار وبه خود بمال» 
قدرى برداشتم وخود را معطّر ساختم. حضرت فرمود: «مقدارى ديگر بردار و در گودى پايين گردنت بمال» اين كار را كردم. مقدارى ديگر ماند. حضرت فرمود : «اين را هم به همان‌ جا بمال» ماليدم. سپس فرمود: «حضرت على علیه السلام فرمود : كرامت را جز درازگوش رد نمى‌كند».

پرسيدم كرامت چيست؟ فرمود: «بوى خوش وبالشى كه براى تكيه زدن و نشستن مى‌دهند و مانند آن».[4] 

[1] . كافى، ج 6، ص 513، ح 4.
[2] . همان، ص 512، ح 2.
[3] . همان، ح 1.
[4] . كافى، ج 6، ص 512، ح 3.