نماز باحال خواندن

نماز با حال خواندن

براى اين كه از نماز و عبادت لذت ببريم، ابتدا بايد بدانيم كه عبادت چيست، چگونه ارتباطى است و سپس حقيقت عبادت را در خودمان محقق كنيم و به ارتباط خود با خداى متعال عمق ببخشيم و سجاده را به عشق حق تعالى رنگين سازيم تا از عبادت و نماز لذت ببريم و براى رسيدن به اين هدف بايد نسبت به موارد ذيل مراقبت نمود.

الف- بالا بردن سطح معرفت خود نسبت خداى تعالى‏

بى شك هنگام صحبت كردن با فردى بزرگوار و داراى مقامات عالى، اگر انسان نسبت به او شناخت نداشته باشد، نه تنها از هم صحبتى با او لذت نمى برد، بلكه ادب حضور و هم كلامى با او را نيز رعايت نمى كند. آيا تا به حال از خود پرسيده ايم كه شناخت ما از خداى خويش چقدر است؟ آيا نسبت به صفات الهى آگاهى داريم؟ الرحمن يعنى چه؟ الرحيم به چه معناست؟ حمد و سپاس چرا بايد مخصوص پروردگار باشد؟ و… چرا امثال ما از نماز لذت نمى بريم، در حالى كه معصومين (عليهم السلام) نماز را نور چشم خود مى دانستند؟

مطالعه ى كتاب هاى خداشناسى، پرسش از علما و صاحب نظران در اين خصوص و همنشينى با صاحب نفسان و اهل تقوا، كمك زيادى در اين زمينه خواهد كرد.

ب- تفكر و مطالعه در مورد نماز

هر يك از مقدمات و اركان و اجزاء نماز، داراى فلسفه و حقيقتى است كه درك و آگاهى نسبت به آنها در بهره بردن و حظ معنوى از نماز، مؤثر است. مطالعه ى كتب بزرگان و اهل سلوك، از قبيل اسرار الصلوه مرحوم ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى (رضوان الله تعاى عليه) كتب تفسيرى درباه ى سوره ى حمد و توحيد، در فهم حقيقت نماز و انس با آن بسيار مؤثر است.

ج- توجه به معانى نماز (هم از جهت معنوى و هم از جهت كاربردى)

اگر قبل از هر عبارت نماز، معناى آن را در ذهن تداعى كنيد و سپس الفاظ عربى آن را بيان كنيد (معنى لغوى) ملاحظه خواهيد كرد كه ديگر نمازتان نمازى بى روح و كسالت آور نخواهد بود بويژه اگر پس از تمرين و ممارست در توجه به معانى لغوى عبارات نماز، به معناى كاربردى آن توجه كنيد، از نمازتان لذت خواهيد برد.

مًثولاق ثج عبارت الحمد لله رب العالمين را بر زبان جارى مى كنيد به ياد نعمتهاى الهى افتاده و لطف پروردگار را در احسان و بخشش او در نعمتهاى بى شمارش متذكر شويد در اين صورت ارتباطى لذت بخش بين شما خداى متعال برقرار خواهد شد.

د- خواندن نماز در اول وقت‏

مداومت بر نماز اول وقت، كم كم انس با نماز را ايجاد خواهد كرد. كسى كه هر كارى را بر نماز ترجيح مى دهد، نماز خواندن را براى اوقات بى كارى خود مى گذارد و هنگام نزديك شدن به طلوع يا غروب آفتاب نمازش را مى خواند، هيچ گاه از نماز خواندن، لذت نخواهد برد.

ه- پرهيز از دنيا دوستى‏

انسان هميشه به چيزى توجه دارد كه نسبت به او محبت دارد. كسى كه همه ى توجهش به دنيا و زرق و برق آنست چگونه مى تواند از نمازش لذت ببرد؟ ما دو نوع لذت داريم، لذت هاى مادى و لذت هاى معنوى. لذت از نماز جزء لذت هاى معنوى انسان است. كسى كه از لذت هاى مادى مانند موسيقى و فيلم و ماهواره و زن و خانه و ماشين و شهوات و مانند آن بيش از آن مقدارى كه مشروع است، لذت مى برد و عادت هم كرده است، اگر بخواهد از معنويات لذت ببرد بايد از اين گونه لذت ها فاصله بگيرد و كم كم موضوع لذت هايش را عوض كند و سعى كند از نماز و عبادت و مناجات حق تعالى لذت ببرد تا مذاق جانش عوض شود و به جاى لذت هاى مادى لذت هاى معنوى جايگزين شود. اگر در زندگى به ضرورت از دنيا استفاده كنيم و به آن دل نبنديم، بسيارى از مشكلات ما حل خواهد شد.

ز- ياد خدا در همه حال‏

اگر انسان، در هر موقعيتى خدا را ناظر بر اعمال و رفتار خويش ببيند و اين ذكر و ياد را در درون خود تقويت كند، كم كم نسبت به خداوند محبت پيدا كرده و با ياد او انس مى گيرد لذا چنين كسى وقتى در معرض شنيدنيهاديدنيها، خوردنيها و… قرار مى گيرد اول از خود سؤال مى كند: آيا خداى من كه ناظر من است از اين كار من راضى است؟ بنابراين با ياد خدا از حرامها اجتناب كرده و با ياد خدا به واجباتش عمل مى كند. اين فرد به تدريج به ياد خدا دل مى بندد و اوقات نماز را بهترين زمان براى معاشقه با محبوبش مى داند.

پرسمان/