نجس بودن لباس نمازگزار

[ کسی که نمی داند با بدن و لباس نجس نماز باطل است]

مسأله 800 کسی که نمی داند (1) با بدن و لباس نجس نماز باطل است (و مقصّر در ندانستن حکم مسأله باشد (2)) اگر با بدن یا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل می باشد (3)

. (1) (خوئی، بهجت:) کسی که از روی تقصیر نمی داند..

(2) [عبارت داخل پرانتز در رساله آیات عظام: خوئی، اراکی، گلپایگانی، فاضل، نوری، بهجت، تبریزی و صافی نیست]

(3) (گلپایگانی، صافی:) بنا بر احتیاط لازم. (مکارم:) رجوع کنید به ذیل مسأله (799).

(سیستانی:) مسأله اگر کسی به علّت کوتاهی کردن در فراگیری مسأله شرعی نمی دانسته نماز با بدن یا لباس نجس باطل است و یا نمی دانسته مثلًا منی نجس است و با آن نماز خوانده، احتیاط واجب آن است که نماز را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته باشد، قضا نماید.

(زنجانی:) مسأله کسی که شک دارد نماز با بدن و لباس نجس باطل است یا نه، چنانچه بدون تحقیق در مسأله با بدن یا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است؛ بلکه بنا بر احتیاط اگر تحقیق هم کرده باشد، یا اصلًا از مسأله غافل باشد، یا مسأله را به نحو اشتباه دانسته باشد و با بدن یا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.

[ اگر به واسطه تقصیر در ندانستن مسأله چیز نجسی را نداند نجس است]

مسأله 801 اگر به واسطه تقصیر در ندانستن مسأله (1)، چیز نجسی را نداند نجس است، مثلًا نداند عرق شتر نجاستخوار (2) نجس است و با آن نماز بخواند نمازش باطل است (3). این مسأله، در رساله آیت اللّه مکارم نیست

(1) (اراکی، گلپایگانی، صافی، فاضل، نوری:) اگر به واسطه ندانستن مسأله..

(2) (خوئی، گلپایگانی، صافی، بهجت:) عرق کافر.. (تبریزی:) عرق کافر مشرک..

(فاضل:) عرق شتر نجاستخوار یا عرق مشرک..

(3) (گلپایگانی، صافی:) بنا بر احتیاط لازم.

(سیستانی:) مسأله اگر کسی از روی ندانستن مسأله با بدن یا لباس نجس نماز خوانده، و در فراگیری مسأله کوتاهی ننموده باشد، لازم نیست نمازش را اعاده و یا قضا نماید.

(زنجانی:) مسأله کسی که به جهت عدم آگاهی از مسأله شرعی، نجس بودن چیزی را نداند، بلکه در آن شک یا غفلت یا علم به خلاف داشته باشد؛ مانند کسی است که نداند نماز خواندن در لباس یا بدن نجس باطل است که حکم آن در مسأله قبل گذشت.

[ اگر نداند که بدن یا لباسش نجس است]

مسأله 802 اگر (1) نداند که بدن یا لباسش نجس است (2) و بعد از نماز بفهمد نجس بوده نماز او صحیح است (3)، ولی احتیاط مستحب آن است که اگر وقت دارد، دوباره آن نماز را بخواند.

(1) (زنجانی:) اگر با آگاهی از مسأله شرعی..

(2) (سیستانی:) اگر کسی یقین دارد که بدن یا لباسش نجس نیست..

(3) (خوئی، سیستانی، تبریزی، مکارم، بهجت:) بقیه مسأله ذکر نشده.

[ اگر فراموش کند که بدن یا لباسش نجس است]

مسأله 803 اگر فراموش کند که بدن یا لباسش نجس است و در بین نماز یا بعد از آن (1) یادش بیاید (2) باید نماز را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا نماید.

(1) (زنجانی:) قبل از گذشتن وقت، یادش بیاید نماز را دوباره بخواند، بلکه اگر وقت هم گذشته بنا بر احتیاط نماز را قضا کند.

(2) (سیستانی:) چنانچه فراموشی او از روی اهمال و بی اعتنایی بوده، باید بنا بر احتیاط لازم نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نماید، و در غیر این صورت لازم نیست نماز را دوباره بخواند ولی اگر در میان نماز یادش بیاید، باید به دستوری که در مسأله بعد گفته می شود، عمل کند.

مساله 804 کسی که در وسعت وقت مشغول نماز است، اگر در بین نماز، بدن یا لباس او نجس شود (1) و پیش از آن که چیزی از نماز را با نجاست بخواند، ملتفت شود که نجس شده، یا بفهمد بدن یا لباس او نجس است (2) و شک کند که همان وقت نجس شده یا از پیش نجس بوده (3)، در صورتی که آب کشیدن بدن یا لباس یا عوض کردن لباس یا بیرون آوردن آن، نماز را به هم نمی زند، باید (4) در بین نماز بدن یا لباس را آب بکشد یا لباس را عوض نماید یا اگر چیز دیگری عورت او را پوشانده، لباس را بیرون آورد (5)، ولی چنانچه طوری باشد که اگر بدن یا لباس را آب بکشد یا لباس را عوض کند یا بیرون آورد، نماز به هم می خورد و اگر لباس را بیرون آورد برهنه می ماند (6)، باید نماز را بشکند و با بدن و لباس پاک نماز بخواند. (7)

(1) (بهجت:) و نجس طوری نباشد که نماز با آن بی اشکال باشد (که بعداً خواهد آمد) بلکه طوری نجس شود که نماز خواندن با آن صحیح نباشد..

(2) (فاضل:) اگر در بین نماز، بدن یا لباس او نجس شود و پیش از آن که چیزی از نماز را با لباس نجس بخواند، متوجه شود که بدن یا لباس نجس است..

(3) (سیستانی:) کسی که در وسعت وقت، مشغول نماز است، اگر در بین نماز ملتفت شود که بدن یا لباسش نجس شده و احتمال دهد که بعد از شروع در نماز نجس شده باشد..

(4) [کلمه «باید» در رساله آیات عظام: خوئی، سیستانی و تبریزی نیست]

(5) (فاضل:) و نماز را ادامه دهد..

(6) (سیستانی:) باید بنا بر احتیاط لازم نماز را دوباره با لباس پاک بخواند.

(7) (بهجت:) و همین حکم در مورد کسی که در بین نماز فهمید که قبلًا بدن یا لباسش نجس شده است ولی تا به حال نمی دانسته، در مورد بقیه نماز که می خواهد بخواند، بنا بر أظهر جاری است.

(مکارم:) مسأله هر گاه کسی مشغول نماز است و در وسط نماز لباس یا بدن او نجس شود یا بفهمد لباس یا بدن او نجس شده است امّا نداند همان موقع نجس شده یا از قبل نجس بوده، چنانچه آب در دسترس اوست و آب کشیدن بدن یا لباس یا عوض کردن آن نماز را به هم نمی زند باید همان موقع آن را آب بکشد یا عوض کند سپس نماز را ادامه دهد و اگر ممکن نیست باید نماز را بشکند و با بدن و لباس پاک نماز بخواند و این در صورتی است که وقت تنگ نباشد و الّا با همان حال نماز می خواند و صحیح است.

[ کسی که در تنگی وقت مشغول نماز است]

مسأله 805 کسی که در تنگی وقت مشغول نماز است اگر در بین نماز لباس او نجس شود و پیش از آن که چیزی از نماز را با نجاست بخواند بفهمد که نجس شده، یا بفهمد که لباس او نجس است (1) و شک کند که همان وقت نجس شده یا از پیش نجس بوده (2) در صورتی که آب کشیدن یا عوض کردن یا بیرون آوردن لباس، نماز را به هم نمی زند و می تواند لباس را بیرون آورد، باید لباس را آب بکشد یا عوض کند، یا اگر چیز دیگری عورت او را پوشانده، لباس را بیرون آورد و نماز را تمام کند، اما اگر چیز دیگری عورت او را نپوشانده و لباس را هم نمی تواند آب بکشد (3) یا عوض کند (4) باید لباس را بیرون آورد (5) و به دستوری که برای برهنگان گفته شد نماز را تمام کند. ولی چنانچه طوری است که اگر لباس را آب بکشد یا عوض کند، نماز به هم می خورد و به واسطه سرما و مانند آن نمی تواند لباس را بیرون آورد، باید با همان حال نماز را تمام کند و نمازش صحیح است.

(1) (فاضل:) پیش از آن که چیزی از نماز را با لباس نجس بخواند بفهمد که لباس او نجس است..

(2) (سیستانی:) کسی که در تنگی وقت مشغول نماز است، اگر در بین نماز ملتفت شود که لباسش نجس شده و احتمال دهد که پس از شروع در نماز نجس شده باشد..

(3) (زنجانی:) اگر به جهتی؛ مثل سرما، نمی تواند لباس را بیرون آورد یا لباس به غیر منی نجس شده باشد، باید با همان لباس نماز بخواند و به احتیاط واجب نماز را در لباس پاک نیز قضا کند، و اگر می تواند لباس را بیرون آورد و لباس به منی نجس شده، لباس را بیرون آورده و به دستوری که برای برهنگان در مسأله [797] گفته شد، عمل کند.

(4) (اراکی:) و وقت نماز به قدری تنگ است که اگر نماز را بشکند حتّی یک رکعت از نماز را هم نمی تواند در وقت بخواند، باید با همان حال نماز را تمام کند و نمازش صحیح است.

(خوئی، سیستانی:) باید ((تبریزی:) می تواند) با همان لباس نجس نماز را تمام کند. [پایان مسأله] (صافی:) و به قدر تبدیل یا تطهیر و درک یک رکعت وقت ندارد در همان لباس نماز بخواند. [پایان مسأله] (بهجت:) در صورتی که می تواند لباس نجس را کم کند، یعنی مقداری را که لازم نیست از بدن بیرون آورد، باید این کار را انجام دهد و در غیر این صورت باید با همان لباس نجس نماز بخواند. (5) (گلپایگانی:) اگر چیز دیگری عورت او را نپوشانده و لباس را هم نمی تواند آب بکشد یا عوض کند و به قدر تبدیل یا تطهیر و درک یک رکعت وقت ندارد، مختار است در همان لباس نماز بخواند یا لباس را بیرون آورد.. (مکارم:) رجوع کنید به ذیل مسأله 804.

[کسی که در تنگی وقت مشغول نماز است]

مسأله 806 کسی که در تنگی وقت مشغول نماز است، اگر در بین نماز بدن او نجس شود (و پیش از آن که چیزی از نماز را با نجاست بخواند ملتفت شود که نجس شده، یا بفهمد بدن او نجس است (1) و شک کند که همان وقت نجس شده یا از پیش نجس بوده (2)) در صورتی که آب کشیدن بدن نماز را به هم نمی زند، باید (3) آب بکشد و اگر نماز را بهم می زند (4)، باید با همان حال نماز را تمام کند و نماز او صحیح است.

(1) (فاضل:) اگر در بین نماز، بدن او نجس شود و پیش از آن که چیزی از نماز را با بدن نجس بخواند بفهمد که بدن او نجس است..

(2) (بهجت:) یا این که در بین نماز بفهمد که قبلًا در حال نماز بدنش نجس شده و تا به حال نمی دانسته، در تمامی این موارد.. [قسمت داخل پرانتز در رساله آیت اللّه زنجانی نیست]

(3) [در رساله آیات عظام: خوئی، بهجت و تبریزی، به جای «باید» آمده است: بدن را]

(4) (گلپایگانی، صافی:) و به قدر تطهیر و درک یک رکعت وقت ندارد..

(نوری:) و وقت به طوری تنگ است که اگر نماز را به هم بزند و بدن را تطهیر کند یک رکعت هم از وقت درک نمی کند.. (مکارم:) رجوع کنید به ذیل مسأله 804.

(سیستانی:) مسأله کسی که در تنگی وقت مشغول نماز است اگر در بین نماز ملتفت شود که بدن او نجس شده و احتمال دهد که پس از شروع در نماز نجس شده باشد در صورتی که آب کشیدن بدن نماز را به هم نمی زند، بدن را آب بکشد؛ و اگر نماز را به هم می زند باید با همان حال نماز را تمام کند و نماز او صحیح است.

[ کسی که در پاک بودن بدن یا لباس خود شک دارد]

مسأله 807 کسی که در پاک بودن بدن یا لباس خود شک دارد چنانچه نماز بخواند (1) و بعد از نماز بفهمد که (2) بدن یا لباسش نجس بوده، نماز او صحیح است (3).

(1) (فاضل:) و بعد از نماز بفهمد پاک نبوده است، بنا بر احتیاط واجب اگر وقت نماز باقی است باید دوباره بخواند و اگر وقت گذشته آن را قضا کند.

(سیستانی:) چنانچه جستجو نماید و چیزی در آن نبیند و نماز بخواند..

(2) (زنجانی:) بعد از نماز متوجه شود که در هنگام نماز..

(3) (بهجت:) امّا اگر می دانسته که قبلًا نجس بوده و بعد شک ّ کرد که پاک شده یا نه و به همان حال نماز خواند و بعد از نماز فهمید که پاک نشده بود، در این صورت نمازش باطل است.

(سیستانی:) ولی اگر جستجو نکرده باشد، بنا بر احتیاط لازم باید نمازش را دوباره بخواند و چنانچه وقت گذشته، قضاء نماید.

(زنجانی:) به احتیاط واجب نمازش باطل است و باید آن را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا کند.

(مکارم:) مسأله کسی که بعد از نماز بفهمد بدن یا لباسش نجس بوده، نمازش صحیح است خواه در وقت باشد یا بعد از وقت.

[ اگر لباس را آب بکشد]

مسأله 808 اگر لباس را آب بکشد (1) و یقین کند که پاک شده است و با آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد پاک نشده، نمازش صحیح است (2).

(1) (مکارم:) هر گاه لباس یا بدن نجس بوده و آن را آب بکشد..

(2) (بهجت:) و هم چنین اگر دیگری لباس او را آب بکشد که این کار را به او واگذار کرده بود و بعد بفهمد که پاک نشده یا این که فهمید بدن یا لباسش نجس شده و همان طور نماز خواند و بعد از نماز فهمید که اشتباه کرده و پاک بوده است؛ در تمامی این موارد نمازش صحیح است.

(مکارم:) و برای نمازهای بعد باید آن را پاک کند.

(فاضل:) بنا بر احتیاط واجب اگر وقت نماز باقی است باید دوباره بخواند و اگر وقت گذشته باید نمازش را قضاء کند. (نوری:) نمازش باطل است و آن را دوباره بخواند.

[مسأله 809 اگر خونی در بدن یا لباس خود ببیند]

مسأله 809 اگر خونی در بدن یا لباس خود ببیند و یقین کند که از خونهای نجس نیست، مثلًا یقین کند که خون پشه است، چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهایی بوده که نمی شود با آن نماز خواند، نماز او صحیح است. این مسأله، در رساله آیت اللّه مکارم نیست

[مسأله 810 هر گاه یقین کند خونی که در بدن یا لباس اوست]

مسأله 810 هر گاه یقین کند خونی که در بدن یا لباس اوست خون نجسی است که نماز با آن صحیح است، مثلًا یقین کند خون زخم و دُمَل است، اگر چنانچه بعد از نماز بفهمد خونی بوده که نماز با آن باطل است نمازش صحیح است. (1)

(1) (گلپایگانی، صافی:) احتیاط واجب آن است که نماز را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا نماید.

(مکارم:) مسأله هر گاه در لباس خود خونی ببیند و یقین کند که به مقدار کمتر از درهم است و یا خون زخم و دمل است که برای نماز اشکال ندارد و با آن نماز بخواند و بعد بفهمد خون بیش از مقدار در هم بوده، یا خون از غیر زخم و دمل است، نمازش صحیح است.

[مسأله 811 اگر نجس بودن چیزی را فراموش کند]

مسأله 811 اگر نجس بودن چیزی را فراموش کند و بدن یا لباسش با رطوبت به آن برسد و در حال فراموشی نماز بخواند و بعد از نماز یادش بیاید، نماز او صحیح است. (1) ولی اگر بدنش با رطوبت به چیزی که نجس بودن آن را فراموش کرده برسد و بدون این که خود را آب بکشد، غسل کند و نماز بخواند، غسل و نمازش باطل است (2). و نیز اگر جایی ازاعضای وضو با رطوبت به چیزی که نجس بودن آن را فراموش کرده برسد و پیش از آن که آنجا را آب بکشد، وضو بگیرد و نماز بخواند، وضو و نمازش باطل می باشد. (3)

(1) (زنجانی:) مگر به جهت نجاست ِ بدن وضو یا غسلش باطل شده باشد که در نتیجه نمازش نیز باطل خواهد بود. [پایان مسأله] (فاضل:) و اگر بدون این که محل تماس یا نجس را آب بکشد با آب قلیل غسل کند و نماز بخواند غسل و نماز او باطل است امّا اگر با آب جاری یا کُر غسل کند چون با تماس اوّل محل پاک می شود غسل او صحیح است و نماز او هم اشکال ندارد امّا اگر محل تماس با نجس، یکی از اعضای وضو باشد و شخص بدون تطهیر با آب قلیل و با یک بار شستن وضو بگیرد و نماز بخواند وضو و نماز او باطل است و در فرض سابق اگر با آب کثیر وضو بگیرد یا محل وضو را سه بار بشوید تطهیر انجام شده و وضو و نماز او صحیح است.

(2) (مکارم:) بقیه مسأله ذکر نشده.

(خوئی، تبریزی، سیستانی، بهجت:) مگر این که طوری باشد که به غسل نمودن، بدن نیز پاک شود (سیستانی: و آب نجس نشود، مثل این که در آب جاری غسل کند).. (3) (خوئی، بهجت، سیستانی، تبریزی:) مگر این که طوری باشد که به وضو گرفتن، اعضاء وضو نیز پاک شود (سیستانی: و آب نجس نشود، مثل آب کر یا جاری).

[مسأله 812 کسی که یک لباس دارد]

مسأله 812 کسی که یک لباس دارد، اگر بدن و لباسش نجس شود و به اندازه آب کشیدن یکی از آنها آب داشته باشد (1)، چنانچه بتواند لباسش را بیرون آورد، باید بدن را آب بکشد و نماز را به دستوری که برای برهنگان گفته شد به جا آورد و اگر به واسطه سرما یا عذر دیگر نتواند لباس را بیرون آورد، در صورتی که نجاست هر دو مساوی باشد مثلًا هر دو بول یا خون باشد یا نجاست بدن شدیدتر باشد مثلًا نجاستش بول باشد که باید دو مرتبه آن را آب کشید (2)، احتیاط واجب آن است که بدن را آب بکشد و اگر نجاست لباس بیشتر یا شدیدتر باشد هر کدام از بدن یا لباس را بخواهد می تواند آب بکشد.

(1) (اراکی:) در صورتی که نجاست هر دو مساوی باشد، مثلًا هر دو بول یا خون باشد، مُخیّر است بین این که لباس را آب بکشد یا بدن را گر چه احتیاط مستحب ّ است که بدن را تطهیر کند و اگر نجاست یکی شدیدتر باشد مثلًا نجاستش بول باشد، که باید دو مرتبه آن را آب کشید، باید آن را آب بکشد.

(زنجانی:) بنا بر احتیاط واجب باید بدنش را آب بکشد و پس از صرف آب اگر لباسش به غیر منی نجس شده یا به جهتی؛ مثل سرما، نتواند آن را بیرون آورد در لباس نجس نماز بخواند، و اگر به منی نجس شده و می تواند آن را بیرون آورد، به دستوری که برای برهنگان در مسأله [797] گفته شد عمل کند، و اگر دو جای لباس یا دو جای بدن نجس شده باشد بنا بر احتیاط واجب باید نجاست شدیدتر را تطهیر کند؛ مثلًا اگر نجاست یکی بول است که اگر بخواهد با آب قلیل آب بکشد باید دو مرتبه آب روی آن بریزد و دیگری خون است که یک مرتبه آب ریختن روی آن کافی است، بنا بر احتیاط واجب باید آن را که به بول نجس شده آب بکشد، و اگر نتواند نجاست لباس یا بدن را به طور کامل از بین ببرد ولی بتواند آن را کم کند، به احتیاط واجب باید آن را کم نماید.

(گلپایگانی:) می تواند لباسش را بیرون آورد و بدن را آب بکشد و نماز را به دستوری که برای برهنگان گفته شد، به جا آورد و می تواند که با همان لباس نماز بخواند. و اگر به واسطه سرما یا عذر دیگر نتواند لباس را بیرون آورد، هر کدام از بدن یا لباس را که بخواهد می تواند آب بکشد ولی اگر مثلًا نجاست یکی بول است که اگر بخواهد با آب قلیل آب بکشد، باید دو مرتبه آب روی آن بریزد و دیگری خون است که یک مرتبه ریختن آب روی آن کافی است باید آن را که به بول نجس شده، آب بکشد.

(صافی:) بهتر این است که بدن را آب بکشد و با همان لباس نماز بخواند و احتیاطاً هم به دستوری که برای برهنگان است نماز را اعاده نماید ولی اگر مثلًا.. [بقیه مثل آیت اللّه گلپایگانی] (خوئی، تبریزی:) أولی این است که بدن را آب کشیده و با لباس نجس نماز بخواند، و جایز است که لباس را آب کشیده و با بدن نجس نماز بخواند ولی در صورتی که نجاست یکی از آنها بیشتر باشد لازم است آن را آب بکشد (تبریزی: ولی چنانچه دیگری را آب بکشد نمازش صحیح است).

(مکارم:) احتیاط واجب آن است که بدن را آب بکشد و نماز را با همان لباس نجس بخواند ولی اگر نجاست لباس شدیدتر باشد، (مثلًا نجاستش از بول باشد که باید آن را با آب قلیل دو مرتبه شست و نجاست بدن مثلًا از خون باشد که یک مرتبه شستن کافی است) احتیاط واجب آن است که لباس را بشوید و با نجاست بدن نماز را بخواند.

(بهجت:) احتیاط در این است که بدن را آب بکشد و با لباس نجس نماز بخواند، ولی در صورتی که نجاست یکی از آنها بیشتر باشد، لازم است بنا بر احتیاط آن را آب بکشد بلکه بعید نیست وظیفه اش همین باشد.

(سیستانی:) احتیاط لازم این است که بدن را آب کشیده و با لباس نجس نماز بخواند ولی در صورتی که نجاست لباس بیشتر یا شدیدتر باشد، مُخیّر است که هر کدام را می خواهد آب بکشد. (2) (فاضل:) نجاست بدن شدیدتر یا بیشتر باشد؛ مثلًا نجاست بدن بول باشد که باید دو مرتبه آن را با آب قلیل آب بکشد..

[مسأله 813 کسی که غیر از لباس نجس لباس دیگری ندارد]

مسأله 813 کسی که غیر از لباس نجس، لباس دیگری ندارد (1) (و وقت تنگ است یا احتمال نمی دهد که لباس پاک پیدا کند (2)) اگر به واسطه سرما یا عذر دیگر نمی تواند لباس را بیرون بیاورد باید در همان لباس نماز بخواند و نمازش صحیح است ولی چنانچه بتواند لباس را بیرون بیاورد، باید نماز را به دستوری که برای برهنگان گفته شد به جا آورد. (3) این مسأله در رساله آیت اللّه زنجانی نیست

(1) (گلپایگانی:) مختار است با همان لباس نماز بخواند یا نماز را به دستوری که برای برهنگان گفته شد به جا آورد. ولی اگر به واسطه سرما و مانند آن نمی تواند لباسش را بیرون آورد باید با لباس نجس نماز بخواند و نماز او صحیح است. [پایان مسأله] (خوئی، سیستانی:) باید با لباس نجس نماز بخواند و نمازش صحیح است. [پایان مسأله] (تبریزی:) و با لباس نجس نماز بخواند، نماز او صحیح است. [پایان مسأله] (مکارم:) وا حتمال نمی دهد تا آخر وقت لباس پاک پیدا کند باید با همان لباس نماز بخواند. [پایان مسأله]

(بهجت:) و در اثر تنگی وقت یا به علّت دیگری نمی تواند آن را تطهیر کند باید با آن نماز بخواند و نمازش صحیح است. [پایان مسأله] (صافی:) با همان لباس نماز بخواند و بنا بر احتیاط مستحب هم نماز را به دستوری که برای برهنگان گفته شد به جا آورد. [پایان مسأله]

(2) (فاضل، نوری:) باید نماز را به دستوری که برای برهنگان گفته شد به جا آورد (فاضل: ولی همین شخص اگر به واسطه سرما یا عذر دیگر نمی تواند لباس را بیرون آورد در همان لباس نماز بخواند و نمازش صحیح است).

[قسمت داخل پرانتز در رساله آیت اللّه اراکی نیست]

(3) (اراکی:) مخیّر است که نماز را یا به دستوری که برای برهنگان گفته شد به جا آورد یا با همان لباس بخواند گر چه بهتر است به وظیفه برهنگان عمل کند.

[مسأله 814 کسی که دو لباس دارد اگر بداند یکی از آنها نجس است]

مسأله 814 کسی که دو لباس دارد، اگر بداند یکی از آنها نجس است (1) و نتواند آنها را آب بکشد و نداند کدام یک آنهاست (2)، چنانچه وقت دارد باید با هر دو لباس نماز بخواند. مثلًا اگر می خواهد نماز ظهر و عصر بخواند باید با هر کدام یک نماز ظهر و یک نماز عصر بخواند ولی اگر وقت تنگ است باید (3) نماز را به دستوری که برای برهنگان گفته شد به جا آورد و به احتیاط واجب آن نماز را با لباس پاک قضا نماید (4).

(1) (مکارم:) امّا نمی داند کدامیک از آنها می باشد، با هیچ کدام نمی تواند نماز بخواند و باید هر دو را آب بکشد و اگر توانایی بر این کار نداشته باشد، باید دو نماز جداگانه با آن دو لباس بخواند.

(2) (خوئی، گلپایگانی، صافی، بهجت، زنجانی، تبریزی، سیستانی:) کسی که دو لباس دارد، اگر بداند یکی از آنها نجس است و نداند کدامیک آنهاست..

(3) (فاضل:) بنا بر احتیاط واجب..

(4) (اراکی:) اگر وقت تنگ است باید نماز را در یکی از آن دو لباس به جا آورد و به احتیاط واجب آن نماز را با لباس دیگر قضاء نماید. و اگر نمی تواند قضای نماز را با لباس دیگر به جا آورد، باید به دستور برهنگان عمل نماید.

(خوئی، تبریزی، بهجت، صافی:) اگر وقت تنگ است با هر کدام نماز بخواند کافی است.

(گلپایگانی:) اگر وقت تنگ است باید با یکی از آن دو لباس نماز بخواند و در خارج وقت نیز آن نماز را با لباس پاک قضا نماید.

(زنجانی:) اگر وقت تنگ است چنانچه احتمال نجاست یکی بیشتر باشد یا نجاستش بیشتر یا شدیدتر باشد، مثلًا به جهت ملاقات با ادرار نجس شده که نیاز به دو بار شستن دارد؛ نه مثل خون که با یک بار شستن پاک می شود، باید در لباس دیگر نماز بخواند و اگر از همه جهات هر دو لباس مانند هم هستند، با هر کدام نماز بخواند کافی است.

(سیستانی:) اگر وقت تنگ است و هیچ کدام از نظر قوّت احتمال و اهمیت محتمل، رجحان نداشته باشد، با هر کدام نماز بخواند کافی است.

توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و محشی حضرات آیات: سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، بهجت،فاضل،  اراکی، خویی، گلپایگانی، تبریزی.

ويژه نامه احكام نماز

• شرایط لباس نمازگزار
• نماز خواندن بدون لباس چگونه است
• مقدار پوشش نماز برای زن و مرد
• نماز بدون وضو و تیمم
• عدول نیت در نماز چگونه است
• اگر قبله مشخص نباشد تکلیف چیست

---

---

کلید: نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار نجس بودن لباس نمازگزار