عبرت گیری از تاریخ

هدف از عبرت گرفتن از تاريخ و اعمال ديگران آن است كه از ريشه‏ ها و علل و امورى كه در شكل‏ گيرى يك عمل و يا جريان در گذشته دخالت و تأثير داشته ‏اند، به عنوان چراغى پيش روى خود استفاده كنيم يعنى اگر تجربه موفقى بوده، سعى كنيم آن عوامل و اسباب را در زندگى خود پياده نماييم و اگر تجربه ناخوشايندى بوده از بروز و ظهور آن ريشه‏ها و علت‏ها جلوگيرى نمايم و اين امر باعث صرفه‏جويى در وقت و بهينه كردن امور و باعث هموارتر شدن راه سعادت و بالا رفتن ضريب موفقيت مى ‏گردد.

و هنگامى انسان‏ها از تاريخ عبرت مى‏گيرند كه درك كنند تاريخ داراى سنت‏هايى ثابت است و اين سنت‏ها حاكم بر اعمال و روش‏ها مى‏باشد و در طول تاريخ با رفتن نسلى و آمدن نسلى ديگر، آن قوانين و سنت‏ها تغيير نمى‏كند، مثلاً از سنت‏هاى الهى اين است كه اگر گروهى شكرگزار نعمت‏هاى الهى باشند، خداوند نعمت‏هايش را بر آنها بيشتر مى‏كند و اگر كفران ورزيدند و ناسپاسى كردند خداوند نعمت را از آنها سلب مى‏كند.

پس بايد سنت‏هاى الهى حاكم بر تاريخ را شناخت و نقش و تأثير خود را در جهان آفرينش فهميد و رمز موفقيت‏ها و شكست‏ها و سعادت و شقاومت پيشينيان را درك نمود و مطالعه عميق همراه با تفكر در اعمال آنها داشت و آن ريشه‏ ها را چه نيك و چه بد، در زندگى فعلى مورد توجه قرار داد تا به اين وسيله از تاريخ عبرت گيريم و اعمال گذشتگان و علت توفيق يا شكست آنها چراغ راه ما باشد.

پرسمان