در مکانی قصد اقامت کند در چه صورتی آن مکان حکم وطن دارد

حضرت آیت الله مکارم شیرازی

مواردی که محل اقامت شخص، حکم وطن می یابد [fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][وطن حکمی ]

پرسش : اگر شخصی در مکانی قصد اقامت کند در چه صورتی آن مکان، حکم وطن او را پیدا می کند؟

پاسخ :

هرگاه انسان جایى را براى «محلّ اقامت» خود انتخاب کند به طورى که وقتى در آنجاست او را مسافر نمى ‏گویند، خواه قصد اقامت دائم داشته باشد یا موقّت، حکم وطن را دارد، بنابراین در یکی از این سه حالت، آن جا در حکم وطن او است، نماز و روزه کامل است و نیازى به قصد ده روز ندارد:

1-داشتن قصد سکونت طولانی مدت مانند یک سال و بیشتر

2- ماندن هفته اى حداقل سه روز در مدت زمان حداقل دو سال

3-ماندن حداقل چهار ماه در سال (هرچند بصورت پراکنده) در مدت زمان سه سال و بیشتر.

نکته : طبق روایات وارد شده در احکام حج، در مورد کسی که یک سال در مکّه می ماند، او را مانند اهل مکّه دانسته­ اند و مقیمی است که حکم توطّن را دارد. به عبارت دیگر چنانچه با شرایط فوق در محلّی بماند عرف آنها را مسافر نمی ­داند و معیار، صدق سفر است نه وطن؛ که در اینجا صدق سفر نمی­ کند (دقّت شود).

• منبع: سایت هدانا برگرفته از استفتائات آیت الله العظمی مکارم شیرازی

ویژه نامه سفر و احکام مسافر

ویژه نامه احکام جامع سایت هدانا [/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]