حدیث انذر عشیرتک و ولایت حضرت علی ع
آیه انذار
در آيه 214 و 215 سوره شعراء مىخوانيم «وَاَنْذِرْ عَشيرَتَكَ الاَقرَبينَ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤمِنينَ» [خويشاوندان نزديكت را انذار كن و بال و پر خود را براى مؤمنانى كه از تو پيروى مىكنند بگستران] اين آيات داستان معروفى دارد كه تقريباً همه مورخان اسلامى آن را نوشته اند.
در تفسير اين آيه روايتى ديده مىشود كه به گفته «طبرسى» در «مجمع البيان» نزد خاص و عام مشهور است، و نيز به گفته «حاكم حسكانى» در «شواهد التنزيل» (براء بن عازب) مىگويد : هنگامى كه آيه «وَاَنْذِرْ عَشيرَتَكَ الاَقْرَبينَ» نازل شد، پيامبر (ص) بنى عبدالمطلب را كه چهل نفر بودند جمع كرد و غذايى براى آنها فراهم ساخت و فرمود بنام خدا نزديك شويد و بخوريد، سپس ظرفى از شير آوردند و فرمود «به نام خدا بنوشيد»، فردا نيز آنها را دعوت كرد و غذا و نوشيدنى فراهم ساخت، سپس آنها را انذار و بشارت داد، و فرمود من دنيا و آخرت را براى شما آورده ام، اسلام بياوريد و اطاعت كنيد تا هدايت شويد»،
سپس فرمود «وَ مَنْ يُؤاخينى (مِنْكُمْ) وَ يُوازِرُنى يَكونُ وَليّى وَوَصيّى بَعدى وَ خَليفَتى فى اَهْلى وَ يَقتضى دَيْنى (…)» [چه كسى از شما حاضر است با من برادرى كند و مرا يارى نمايد و بعد از من وصى و جانشين من در خانوادهام باشد، و دين مرا ادا كند؟]
همه خاموش ماندند، اين سخن را سه بار تكرار فرمود و همچنان همه خاموش بودند، ولى على (ع) مىفرمود «من اين كار را مىكنم»، پيامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود : تو خواهى بود.
جمعيّت برخاستند و به ابوطالب مىگفتند «برو اطاعت فرزندت (على) را كن كه محمد (ص) او را امير تو ساخت». (شواهد التنزيل 420/ 1) ابن اثير در كتاب «كامل» خود مى گويد پيامبر (ص) فرمود:
«اَيُّكُمْ يُوازِرُنى عَلى هذا الاَمْرِ عَلى اَنْ يَكُونَ اَخى وَ وَصِيّى وَ خَليفَتى فيكُمْ»
[كدام يك از شما مرا يارى در اين كار مىكند تا برادرم و وصيّم و جانشينم در ميان شما باشد]؟
و بعد از آن كه همه جواب منفى دادند يا ساكت شدند، على (ع) عرض كرد «اَنَا يا نَبىَّ الله اَكُونُ وَزيركَ عَلَيْهِ» و پيامبر (ص) فرمود «اِنَّ هذا اَخى وَوَصِيّى وَ خَليفَتى فيكُمْ فَاَسْمِعُوا لَهُ وَ اَطيعُوا». (كامل 63/ 2) جالب اينكه در اين حديث نيز تعبير به «خليفتى فيكم» «جانشين من در ميان شما» شده است، و در واقع اين يكى از معجزات پيامبر (ص) است كه در آن روز كه على (ع) سيزده سال بيشتر نداشت چنين جمله اى را قاطعانه به او گفت. چه كسى مىتوانست پيش بينى كند كه اين كودك سيزده ساله در آينده يكى از بزرگترين مردان جهان بشريّت خواهد شد و سزاوار است جانشين پيامبر (ص) گردد، و همه سخن او را بشنوند و سر بر فرمان او نهند. و باز جالب اينكه اين سخن را پيامبر (ص) هم در اوائل دعوتش در يوم الانذار بيان كرد، و هم در ماه هاى آخر عمر مباركش در غدير خم،
آيا اين سخن بهترين دليل بر امامت على (ع) نيست؟
پيام قرآن ج 9، حضرت آيت الله مكارم شيرازى و ساير همكاران به نقل از سايت تبيان
پرسمان
