بهترین دعا برای رفع بیماری

دعاى 1

مرحوم «سیّدبن طاووس» در کتاب «مهج الدّعوات» روایتى از سلمان(رحمه الله) نقل کرده است که سلمان مى گوید: حضرت فاطمه(علیها السلام)دعایى را از رسول گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) به من آموخت که آن را در صبح و شام مى خواند و فرمود: مداومت بر این دعا در درمان تب و عدم ابتلاى به آن بسیار مؤثّر است و دعا این است:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، بِسْمِ اللهِ النُّورِ، بِسْمِ اللهِ نُورِ النُّورِ، بِسْمِ اللهِ نُورٌ عَلى نُور،
بنام خداوند بخشنده مهربان، بنام خدا نور (عالم) بنام خدا نور نور (جهان هستى) بنام خدا
بِسْمِ اللهِ الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ الاُْمُورِ، بِسْمِ اللهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ،
که نورى است فوق نور بنام خدایى که تدبیرکننده کارهاست بنام خدایى که نور (عالم) را از نور (خود)
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ، وَاَنْزَلَ النُّورَ عَلَى الطُّورِ،
آفرید ستایش خاص خدایى است که آفرید نور را از نور و نازل فرمود نور را بر کوه طور
فى کِتاب مَسْطُور، فى رَقٍّ مَنْشُور، بِقَدَر مَقْدُور، عَلى نَبِىٍّ مَحْبُور،
در میان نامه نوشته شده و ورقه اى گشوده به اندازه معین بر پیامبرى دانشمند،
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ، وَبِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ، وَعَلَى السَّرّآءِ وَالضَّرّآءِ مَشْکُورٌ،
ستایش خاص خدایى است که او به عزّت و شوکت یاد شده و به فخر مشهور است و در هر حال در خوشى
وَصَلَّى اللهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرینَ.(1)
و ناخوشى سپاسگزارى شده و درود خدا بر آقاى ما محمّد و آل پاکیزه اش باد.

 

دعاى 2

همچنین آن بزرگوار، در همان کتاب از «سعید بن ابى الفتح قمّى» نقل کرده است که: من دچار بیمارى سختى شدم، به گونه اى که طبیبان از درمان آن ناتوان شدند و گفتند، این بیمارى را کسى غیر از خدا نمى تواند درمان کند. از این سخنِ ناامید کننده، دل شکسته و غمگین شدم. کتابى از کتاب هاى پدرم را برداشتم که چیزى از آن را مطالعه کنم; در پشت آن کتاب دیدم این جمله نوشته شده است: از حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت شده است که پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) فرمود: هر کس را مرضى باشد، بعد از نماز صبح، چهل بار بگوید:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ،اَلْحَمُدللهِِ رَبِّ الْعالَمینَ،حَسْبُنَا اللهُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ،
به نام خداوند بخشنده مهربان، ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است بس است ما را خدا و نیکو وکیلى است
تَبارَکَ اللهُ اَحْسَنُ الْخالِقینَ، وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ.
منزه و بزرگ است خدا بهترین آفریدگان و جنبش و نیرویى نیست جز به خداى والاى بزرگ.
و آنگاه دست خود را بر محلّ درد بمالد، از آن بیمارى شفا یابد. صبر کردم تا صبح شد، فریضه را بجا آوردم و چهل بار این دعا را خواندم و بر محلّ درد دست کشیدم.

در نتیجه خداوند متعال آن بیمارى را شفا داد; من (ناباورانه) نشسته بودم و مى ترسیدم که مبادا آن بیمارى برگردد. تا سه روز به همین حال ماندم ولى بحمداللّه عود نکرد. بعد از آن، پدرم را از ماجرا باخبر ساختم، شکر خدا را بجا آورد و براى برخى از اطبّاى معروف که مسلمان نبودند، نقل کرد; آن طبیب که از سابقه بیمارى من خبر داشت، نزد من آمد و ملاحظه کرد، بیمارى کاملا برطرف شده است! همان جا مسلمان شد و کلمه شهادتین را بر زبان جارى ساخت.(1)

 

دعاى 3

مرحوم شیخ «کفعمى» در کتاب «مصباح» فرموده است: هرگاه بیمار شوى، به محلّ سجده خود، دست بمال و آن را هفت بار پس از نماز فریضه، بر موضع درد، بمال، و بگو:

یا مَنْ کَبَسَ الاَْرْضَ عَلَى الْمآءِ، وَسَدَّ الْهَوآءَ بِالسَّمآءِ، وَاخْتارَ لِنَفْسِهِ اَحْسَنَ الاَْسْمآءِ،
اى که فرو برد زمین را بر آب و بر بست هوا را به آسمان و انتخاب کرد براى خود
صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَافْعَلْ بى کَذا وَکَذا
بهترین نام ها را درود فرست بر محمّد و آل محمّد و درباره من چنین و چنان کن
(به جاى آن، حاجت خود را بگوید)

وَ ارْزُقْنى وَعافِنى مِنْ کَذا وَکَذا(1)
و روزیم ده و سالمم بدار از چنین و چنان
(نام بیمارى را بگوید)

 

دعاى 4

همان بزرگوار نیز نقل کرده است که هر کس، خواهان تندرستى و بهبودى از دردى است که گرفتار آن شده، در سجده دوم، از رکعت اوّلِ نماز شب، این دعا را بخواند:

یا عَلِىُّ یا عَظیمُ، یا رَحْمنُ یا رَحیمُ، یا سامِعَ الدَّعَواتِ، یا مُعْطِىَ الْخَیْراتِ،
اى والا اى بزرگ اى بخشاینده اى مهربان اى شنواى دعاها اى عطاکننده خیرات
صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ، وَاَعْطِنى مِنْ خَیْرِ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ ما اَنْتَ اَهْلُهُ،
درود فرست بر محمّد و آلش و بده به من از خیر دنیا و آخرت آنچه را تو شایسته آنى
وَاصْرِفْ عَنّى مِنْ شَرِّ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ ما اَنْتَ اَهْلُهُ، وَاَذْهِبْ عَنّى هذَا الْوَجَعَ
و دور کن از من از شر دنیا و آخرت آنچه را تو شایسته آنى و دور کن از من این درد را
(و نام آن بیمارى را ببرد)

فَاِنَّهُ قَدْ غاظَنى وَاَحْزَنَنى
که به راستى ناراحتم کرده و محزونم نموده
و اصرار کند در دعا، ان شاءاللّه تعالى، بهبودى مى یابد.(1)

 

دعاى 5

مرحوم کفعمى از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که هنگام بیمارى، در حالى که زیر آسمان قرار مى گیرى، دست ها را بلند کن و بگو:

اَللّهُمَّ اِنَّکَ عَیَّرْتَ اَقْواماً فى کِتابِکَ، فَقُلْتَ: قُلِ ادْعُوا الَّذینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَلا تَحْویلاً.
خدایا تو سرزنش کردى مردمى را در کتاب خود و فرمودى «بگو بخوانید آن کسانى را که به جز خدا پنداشتید که نتوانند بردارند زیان و محنت را از شما و نه آن را بگردانند»
فَیا مَنْ لا یَمْلِکُ کَشْفَ ضُرّى وَلا تَحْویلَهُ عَنّى اَحَدٌ غَیْرُهُ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ،
پس اى خدایى که جز تو نتواند بردارد محنتم را و نه بگرداندش آن را از من هیچ کس درود فرست بر محمّد و آلش
وَاکْشِفْ ضُرّى، وَحَوِّلْهُ اِلى مَنْ یَدْعُو مَعَکَ اِلهاً آخَرَ، فَاِنّى اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ غَیْرُکَ.(1)
و برطرف کن محنتم را و بگردانش به نزد کسى که بخواند با تو معبود دیگرى را چون من گواهى دهم که معبودى جز تو نیست.

 

دعاى 6

در روایت دیگرى از امام صادق(علیه السلام) آمده است که هر فرد باایمانى، هر بیمارى پیدا کند و بر موضوع درد خود، دست بمالد و با خلوص نیّت بگوید:

وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفـآءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ، وَلا یَزیدُ الظّالِمینَ اِلاَّ خَساراً.
«و نازل کنیم از این قرآن چیزى را که شفا و رحمت است براى مؤمنان و نیفزاید ستمکاران را جز خسران و زیان»
از آن درد عافیت یابد و مصداق این سخن در خود آیه آمده است که فرمود: «شِفآءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ».(1)

 

دعاى 7

از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که دست بگذار بر موضع درد و سه مرتبه بگو:

اَللهُ اَللهُ اَللهُ رَبّى حَقّاً، لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً، اَللّهُمَّ اَنْتَ لَها وَلِکُلِّ عَظیمَة، فَفَرِّجْها عَنّى.(1)
خدا… پروردگار من است به حقیقت که شریک نسازم با او چیزى را خدایا تویى برطرف کننده این درد و هر درد بزرگى پس برطرف کن آن را از من.

دعاى 8

از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که دست بر موضع درد بگذار و بگو: بِسْمِ اللهِ، آنگاه دست بر آن بکش و هفت مرتبه بگو:

اَعُوذُ بِعِزَّةِ اللهِ، وَاَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللهِ، وَاَعُوذُ بِجَلالِ اللهِ، وَاَعُوذُ بِعَظَمَةِ اللهِ، وَاَعُوذُ بِجَمْعِ اللهِ،
پناه برم به عزّت خدا و پناه برم به قدرت خدا و پناه برم به جلالت خدا و پناه برم به بزرگى خدا و پناه برم به جمع خدا
وَاَعُوذُ بِرَسُولِ اللهِ، صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَالِهِ، وَاَعُوذُ بِاَسْمآءِ اللهِ، مِنْ شَرِّ ما اَحْذَرُ، وَمِنْ شَرِّ ما اَخافُ عَلى نَفْسی.(1)
و پناه برم به رسول خدا صلى الله علیه و آله و پناه برم به نام هاى خدا از شرّ آنچه بیم دارم و از شرّ آنچه مى ترسم بر خودم.

دعاى 9

مرحوم «سیّد بن طاووس» در کتاب «مهج الدّعوات» از «ابن عبّاس» روایت کرده است که گفت: من نزد امیرمؤمنان(علیه السلام) نشسته بودم. شخصى از در، وارد شد که رنگش پریده بود; گفت: یا امیرمؤمنان! من همیشه بیمارم و دردهاى بسیار دارم، پس دعایى به من بیاموز که با آن، بر بیمارى هایم استعانت جویم. حضرت فرمود: دعایى به تو مى آموزم که جبرئیل به رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آموخت، در آن هنگام که حسن و حسین(علیهما السلام) بیمار بودند; و آن دعا چنین است:

اِلهى کُلَّما اَنْعَمْتَ عَلَىَّ نِعْمَةً قَلَّ لَکَ عِنْدَها شُکْرى، وَکُلَّمَا ابْتَلَیْتَنى بِبَلِیَّة قَلَّ لَکَ عِنْدَها صَبْرى،
خدایا هراندازه نعمت به من دهى شکر من در برابرش اندک است و هرگاه مبتلایم گردانى به بلایى اندک است در برابر آن شکیبایى من
فیا مَنْ قَلَّ شُکْرى عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ یَحْرِمْنى، وَیا مَنْ قَلَّ صَبْرى عِنْدَ بَلائِهِ فَلَمْ یَخْذُلنى،
پس اى کسى که اندک است شکرم در برابر نعمت هایش ولى او محرومم نگرداند و اى که کم است شکیباییم در برابر بلایش ولى او مرا وامگذارد
وَ یا مَنْ رَ انى عَلَى الْمَعاصى فَلَمْ یَفْضَحْنى، وَیا مَنْ رَ انى عَلَى الْخَطایا فَلَمْ یُعاقِبْنى عَلَیْها،
و اى که دید مرا بر حال گناهان ولى رسوایم نکرد و اى که دید مرا بر حال خطاکاریها ولى مؤاخذه ام نکرد بر آنها
صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاغْفِرْ لى ذَنْبى، وَاشْفِنى مِنْ مَرَضى، اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ.
درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بیامرز گناهم را و شفایم ده از بیماریم که تو بر هر چیز توانایى.
ابن عبّاس مى گوید: آن مرد را بعد از یک سال دیدم در حالى که رنگ صورتش گلگون شده بود و اظهار داشت، این دعا را براى هیچ دردى نخواندم، مگر آنکه شفا یافتم.(1)

 

دعاى 10

از امام باقر(علیه السلام) روایت شده است که فرمود: امیرمؤمنان على(علیه السلام) بیمار شده بود، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به عیادت وى آمد و فرمود (براى شفاى بیمارى) این دعا را بخوان:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ تَعْجیلَ عافِیَتِکَ، وَصَبْراً عَلى بَلِیَّتِکَ، وَخُرُوجاً اِلى رَحْمَتِکَ.(1)
خدایا از تو خواهم شتاب در عافیتت و شکیبایى بر بلایت و درآمدن بسوى رحمتت را.

 

دعاى 11

از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است که فرمود: دست خود را بر موضع درد بگذار و سه مرتبه بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظیمِ الَّذى نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الاَْمینُ، وَهُوَ عِنْدَکَ فى اُمِّ الْکِتابِ عَلِىٌّ حَکیمٌ،
خدایا از تو خواهم به حقّ قرآن عظیمى که فرود آورد آن را روح الأمین و آن در نزد تو در دفتر اصلى والا و فرزانه است
اَنْ تَشْفِیَنى بِشِفائِکَ، وَتُداوِیَنى بِدَوائِکَ، وَتُعافِیَنى مِنْ بَلائِکَ.
که درمانم کنى به درمان خود و مداوایم کنى به داروى خویش و عافیتم دهى از بلاى خود.
و در پایان نیز بر محمّد و آل او، صلوات مى فرستى.(1)

 

دعاى 12

 

از «ابوحمزه» روایت شده است که گفت: دچار درد زانو شدم، خدمت امام باقر(علیه السلام) رسیدم و جریان را عرض کردم. امام(علیه السلام)فرمود: هرگاه نماز گزاردى، پس از آن بگو:

یا اَجْوَدَ مَنْ اَعْطى، وَیا خَیْرَ مَنْ سُئِلَ، وَیا اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ، اِرْحَمْ ضَعْفى وَقِلَّةَ حیلَتى، وَعافِنى مِنْ وَجَعى.
اى بهترین کسى که عطا کند و اى بهترین درخواست شدگان و اى مهربانترین رحم خواستگان رحم کن بر ناتوانى و بیچارگیم و عافیتم ده از این دردم.
ابوحمزه مى گوید: من این عمل را انجام دادم و از آن بیمارى شفا یافتم.(1)

 

دعاى 13

در «بحارالانوار» آمده است: «سیّد بن طاووس» این دعا را براى رفع بیمارى ها نقل کرده و آورده است که ما آن را تجربه کردیم. فرمود: این دعا را در رقعه اى مى نویسى (و با خود همراه مى دارى):

یا مَنِ اسْمُهُ دَوآءٌ، وَذِکْرُهُ شِفآءٌ، یامَنْ یَجْعَلُ الشِّفاءَ فیما یَشاءُ مِنَ الاَْشْیاءِ،
اى که نامش دوا و ذکرش شفاست اى که بنهد شفا را در هر چیزى که خواهد
صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مَحُمَّد، وَاجْعَلْ شِفائى مِنْ هذَا الدّاءِ فِى اسْمِکَ هذا
درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بنه شفاى مرا از این درد در این نامت
آنگاه ده مرتبه مى نویسى: یااَللهُ و ده مرتبه: یارَبِّ و ده مرتبه: یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.(1)

 

فهرست کامل مفاتیح الجنان