استطاعت بدنى، طريقى و زمانى در حج

استطاعت بدنى، طريقى و زمانى‏

82- شرط ديگر وجوب حج، استطاعت بدنى، و استطاعت از جهت باز بودن راه، و استطاعت زمانى است؛ پس بر مريضى‏[1] كه قدرت رفتن به حج ندارد، يا بر او حرج و مشقت زياد دارد، حج واجب نيست؛[2] و نيز بر كسى كه راه براى او باز نيست، يا وقت تنگ است- به طورى كه نمى‏تواند به حج برسد، واجب نيست.

 

[1] ( 2). آية اللَّه خويى: بر مريض يا شخصى كه استطاعت مالى دارد ولى از تمكن از رفتن به حج نااميد است يا براو حرجى است واجب است نايب بگيرد و وجوب آن فورى است.( مناسك، مسأله 63).

 

[2] ( 3). آية اللَّه بهجت: در صورت يأس از خوب شدن، استنابه مى‏كند، به ‏نحو فورى بنابر اظهر.

آية اللَّه تبريزى: بنابر احتياط بايد نايب بگيرد و وجوب آن فورى است مگر اين‏كه اطمينان به تمكّن از مباشرت در سال‏هاى بعد داشته باشد.

آية اللَّه سيستانى: اگر اميد به تمكّن از حجّ بدون حرج و مشقّت بعد از آن هم نداشته باشد در اين فرض گرفتن نايب واجب است و وجوب آن فورى است.

آية اللَّه صافى، آية اللَّه گلپايگانى: اگر از جهت مالى قدرت دارد و از جهت صحّت بدن استطاعت ندارد و اميد خوب شدن ندارد، واجب است نايب بگيرد درصورتى كه حج بر او مستقر شده، و اگر حج بر او مستقر نشده باشد، نايب گرفتن مطابق احتياط است، اگرچه اميد به زوال عذر هم وجود داشته باشد.( آداب و احكام حج، مسأله 90).

منبع: سایت هدانا برگرفته از مناسك حج با حواشى و مطابق با فتاوای دوازده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: خامنه ای، سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، وحید خراسانی، بهجت،فاضل ، خویی، گلپایگانی، تبریزی.

ویژه نامه احکام حج و عمره

ویژه نامه احکام جامع سایت هدانا