چگونه به دیدار امام زمان علیه السلام نایل شویم؟!

 

حجت الاسلام حامد جوارانی

بدون شک اگر انسان مورد نظر اهل بیت علیهم السلام قرار بگیرد از نظر معنوی در مسیر رشد قرار می گیرد و ممکن است شخصی با رویت ظاهری امام زمان علیه السلام مورد عنایت ایشان قرار بگیرد و مشکلات مادی و معنوی وی حل شود و در این هم شکی نداریم که رویت این بزرگواران خواسته و آرزوی قلبی هر شیعه و دوستدار این حضرات علیهم السلام می باشد  اما در این میان سوالی وجود دارد که خیلی ها می پرسند و آن این است که :چگونه می شود به دیدار و رویت حضرت امام عصر علیه السلام نایل شد؟!

اجازه بدهید برای پاسخ بدین سوال به آیه 198 سوره مبارکه اعراف اشاره ای بکنم ، خداوند در این آیه  می فرمایند:«وَ تَراهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لا يُبْصِرُونَ»(آنها را مى بينى كه به تو نگاه مى كنند ولى تو را نمى بينند، اهل نظرند ولى اهل بصيرت نيستند.)

در زمان پيامبر (صلی الله علیه وآله)  كم نبودند كسانى كه وجود مبارك حضرت را مى ديدندولی خداوند در این آیه می فرمایند که پیامبر را نمی بینند یعنی با چشم سر و ظاهر شاهد وجود پربرکت ایشان هستند اما گویی نابینا هستند و این دیدن فایده ای به حالشان ندارد و از آن بهره ای نمی برند!!

کسانی که به معرفت نفس می پردازند و به دنبال خودشناسی هستند در این مسیر از دریچه ی وجود خودشان نظاره گر حقایق می شوند و این حقایق را به روشنی در درون خود می یابند

برای روشن تر شدن این مطلب هم  باید به خودمان رجوع کنیم و از طریق نکته ای از معرفت نفس و خودشناسی به فهم عمیق این مطلب نایل شویم که چگونه می شود انسانی ببیند و در همان حال نبیند ؟! یعنی چشم دارد ولی نمی بیند آیا این تناقض نیست؟!

اگر انسان خودش را به درستی بشناسد می فهمد که حقیقت و اصل او تن و بدنش نمی باشد و بدن ابزاری برای روح یا همان اصل وجود هر شخص است نقش این بدن فقط در حد ابزاری است برای روح …

حقیقت دیگری که در این میان هرکس شخصا در وجودش می یابد این است که آیا این چشم یا همان مقدار کمی چربی که در جمجمه ما قرار گرفته است مناظر را می بیند یا وقتی چشم ابزاری برای روح شد این روح است که به وسیله چشم می بیند ؟(برای بهتر روشن شدن این مطلب به کتاب ده نکته از معرفت نفس رجوع کنید)

پس بینایی برای روح است و این روح است که بیناست اما برای رویت حقایق مادی از این چشم سر استفاده می کند اما روح ذاتا بیناست و حقایق غیبی و مجرد را بدون کمک گرفتن از چشم سر می تواند ببیند اما اینکه چرا این حقیق را نمی بیند یک بحث دیگری است که در مباحث معرفت نفس به خوبی روشن می شود

باید این روح و حقیقت ما به حقایق غیبی توجه کند و با خودسازی و پاک کردن خود لایق رویت شود

به این نکته توجه بفرمایید که با آنکه ما خداوند متعال را به همه چیز بینا و بصیر مطلق می دانیم اما همین خداوند در قیامت به برخی نظر نمی اندازد( وَ لا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ)(ایه 77 سوره  ال عمران)یعنی این روحی است که به شرف نگاه خداوند نرسیده و شبیه به حضرت حق نشده واین روح تکوینا مورد رویت خداوند نیست زیرا این روحی است که از فرصتی که در دنیا در اختیارش قرار گرفت به خوبی بهره نبرد و در همان دنیا و در دل حوادث خدا را ندید که (وَمَنْ كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَى)(هرکس در این دنیا کور باشد در آخرت هم کور است)(آیه 72 سوره اسرا)یعنی اگر کسی نتواند در این دنیا به بینایی و مقام رویت برسد در آخرت هم توان دیدن حقایق را ندارد و کور محشور می شودزیرا آخرت باطن دنیا می باشد و انسان همانگونه که در دنیا است ظهور ملکوتی اش می شود آخرت  

 

پس برای رویت خداوند و معصومین علیهم السلام ابتدائا باید آنها به ما نظر کنند تا ما به شرف و مقام رویت برسیم اما چه وقت انها به ما نظر می کنند؟! وقتی که روح ما با آنها هم سنخ و شبیه آنهاشد یعنی هنگامی که آرام آرام روح نظر خود را از دنیا منصرف کند و با ترجیح میل آنها بر میل خود و اطاعت از دستور آنها توجه خویش را به غیب بیشتر کند و با پاک کردن زنگارهای دل به مقامی برسد تا مورد نظر آنها قرار گیرد و وقتی که آنها به جان انسان نظر انداختند آنگاه است که حتی اگر ما مثلا موفق به رویت ظاهری معصومین علیهم السلام هم نشویم آنگاه مانند اویس قرنی می شویم و یا مانند خیلی از اولیا که باطنا به شهود آنها باریافتندو به کمالی که خداوند برای انها خواست رسیدند

حال دوباره به سوال اول برمی گردیم و اکنون متوجه می شویم که اگر همان سوال را به این صورت مطرح کنیم صحیح تر است که:چگونه می توان به آن شرف و مقامی رسید که امام زمان علیه السلام به ما نظر کنند؟!