دوستی قبل از ازدواج

 پسر مذهبى فاميل

پرسش 31 .  دخترى هستم 19ساله با يكى از پسرهاى مذهبى فاميل (كه حدود 40 روز از من كوچكتر است) رابطه دوستى داريم. در ضمن خانواده هاى شديدا مذهبى ما از اين موضوع بى اطلاع هستند. با توجه به اخلاقيات يكديگر و خانواده هايمان تصميم داريم چندسال بعد، با هم ازدواج كنيم. پدرم هميشه در ميان حرف هايش از او و خانواده شان تعريف كرده و در كل از او به خاطر ايمان و ساير اخلاقياتش رضايت دارند. با توجه به ادامه تحصيلات دانشگاهى هر دويمان، ازدواجمان حداقل 5 سال بعد خواهد بود. آيا مى توانيم اين مدت را همين گونه سر كنيم؟ يا اگر نياز به صيغه موقت است، مى توانيم آن را خودمان 2 نفره (بدون حضور شخص سومى) بخوانيم؟ مى ترسم او را از دست دهم. جالب اين است كه بنده دعاهاى زيادى به درگاه خدا داشتم و ازدواج با او نيز (كه واقعا به خاطر ايمانش دوستش داشتم) از جمله كم اهميت ترين دعاهايم بود كه چند ماه بعد او علاقه شان را به من ابراز كردند (و او غافل از آنكه من نيز از قبل به او علاقه داشتم و بيان نكرده بودم).

 

قبل از آن بيان راهكارهايى براى حل مشكلتان، بهتر است موضوع را از نظر شرعى مورد بررسى قرار دهيم.

روابط با نامحرم از نظر شرعى حرام و گناه مى باشد و چنانچه فرد مورد نظر  خواهان ازدواج با شما است بايد هر چه زودتر از شما به صورت رسمى خواستگارى كند و بعد از عقد مى توانيد انجام مراسم ازدواج را براى مدتى به تأخير بيندازيد، در غير اين صورت به واسطه علاقه ايجاد شده دل بسته همديگر مى شويد و جدا شدن شما از همديگر مشكل و هر لحظه احتمال خطا و در دام شيطان فرو افتادن شما را تهديد مى كند به هر صورت ترك ارتباط تنها راه نجات است تا ايشان مقدمات ازدواج را فراهم نمايد

 

توجه داشته باشيد كه در نوع ارتباط ها معمولاً خسارتى كه متوجه دختران است بيشتر و چه بسا غيرقابل جبران باشد لذا مراقبت از طرف شما بايد بيشتر باشد. البته اين حق هر دختر و پسر جوان است كه هنگام بلوغ و رسيدن به سن ازدواج، همسرى مناسب براى خود انتخاب كند و رابطه اى عاطفى با يكديگر ايجاد كنند، مشروط بر اين كه بين آنها عقد ازدواج طبق موازين شرعى و قانونى جارى شود. اما قبل از آن داشتن هرگونه رابطه دوستى و عاطفى ممنوع است و بايد از آن اجتناب كنند. صرف اين كه همديگر را دوست داشته باشند و هدفشان ازدواج باشد، براى ادامه اين ارتباط كافى نيست.

 

 

بنابراين حال كه شما همسر آينده تان را انتخاب كرده ايد و هر دو براى ازدواج با هم به توافق رسيده ايد لازم است اين كار از طريق خانواده ها انجام شود و در صورت توافق طرفين و تعيين شرايط، بين شما عقد شرعى واقع شود. اما قبل از آن نمى توانيد با هم رابطه داشته باشيد و بايد فورا روابطتان را قطع كنيد و به احساسات خود اجازه ندهيد كه اين روابط عميق تر شود زيرا نه تنها از نظر شرعى حرام و گناه است بلكه از نظر روانى دچار مشكلات روحى مى شويد.

 

البته قطع رابطه هم ممكن است بسيار سخت باشد ولى بايد اين كار صورت بگيرد چون بنابر ضرب المثل معروف جلوى ضرر را هر وقت بگيرى،  منفعت است اگر شرايط فراهم نيست بايد آن پسر صبر كند تا شرايطش فراهم شود. مطمئنا اگر انسان شايسته اى باشد و لياقت همسرى شما را داشته باشد سعى مى كند به دنبال فراهم كردن شرايط ازدواج برود تا از راه صحيح زندگى را شروع كند.

به هر حال ازدواج يك پيمان مقدس و پاك است و چيزى كه مقدس و پاك باشد نبايد با گناه و لذت هاى هوس آلود مخدوش شود.

• منبع: هدانا برگرفته از پرسمان، کتاب پرسش و پاسخ خواستگارى .

ویژه نامه مشاوره و زندگی دینی