چرا ما از عبادت هاى خود لذت نمى بريم؟
لذت بردن از عبادت
با توجه به اين كه ذكر شده انسان فطرتا عبادت را دوست دارد، چرا ما از عبادت هاى خود لذت نمى بريم؟
شاید این مطالب را هم بپسندید:
گرايش به ذات اقدس اله فطرى است؛ ولى شهوت و غضب نيز به عنوان ابزار كار در نهاد ما وجود دارد. انسان عاقل اين دو را تعديل مى كند نه تعطيل. انسان جاهل شهوت و غضب را امير فطرت مى كند. در اين حال، فطرت اسير و در بين غرائز دفن مى شود؛ و از فطرت مدفون شده كارى ساخته نيست: «لَقَدْ خاِبَ مَنْ دَسّيها»[121].
اگر كسى نفس ملهمه را كه به توحيد گرايش دارد دفن كرد، ديگر اثرى از آن ظاهر نمى شود؛ يعنى از عبادت لذت نمى برد. فطرت شفاف و شكوفا شده، از عبادت لذت مى برد. اگر بخواهيم از عبادت لذت ببريم، بايد جدا از مال حرام بپرهيزيم.
كسى كه جز حلال نمى خورد و جز به حلال نمى انديشد، حتما از عبادت لذت مى برد. چنان كه انسان گرفتار سرماخوردگى و گرفتگى بينى از بوى خوش لذت نمى برد و چشم ضعيف و كم نور لذت مشاهده مناظر زيبا را در نمى يابد، انسان گنهكار نيز از عبادت لذت نمى برد. فطرت شفاف و شكوفا شده از عبادت لذت مى برد.
[121]. سوره شمس91: آيه 10.
منبع: هدانا برگرفته از «توصیه ها،پرسش ها و پاسخ ها حضرت آیت الله جوادی آملی»
