نماز پیامبر برای حاجت

«سیّد بن طاووس» به سند معتبر از امام رضا(علیه السلام) روایت کرده است که از آن حضرت سؤال کردند از نماز جعفر طیّار(رحمه الله); امام(علیه السلام)فرمود: چرا از نماز رسول خدا(صلى الله علیه وآله) غافل هستى؟!

آن مرد عرض کرد: آن نماز را به من تعلیم فرما. حضرت فرمود:
نماز پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) دو رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و پانزده مرتبه سوره «قدر» (انّا انزلناه) را مى خوانى; همچنین در رکوع – پس از ذکر رکوع – و همچنین پس از سر برداشتن از رکوع – آنگاه که ایستاده اى – و در سجده اوّل – پس از ذکر سجده – و همچنین پس از سر برداشتن از سجده – آنگاه که نشسته اى – و در سجده دوم – پس از ذکر سجده – و همچنین پس از سر برداشتن از سجده نیز در هر یک از این موارد، پانزده مرتبه سوره «قدر» را مى خوانى. پس از اتمام نماز، خداوند گناهانت را مى آمرزد و حاجتت را روا مى سازد، و آنگاه این دعا را مى خوانى:

لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، رَبُّنا وَرَبُّ آبآئِنَا الأَوَّلینَ، لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، اِلهاً واحِداً وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ،
معبودى نیست جز خدا پروردگار ما و پروردگار پدران پیشین ما معبودى نیست جز خدا معبود یگانه و ما تسلیم اوییم
لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ، لا نَعْبُدُ اِلاَّ اِیّاهُ، مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ،
معبودى نیست جز خدا و نپرستیم جز او را و دینمان خالص براى اوست اگرچه ناخوش دارند مشرکان
لااِلـهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ وَحْدَهُ ]وَحْدَهُ[، اَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَاَعَزَّ جُنْدَهُ، وَهَزَمَ الأَحْزابَ وَحْدَهُ،
معبودى نیست جز خداى یگانه یکتاى یکتا که به وعده اش وفا کرد و بنده اش را یارى نمود و سپاه خویش را عزیز گردانید و احزاب (دشمن) را به تنهایى منهزم ساخت
فَلَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ،
پس سلطنت خاص اوست و ستایش از آن اوست و اوست بر هر کارى توانا
اَللّـهُمَّ اَنْتَ نُورُ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَمَنْ فیهِنَّ،
خدایا تویى روشنى بخش آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست
فَلَکَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ قَیّامُ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَمَنْ فیهِنَّ،
پس ستایش خاص توست و تویى برپا دارنده آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست
فَلَکَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ الْحَقُّ وَوَعْدُکَ الْحَقُّ، فَقَوْلُکَ حَقٌّ، وَاِنْجازُکَ حَقٌّ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنّارُ حَقٌّ،
پس (باز هم) ستایش خاص توست و تو خود حقى و وعده ات حق است پس گفتارت حق است و وفاى تو حق است و بهشت حق است و دوزخ حق است
اَللّهُمَّ لَکَ اَسْلَمْتُ، وَبِکَ آمَنْتُ، وَعَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ، وَبِکَ خاصَمْتُ، وَاِلَیْکَ حاکَمْتُ،
خدایا در برابرت تسلیمم و به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم و به امید تو با خصم روبه رو شوم و به سوى تو قضاوت را آورم
یا رَبِّ یا رَبِّ یا ربِّ، اِغْفِرْ لى ما قَدَّمْتُ وَمااَخَّرْتُ، وَمااَسْرَرْتُ وَاَعْلَنْتُ،
پروردگارا پروردگارا پروردگارا بیامرز برایم گناهانى که از پیش کردم و از این پس کنم و آنچه در پنهان کردم و آنچه آشکار کردم
اَنْتَ اِلهى لا اِلـهَ اِلاَّ اَنْتَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،
تو معبود منى خدایى جز تو نیست درود فرست بر محمّد و آل محمد
وَ اغْفِرْ لى وَارْحَمْنى، وَتُبْ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوابُ الرَّحیمُ.(1)
و بیامرز مرا و به من رحم کن و توبه ام بپذیر که براستى تویى توبه پذیر مهربان.
«علاّمه مجلسى» پس از ذکر این نماز مى گوید: این نماز از نمازهاى مشهور است که علماى شیعه در کتب خود روایت کرده اند.(2)

 

فهرست کامل مفاتیح الجنان