غفلت در قرآن

آنچه در قرآن به نام غفلت از آن ياد شده به لحاظ روانى چه حالتى است؟

انسان مى‏تواند در صحنه تزاحم اميال تماشاچى باشد و هر وقت به اقتضاى عوامل طبيعى و اجتماعى، يك ميل غالب شد، به دنبال آن راه بيفتد يا مى‏تواند خود با فعاليت فكرى و ارادى‏اش نقش تعيين كننده و ترجيح دهنده را به عهده بگيرد و حتى گاهى از ارضاى خواسته اى نيرومند طبيعى ‏اش خوددارى كند در صورت اول، تسليم غرايز كور و كر شده و هم چون كاهى خود را به دست طوفان يا سيل سپرده و در واقع، از انسانيت استعفا داده است و به عبارت ديگر، نيروهاى ويژه انسان را مهمل گذاشته است. اين حالت، در زبان قرآن، غفلت ناميده مى‏شود، غفلتى كه آدمى را از چهارپايان هم كم ارزشتر و گمراهتر مى‏سازد:

«اولئك كالانعام بل هم اضل اولئك هم الغافلون ايشان مانند چهارپايان، بلكه گمراهتر از آنهايند».

خودشناسى براى خودسازى، استاد محمد تقى مصباح يزدى .پرسمان