زيارت نواب اربعه

از جمله برنامه هاى زوّار، در ایّام توقّف در کاظمین، رفتن به بغداد براى زیارت چهار نایب خاص امام عصر صلوات الله علیه (1ـ عثمان بن سعید، 2ـ محمّد بن عثمان، 3ـ شیخ ابوالقاسم حسین بن روح،
4ـ شیخ جلیل علىّ بن محمّد سمرى(رحمهم الله)) مى باشد که اگر قبر هر کدام از آنها در مناطق دوردست دیگرى بود باز هم سزاوار بود که انسان مسیرى طولانى را طى کند و رنج و مشقّت سفر را متحمّل شود و به فیض زیارت آنها برسد، زیرا آنها کسانى هستند که 70 سال منصب سفارت و وساطت میان امام عصر(علیه السلام) و امّت را بر عهده داشتند و به دست آنها کرامات بسیار ظاهر شد.

کیفیّت زیارت آن بزرگواران:

«شیخ طوسى» در «تهذیب» و «سیّد بن طاووس» در «مصباح الزائر» از حسین بن روح(رحمه الله) (یکى از نواب چهارگانه) نقل مى کنند که هرگاه خواستى نوّاب حضرت را زیارت کنى پس از سلام به رسول خدا و امیرمؤمنان و خدیجه کبرى و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین و هر یک از ائمّه تا صاحب الزمان (صلوات الله علیهم اجمعین)، مى گویى:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا فُلانَ بْنَ فُلان (و به جاى فلان بن فلان اسم صاحب قبر و پدرش را مى برى) سپس مى گویى:

اَشْهَدُ اَنَّکَ بابُ الْمَوْلى، اَدَّیْتَ عَنْهُ وَاَدَّیْتَ اِلَیْهِ، ما خالَفْتَهُ وَلا خالَفْتَ عَلَیْهِ،
گواهى دهم که تو باب (واسطه) مولا و سرور ما بودى که از طرف او به مردم و از مردم به آن حضرت رساندى مخالفتش را نکردى و بر علیه او راه خلافى نپیمودى
فَقُمْتَ خالِصاً وَانْصَرَفْتَ سابِقاً، جِئْتُکَ عارِفاً بِالْحَقِّ الَّذى اَنْتَ عَلَیْهِ، واَنَّکَ ما خُنْتَ فِى التَّاْدِیَةِ وَالسِّفارَةِ،
با اخلاص قیام کردى به نیابت خاصه آن حضرت و بازگشتى درحالى که سبقت جوینده بودى آمده ام به نزدت با معرفت بدان حقّى که بر آنى و براستى تو خیانت نکردى در اداى وظیفه و مقام سفارت و نمایندگى آن حضرت
وَ السَّلامُ عَلَیْکَ مِنْ باب ما اَوْسَعَهَ، وَمِنْ سَفیر ما آمَنَکَ، وَمِنْ ثِقَة ما اَمْکَنَکَ،
سلام بر تو که چه باب (و واسطه) فراخ نظرى بودى و چه نماینده امین و شخص مورد اطمینان محکمى بودى
اَشْهَدُ اَنَّ اللهَ اخْتَصَّکَ بِنُورِهِ، حَتّى عایَنْتَ الشَّخْصَ، فَاَدَّیْتَ عَنْهُ وَاَدَّیْتَ اِلَیْهِ.
گواهى دهم خداوند تو را به نور خود مخصوص داشت تا حضرت را از نزدیک مشاهده کردى و از جانب او به مردم رساندى و از طرف مردم (نیز) خواسته هاشان را به آن حضرت رساندى
سپس مجدّداً بر رسول خدا تا صاحب الزمان(علیهم السلام) سلام مى فرستى و پس از آن مى گویى:

جِئْتُکَ مُخْلِصاً بِتَوْحیدِاللهِ، وَمُوالاةِ اَوْلِیآئِهِ، وَالْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدآئِهِمْ، وَمِنَ الَّذینَ خالَفُوکَ یا حُجَّةَ الْمَوْلى،
آمده ام به نزدت با اخلاص یگانه شناسى خداوند و دوست داشتن دوستانش و بیزارى از دشمنانش و هم از کسانى که با تو مخالفت کردند اى حجّت مولا و سرور من
وَبِکَ اِلَیْهِمْ تَوَجُّهى، وَبِهِمْ اِلىَ اللهِ تَوَسُّلى.
توجّه من به آن بزرگواران بوسیله توست و توسّل من نیز بدگاره خدا بوسیله آنهاست.
آنگاه دعا کن و آنچه را مى خواهى از خدا بطلب که ان شاءالله اجابت مى شود.(1)

 

فهرست کامل مفاتیح الجنان