دعای چه کسانی در شب قدر مستجاب نمی شود

 

الف) عاق والدین

دعای کسی كه پدر و مادر بر او خشم گرفته باشند و او را عاق كرده باشند، اجابت نمی شود. پس هرکس که پدر و مادرش از او راضى نیست، باید رضایتشان را جلب كند. نه تنها باید آنها را راضى كنیم، بلکه باید برایشان دعا كنیم. والدین هم بچه ‏هایشان را دعا كنند. هم راضیشان كنیم، هم بخواهیم كه برایمان در این شب دعا كنند. دعا در این شب، خیلى فرق دارد با دعا در اوقات دیگر.

حدیث داریم انسان ممكن است در طول زندگی پدر و مادرش عاق والدین نشود، اما بعد از مرگ آنها عاق والدین شود. ممكن است کسی توى دنیا خیلى به والدینش رسیدگى كند، اما بعد از مرگ، آنها را فراموش كند نه خیرات كند برایشان؛ نه نماز بخواند؛ نه استغفار كند؛ نه سر قبرشان برود؛ نه دعا كند. آنجا هم اینها قدرت عاق كردن انسان را دارند. پدر و مادر خیلى قدرتشان زیاد است، پس اگر مى‏ بینیم كوتاهى كردیم ، در این شب فكر اموات باشیم و براى آنها دعا كنیم و صدقه بدهیم و خیرات بكنیم.

ب) قاطع رحم

آن كه از خویشان خود بریده و قطع رحم كرده و قهر کرده باشد. در روایت داریم فامیلتان حتی كافر هم باشد حق قهر كردن و قطع رحم ندارید. اگر با کسی قهر هستید، آشتی کنید؛ حتی به اندازه تلفن‌ زدن. ارتباط خراب نشود، ارتباط اگر قطع بشود، بسیار خطرناک است.

ج) کسی که کینه مؤمنی را در دل دارد

آنكه دشمنی و كینه مومنى را در دل داشته باشد، دعایش قبول نمی شود. دلها باید پاك باشد. امشب هر كه گردنت حق داری بگو حلالش كردم؛ از كسى كینه به دل نداشته باشید؛ چون امشب بزرگ‏ترین لطفى كه خدا در حق ما مى ‏كند این است كه گناهان و جسارت و سیئات ما را ببخشد.

قرآن هم مى ‏فرماید:«وَلْیَعْفُوا وَ لْیَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ= ببخشید و بگذرید. آیا نمی خواهید كه خدا شما را ببخشد؟ (نور۲۲) »  هركسى دوست دارد که خدا او را ببخشد، باید بداند که خدا هم می خواهد تا او هم اهل بخشش باشد. از دخترت، از پسرت، از برادرت، از خواهرت، از فامیلت، از همسایه ‏ات، از مسجدى، از منبرى، از بسیجى، از هر كسى که كینه ‏اى در دل دارى، پاكش كن و بریز دور. چون اینها حجاب و مانع مى ‏شود كه قلبت فضیلت این هزار ماه را جذب كند. چون آن قلبى كه درونش كینه است، آفت دارد و آلوده است، نمى ‏تواند فیض شب قدر را جذب كند. مگر نمى‏ خواهیم كه خدا ما را ببخشد؟ چطور بخشیدن را براى خدا را خوب مى ‏دانیم، اما این که ما هم دیگران را عفو کنیم، این را خوب نمى‏ دانیم؟ ما كه خودمان یقین داریم چقدر ظلم كردیم، چقدر جنایت كردیم، چقدر جرم كردیم، چقدر آلودگى ذخیره كردیم. چطور انتظار داریم خدا ببخشد؟ اما خودمان نمى ‏خواهیم اهل عفو و گذشت باشیم؟

منتظران منجی