دعای لا اله الا الله وحده لا شریک له فی ملکه و لا منازع له
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثاني و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الثامنة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات منها رواية من كتب أصحابنا العتيقة و هي في الليلة الثامنة عشر
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و دوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هجدهم ماه (دعای اول) براساس كتاب‌هاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه-:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ فِي مُلْكِهِ وَ لَا مُنَازِعَ لَهُ فِي قُدْرَتِهِ أَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً
معبودى جز خدا وجود ندارد، يگانه است و شريكى در سلطنت و ستيزه‌جويى در قدرتش نيست و هر چيز را به شماره درآورده
وَ خَلَقَهُ وَ جَعَلَ لَهُ أَمَداً [حَدّاً] فَكُلُّ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى (هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ)[1]
و آفريده و وقت مشخصى براى آن قرار داده است. از اين‌رو، تمام موجودات اعمّ از موجوداتى كه ديده مى‌شوند و يا ديده نمى‌شوند، جز روى [اسما و صفات، يا ذات]او نابود است و همه به‌سوى او بازگردانده مى‌شوند
وَ سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي قَهَرَ كُلَّ شَيْءٍ بِجَبَرُوتِهِ وَ اسْتَوْلَى عَلَيْهِ بِقُدْرَتِهِ وَ مَلَكَهُ بِعِزَّتِهِ
و پاكا خدايى كه با سركشى برتر خود همه‌ى اشيا را مغلوب خود قرار داده و به قدرت خويش بر آن‌ها مستولى شده و به سربلندى‌اش در اختيار خود درآورده است.
سُبْحَانَ خَالِقِي وَ لَمْ أَكُ شَيْئاً الَّذِي كَفَلَنِي بِرَحْمَتِهِ وَ غَذَّانِي بِنِعْمَتِهِ وَ فَسَحَ لِي فِي عَطِيَّتِهِ
پاكا خدايى كه مرا آفريد درحالى‌كه هيچ چيز نبودم و به رحمت خويش سرپرستى مرا عهده‌دار شد و به نعمت خود تغذيه‌ام نمود و عطاهاى خود را بر من گستراند
وَ مَنَّ عَلَيَّ بِهِدَايَتِهِ بِمَا أَلْهَمَنِي مِنْ وَحْدَانِيَّتِهِ وَ التَّصْدِيقِ بِأَنْبِيَائِهِ وَ حَامِلِي رِسَالَتِهِ وَ بِكُتُبِهِ الْمُنْزَلَةِ عَلَى بَرِيَّتِهِ الْمُوجِبَةِ لِحُجَّتِهِ
و با الهام اعتقاد به يگانگى خود و تصديق پيامبران و حاملان پيامش و نيز تصديق كتاب‌هايى كه بر آفريدگانش فروفرستاده و وسيله‌ى اتمام حجت بر آن‌ها است، هدايت خود را بر من ارزانى داشت،
الَّذِي لَمْ يَخْذُلْنِي بِجُحُودٍ وَ لَمْ يُسَلِّمْنِي إِلَى عَنُودٍ
خدايى كه به واسطه‌ى انكار مرا خوار نگردانيد و به ستيزه‌جويان نسپرد
وَ جَعَلَ مِنْ أَكَارِمِ أَنْبِيَائِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ أَرُومَتِي وَ مِنْ أَفَاضِلِهِمْ نَبْعَتِي وَ لِخَاتَمِهِمْ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَوْنَتِي
و از نژاد و ريشه‌ى بزرگوارترين و برترين پيامبران-درود خدا بر آنان-قرار داد و با خاتم پيامبران يارى‌ام نمود.
اللَّهُمَّ لَا تُذَلِّلْ مِنِّي مَا أَعْزَزْتَ وَ لَا تَضَعْنِي بَعْدَ أَنْ رَفَعْتَ وَ لَا تَخْذُلْنِي بَعْدَ أَنْ نَصَرْتَ
خدايا، آنچه از من سرافراز نموده‌اى خوار مگردان و بعد از آنكه بالايم بردى، پايين مياور و بعد از آنكه يارى‌ام كردى، از يارى‌ام دست مكش
وَ اطْوِ فِي مَطَاوِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ ذُنُوبِي مَغْفُورَةً وَ أَدْعِيَتِي مَسْمُوعَةً وَ قُرُبَاتِي مَقْبُولَةً
و در ضمن اين شب گناهانم را آمرزيده و دعاهايم را شنوده و اعمالى را كه براى تقرّب به درگاهت به جا آورده‌ام، بپذير.
فَ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيما
به راستى كه تو بر هر چيز توانايى. درود و سلام شايسته‌ى خداوند بر پيامبر خدا، حضرت محمّد و خاندان او.
[1]) سوره القصص، آیه 88
شاید این مطالب را هم بپسندید:
دعای محمد بن ابی قره در شب هجدهم رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثاني و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الثامنة عشر منه و يومها؛ دعاء آخر في الليلة الثامنة عشر منه
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و دوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هجدهم ماه (دعای دوم):
رَوَيْنَاهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي قُرَّةَ فِي كِتَابِهِ عَمَلِ شَهْرِ رَمَضَانَ
دعاى اين شب به نقل از كتاب «عمل شهر رمضان» نوشته‌ى «محمّد بن ابى قرّه»
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا حَمِدْتَ نَفْسَكَ وَ أَفْضَلَ مَا حَمِدَكَ الْحَامِدُونَ مِنْ خَلْقِكَ
خداوندا، ستايش تو را همان گونه كه خود را ستوده‌اى و به برترين ستايشى كه ستايشگران از آفريده‌هايت تو را ستوده‌اند،
حَمْداً يَكُونُ أَرْضَى الْحَمْدِ لَكَ وَ أَحَقَّ الْحَمْدِ عِنْدَكَ وَ أَحَبَّ الْحَمْدِ إِلَيْكَ وَ أَفْضَلَ الْحَمْدِ لَدَيْكَ وَ أَقْرَبَ الْحَمْدِ مِنْكَ وَ أَوْجَبَ الْحَمْدِ جَزَاءً عَلَيْكَ
ستايشى كه موردپسندترين و زيبنده‌ترين و محبوب‌ترين و برترين و نزديك‌ترين و پاداش‌آورترين ستايش باشد،
حَمْداً لَا يَبْلُغُهُ وَصْفُ وَاصِفٍ وَ لَا يُدْرِكُهُ نَعْتُ نَاعِتٍ وَ لَا وَهْمُ مُتَوَهِّمٍ وَ لَا فِكْرُ مُتَفَكِّرٍ
ستايشى كه توصيف هيچ توصيف‌كننده و ستايش هيچ ستايشگر و خيال هيچ خيال‌كننده و انديشه‌ى هيچ انديشمندى بدان نرسد،
حَمْداً يَضْعُفُ عَنْهُ كُلُّ أَحَدٍ [أيد] مِمَّنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ وَ يَقْصُرُ عَنْهُ
ستايشى كه همه‌ى كسانى [دست‌هايى]كه در آسمان‌ها و زمين‌ها وجود دارند از [به‌جا آوردن]آن ناتوان باشند
وَ عَنْ حُدُودِهِ وَ مُنْتَهَاهُ جَمِيعُ الْمَعْصُومِينَ الْمُؤَيَّدِينَ الَّذِينَ أَخَذْتَ مِيثَاقَهُمْ فِي كِتَابِكَ الَّذِي لَا يُغَيَّرُ وَ لَا يُبَدَّلُ
و همه‌ى افراد معصوم مؤيّد كه در كتاب بدون تغيير و تبديل خود از آنان پيمان گرفته‌اى، به آن و حدود و منتهاى آن نرسند،
حَمْداً يَنْبَغِي لَكَ وَ يَدُومُ مَعَكَ وَ لَا يَصْلُحُ إِلَّا لَكَ حَمْداً يَعْلُو حَمْدَ كُلِّ حَامِدٍ وَ شُكْراً يُحِيطُ بِشُكْرِ كُلِّ شَاكِرٍ
ستايشى كه زيبنده‌ى تو است و پيوسته با تو مى‌ماند و جز براى تو شايسته نيست، ستايشى كه از ستايش همه‌ى ستايشگران برتر باشد و سپاسى كه به سپاسگزارى همه‌ى سپاسگزاران احاطه داشته باشد،
حَمْداً يَبْقَى مَعَ بَقَائِكَ وَ يَزِيدُ إِذَا رَضِيتَ وَ يَنْمِي كُلَّمَا شِئْتَ حَمْداً خَالِداً مَعَ خُلُودِكَ وَ دَائِماً مَعَ دَوَامِكَ
ستايشى كه با پايندگى تو پاينده باشد و هرگاه پسنديدى افزون گردد و هر گاه خواستى ببالد، ستايشى كه با جاودانگى تو جاودانه باشد و با پايدارى تو پاينده باشد،
كَمَا فَضَّلْتَنَا عَلَى كَثِيرٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ لِمَا وَهَبْتَ مِنْ مَعْرِفَتِكَ وَ صِيَامِ شَهْرِ رَمَضَانَ
چنان‌كه ما را بر بسيارى از آفريده‌هايت برترى بخشيدى و شناخت خود و روزه‌ى ماه رمضان را بر ما ارزانى داشتى.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَقَامِ مُحَمَّدٍ وَ بِمَقَامِ أَنْبِيَائِكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خداوندا، به مقام حضرت محمّد و ديگر پيامبرانت-درود بر او و آنان-از تو مى‌خواهم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى
وَ تَقَبَّلَ صَوْمِي وَ تَصْرِفَ إِلَيَّ وَ إِلَى أَهْلِي وَ وُلْدِي وَ أَهْلِ بَيْتِي وَ مَنْ يَعْنِينِي أَمْرُهُ وَ إِلَى جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
و روزه‌ام را بپذيرى و از روزى افزون و رحمت و عافيت و نعمت‌ها و روزى گوارا و دلچسب خود به اندازه‌اى كه به صلاح دين و مايه‌ى استوارى آخرت ما باشد،
مِنْ فَضْلِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ عَافِيَتِكَ وَ نِعَمِكَ وَ رِزْقِكَ الْهَنِيءِ الْمَرِيءِ مَا تَجْعَلُهُ صَلَاحاً لِدِينِنَا وَ قَوَاماً لِآخِرَتِنَا
به من و بستگان و فرزندان و خاندان و كسانى كه مورد اهتمام من هستند و به همه‌ى مردان و زنان مؤمن، ارزانى دارى.
دعای پیامبر (ص) در شب هجدهم رمضان (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثاني و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الثامنة عشر منه و يومها؛ دعاء آخر في هذه الليلة مروي عن النبي ص
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و دوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هجدهم ماه (دعای سوم) دعای منقول از پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم- در این شب(هجدهم):
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَكْرَمَنَا بِشَهْرِنَا هَذَا وَ أَنْزَلَ عَلَيْنَا فِيهِ الْقُرْآنَ وَ عَرَّفَنَا حَقَّهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى الْبَصِيرَةِ
ستايش خدا را كه ما را به واسطه‌ى اين ماه گرامى داشت و قرآن را در آن بر ما فروفرستاد و ما را با حق خود آشنا گردانيد و ستايش خدا را بر آگاهى [نسبت به اين امور]،
فَبِنُورِ وَجْهِكَ يَا إِلَهَنَا وَ إِلَهَ آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ ارْزُقْنَا فِيهِ التَّوْبَةَ وَ لَا تَخْذُلْنَا وَ لَا تُخْلِفْ ظَنَنَّا بِكَ
پس اى معبود ما و معبود پدران نخستين ما، به نور روى [اسما و صفات، يا ذات]تو سوگند، توبه‌ى در اين ماه را روزى‌مان كن و از يارى ما دست مكش و گمان ما را [به خود]خلاف واقع قرار مده،
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ ارْحَمْنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْجَلِيلُ الْجَبَّارُ
[و بر محمّد و آل محمّد درود فرست و از ما درگذر و بر ما رحم آر]، به راستى كه تو بزرگ و سرفراز هستى.
وَ رُوِيَ عَنِ الصَّادِقِ ع
در حديث است كه امام صادق-عليه السّلام-فرمود:
أَنَّ فِي ثَمَانِيَةَ عَشَرَ مَضَتْ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ أُنْزِلَ الزَّبُورُ
«در هجدهم ماه رمضان زبور نازل شده است.»
قلت أنا ينبغي أن يكون لها زيادة من الاحترام و العمل المشكور
بنابراين، شايسته است احترام آن بيشتر پاس داشته و در آن به عمل مورد سپاس پرداخته شود.
دعای اللهم ان الظلمة کفروا بکتابک و جحدوا آیاتک
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثاني و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الثامنة عشر منه و يومها؛ فصل فيما يختص باليوم الثامن عشر من دعاء غير متكرر، دعاء اليوم الثامن عشر من شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و دوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هجدهم ماه، فصل اول دعاهای مخصوص روز هجدهم (دعای اول):
اللَّهُمَّ إِنَّ الظَّلَمَةَ كَفَرُوا بِكِتَابِكَ وَ جَحَدُوا آيَاتِكَ وَ كَذَّبُوا رُسُلَكَ وَ بَدَّلُوا مَا جَاءَ بِهِ رَسُولُكَ
خداوندا، ستمگران به كتاب تو كفر ورزيدند و آياتت [آيه‌هاى قرآن، يا معجزات]را انكار و فرستادگانت را تكذيب كردند و آنچه را كه فرستاده‌ات آورده بود، تغيير دادند
وَ شَرَّعُوا غَيْرَ دِينِكَ وَ سَعَوْا بِالْفَسَادِ فِي أَرْضِكَ وَ تَعَاوَنُوا عَلَى إِطْفَاءِ نُورِكَ وَ شَاقُّوا وُلَاةَ أَمْرِكَ
و دينى غير از دين او بنيان نهادند و در انجام تباهى در روى زمين كوشيدند و بر خاموش كردن نور تو هميارى نمودند و با واليان امر تو ستيزه‌جويى كردند
وَ وَالَوْا أَعْدَاءَكَ وَ عَادَوْا أَوْلِيَاءَكَ وَ ظَلَمُوا أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّكَ
و با دشمنانت دوستى نمودند و با دوستانت دشمنى ورزيدند و به اهل بيت پيامبرت ستم نمودند.
اللَّهُمَّ فَانْتَقِمْ مِنْهُمْ وَ اصْبُبْ عَلَيْهِمْ عَذَابَكَ وَ اسْتَأْصِلْ شَأْفَتَهُمْ
خدايا پس، از آنان انتقام بگير و عذابت را بر آنان فرو بار و آنان را ريشه‌كن كن.
اللَّهُمَّ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا دِينَكَ دَغَلًا وَ مَالَكَ دُوَلًا وَ عِبَادَكَ خَوَلًا فَاكْفُفْ بَأْسَهُمْ وَ أَوْهِنْ كَيْدَهُمْ
خدايا، آنان دين تو را تباه كردند و اموالت را دست‌به‌دست چرخاندند و بندگانت را به بردگى كشاندند، پس جلوى تندى آنان را بگير و نيرنگشان را سست كن
وَ اشْفِ مِنْهُمْ صُدُورَ الْمُؤْمِنِينَ وَ خَالِفْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَ شَتِّتْ أَمْرَهُمْ
و دل‌هاى مؤمنان را در رابطه با آنان بهبودى بخش و ميان دل‌هاى دشمنانت اختلاف بينداز و كار آنان را آشفته بگردان
وَ اجْعَلْ بَأْسَهُمْ بَيْنَهُمْ وَ اسْفِكْ بِأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ دِمَاءَهُمْ وَ خُذْهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ
و تندى و گرفتارى آنان را در ميان خودشان قرار ده و خون آنان را به دست مؤمنان بريز و از آن جا كه خبر ندارند، بگيرشان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست.
اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْهَدُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَوْمَ حُلُولِ الطَّامَّةِ أَنَّهُمْ لَمْ يُذْنِبُوا لَكَ ذَنْباً وَ لَمْ يَرْتَكِبُوا لَكَ مَعْصِيَةً
خدايا، ما در روز قيامت كه درهم‌كوبنده، است، گواهى مى‌دهيم كه آنان هيچ‌گاه گناه نكرده‌اند و هرگز معصيت مرتكب نشده‌اند
وَ لَمْ يُضِيعُوا لَكَ طَاعَةً وَ أَنَّ مَوْلَانَا وَ سَيِّدَنَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْهَادِي الْمُهْتَدِي التَّقِيُّ النَّقِيُّ الزَّكِيُّ الرَّضِيُّ
و هيچ‌گاه طاعت تو را ترك نكرده‌اند و اين‌كه مولى و سرور ما امام زمان، كه هدايتگر هدايت‌يافته و پرهيزگار و پاك و پاكيزه و مورد پسند تو است،
فَاسْلُكْ بِنَا عَلَى يَدَيْهِ مِنْهَاجَ الْهُدَى وَ الْمَحَجَّةَ الْعُظْمَى وَ قَوِّنَا عَلَى مُتَابَعَتِهِ
پس به دست او ما را در راه روشن و جاده‌ى بزرگ [هدايت]رهسپار ساز و بر پيروى از او
وَ أَدَاءِ حَقِّهِ وَ احْشُرْنَا فِي أَعْوَانِهِ وَ أَنْصَارِهِ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاء
و اداى حقّش يارى كن و ما را جزو ياران و ياوران او محشور گردان، به راستى كه تو شنونده‌ى دعا هستى.
