دعای رزق و روزی
فهرست این نوشتار:
دعاى 1
معاویة بن عمّار مى گوید: از امام صادق(علیه السلام) خواستم که دعایى براى جلب رزق و روزى، به من بیاموزد. آن حضرت این دعا را به من آموخت و من چیزى را براى زیاد شدن روزى بهتر از این دعا ندیدم. به من فرمود، بگو:
اَللّهُمَّ ارْزُقْنى مِنْ فَضْلِکَ الْواسِعِ الْحَلالِ الطَّیِّبِ، رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَیِّباً،
خدایا روزیم گردان از فضل وسیع و حلال و پاکیزه ات روزى وسیع حلال پاکیزه
بَلاغاً لِلدُّنْیا وَالاْخِرَةِ، صَبّاً صَبّاً هَنیئاً مَریئاً،مِنْ غَیْرِ کَدٍّ وَلا مَنٍّ مِنْ اَحَد مِنْ خَلْقِکَ،
که رساننده دنیا و آخرت باشد ریزان ریزان گوارا دلچسب بدون رنج و بدون منّت از هیچ یک از خلق خود
اِلاَّ سَعَةً مِنْ فَضْلِکَ الْواسِعِ، فَاِنَّکَ قُلْتَ: وَاسْئَلُوا اللهَ مِنْ فَضْلِهِ.
جز فراخى از فضل وسیعت زیرا تو گفتى خدا را از فضلش درخواست کنید
فَمِنْ فَضْلِکَ اَسْئَلُ،وَمِنْ عَطِیَّتِکَ اَسْئَلُ، وَمِنْ یَدِکَ الْمَلاَْى اَسْئَلُ.(1)
پس من از فضل تو درخواست کنم و از عطایت درخواست کنم و از دست پُرت خواستارم.
دعاى 2
از رسول گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) این دعا براى طلب روزى روایت شده است:
یا رازِقَ الْمُقِلّینَ، وَیا راحِمَ الْمَساکینَ، وَیا وَلِىَّ الْمُؤْمِنینَ، وَیا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتینَ،
اى روزى ده نداران و اى مهرورز به مسکینان و اى سرپرست مؤمنان و اى صاحب نیروى
صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ اَهْلِ بَیْتِهِ، وَارْزُقْنى وَعافِنى، وَاکْفِنى ما اَهَمَّنى.(1)
محکم درود فرست بر محمّد و خاندانش و روزیم ده و عافیتم ده و کفایتم کن آنچه مهم است بر من.
دعاى 3
از امام محمّدباقر(علیه السلام) روایت شده است که آن حضرت به یکى از یاران خود فرمود: براى طلب روزى در سجده نماز فریضه بگو:
شاید این مطالب را هم بپسندید:
یا خَیْرَ الْمَسْئُولینَ، وَیا خَیْرَ الْمُعْطینَ، اُرْزُقْنى وَارْزُقْ عِیالى مِنْ فَضْلِکَ الْواسِعِ، فَاِنَّکَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظیمِ.(1)
اى بهترین درخواست شدگان و اى بهترین عطاکنندگان روزى ده مرا و عیالم را از فضل گسترده خود که براستى تویى صاحب فضل بزرگ.
دعاى 4
از «ابوبصیر» (یکى از یاران بزرگوار امام صادق(علیه السلام)) نقل شده است که از تنگى معیشت به خدمت امام صادق(علیه السلام) شکایت کردم و از آن حضرت براى رزق،دعایى را خواستم. امام(علیه السلام) این دعا را به من تعلیم داد و از زمانى که آن را خواندم، نیازمند و محت
یا خَیْرَ مَدْعُوٍّ، وَیا خَیْرَ مَسْئُول، وَیا اَوْسَعَ مَنْ اَعْطى، وَیا خَیْرَ مُرْتَجىً،
اى بهترین خوانده شده و اى بهترین درخواست شده و اى وسیع تر کسى که عطا کند و اى بهترین مایه امید
اُرْزُقْنى وَاَوسِعْ عَلَىَّ مِنْ رِزْقِکَ، وَسَبِّبْ لى رِزْقاً مِنْ قِبَلِکَ، اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ.(1)
روزیم ده و فراخ گردان بر من از روزیت و وسیله سازى کن روزیم را از جانب خود که تو بر هر چیز توانایى.
مرحوم «شیخ طوسى» این دعا را در سجده آخرِ رکعت هشتم نافله شب نقل کرده است.(2)
دعاى 5
همچنین «ابوبصیر» این دعا را براى طلب روزى از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده است. آن حضرت فرمود: این دعاى امام علىّ بن الحسین، زین العابدین(علیه السلام) است که خدا را با آن مى خواند:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ حُسْنَ الْمَعیشَةِ، مَعیشَةً اَتَقَوّى بِها عَلى جَمیعِ حَوآئِجى، وَاَتَوَصَّلُ بِها فِى الْحَیاةِ اِلى آخِرَتى،
خدایا از تو خواهم خوبى زندگانى را آن زندگانى که نیرو گیرم بدان بر همه خواسته هایم و برسم بدان در زنده بودنم به آخرت
مِنْ غَیْرِ اَنْ تُتْرِفَنى فیها فَاَطْغى، اَوْ تَقْتُرَ بِها عَلَىَّ فَاَشْقى،
بدون آن که بى خبر و سرکشم کنى در آن که طغیان کنم یا سخت گیرى بر من که بدبخت گردم
اَوْسِعْ عَلَىَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِکَ، وَاَفْضِلْ عَلَىَّ مِنْ سَیْبِ فَضْلِکَ، نِعْمَةً مِنْکَ سابِغَةً، وَعَطآءً غَیْرَ مَمْنُون،
وسیع گردان بر من از روزى حلالت و زیاده بخش بر من از فضل ریزانت نعمتى از تو ریزان و عطایى بى منّت
ثُمَّ لاتَشْغَلْنى عَنْ شُکْرِ نِعْمَتِکَ بِاِکْثار مِنْها تُلْهینى بَهْجَتُهُ، وَتَفْتِنّى زَهَراتُ زَهْوَتِهِ،
سپس سرگرمم مکن از سپاسگزارى نعمتت به زیادى آن که غافل کند مرا خرّمى و شادابیش و بفریبد مرا آب و رنگ فریبنده اش
وَلا بِاِقْلال عَلَىَّ مِنْها یَقْصُرُ بِعَمَلى کَدُّهُ، وَیَمْلاَُ صَدْرى هَمُّهُ،
و نه به اندک دادنش بر من از دنیا که در نتیجه کوتاه آید زحمت من از تلاشش و پر کند سینه ام را اندوهش
اَعْطِنى مِنْ ذلِکَ یا اِلهى غِنىً عَنْ شِرارِ خَلْقِکَ، وَبَلاغاً اَنالُ بِهِ رِضْوانَکَ،
عطا کن به من اى خدا از آنچه را که بى نیازى از بدان خلقت باشد و برساند مرا به خشنودیت
وَاَعُوذُ بِکَ یا اِلهى مِنْ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ ما فیها، وَلاتَجْعَلِ الدُّنْیا عَلَىَّ سِجْناً، وَلافِراقَها عَلَىَّ حُزْناً،
و پناه برم به تو خدایا از شرّ دنیا و شرّ آنچه در آن است و قرار مده دنیا را بر من زندان و نه جدا گشتنش را از من اندوه،
اَخْرِجْنى مِنْ فِتْنَتِها مَرْضِیّاً عَنّى، مَقْبُولاً فیها عَمَلى اِلى دارِ الْحَیَوانِ، وَمَساکِنِ الاَْخْیارِ،
بیرونم آور آشوبش در حال خشنودیت از من و پذیرفتگى عملم در آن بسوى خانه زندگى و جایگاه هاى سکونت نیکان
وَاَبْدِلْنى بِالدُّنْیَا الْفانِیَةِ، نَعیمَ الدّارِ الْباقِیَةِ،
و عوضم ده از دنیاى فانى به نعمت هاى خانه جاویدان
اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ اَزْلِها وَزِلْزالِها، وَمِنْ سَطَواتِ شَیاطینِها، وَسَلاطینِها وَنَکالِها، وَمِنْ بَغْىِ مَنْ بَغى عَلَىَّ فیها،
خدایا پناه برم به تو از فشار و سختى و لرزش هاى آن و یورش هاى شیاطین و سلاطین آن و از وبالش و از ستم آن کس که بر من در آن ستم کند
اَللّهُمَّ مَنْ کادَنى فَکِدْهُ، وَمَنْ اَرادَنى فَاَرِدْهُ، وَفُلَّ عَنّى حَدَّ مَنْ نَصَبَ لى حَدَّهُ،
خدایا هرکه نقشه براى من بکشد تو برایش نقشه کش و هرکه قصد بد برایم کند تو درباره اش چنان کن و کُند کن از من تیزى سلاح کسى را که سلاحش را برایم تیز کرده
وَاَطْفِ عَنّى نارَ مَنْ شَبَّ لى وَقُودَهُ، وَاکْفِنى مَکْرَ الْمَکَرَةِ، وَافْقَأْ عَنّى عُیُونَ الْکَفَرَةِ،
و خاموش کن از من آتشى که برایم افروخته و کفایت کن از من مکر بداندیشان و کور کن از من چشم کافران را
وَاکْفِنى هَمَّ مَنْ اَدْخَلَ عَلَىَّ هَمَّهُ، وَادْفَعْ عَنّى شَرَّ الْحَسَدَةِ، وَاعْصِمْنى مِنْ ذلِکَ بِالسَّکینَةِ،
و کفایت کن از من اندوه آن کس که اندوهش را بدلم انداخت و دور کن از من شرّ حسودان را و نگاهم دار از آن به آرامش خود
وَاَلْبِسْنى دِرْعَکَ الْحَصینَةَ، وَاخْبَأْنى فى سِتْرِکَ الْواقى، وَاَصْلِحْ لى حـالـى،
و بپوشان بر من زره محکمت را و نگه دار در پوشش نگهدارنده ات و به صلاح درآور حالم را
وَصَدِّقْ قَوْلى بِفِعالى، وَبارِکْ لى فى اَهْلى وَمالى.(1)
و راست درآور گفتارم را به کردارم و برکت ده برایم در خاندان و مالم
یادآورى: براى طلب روزى، نمازهایى در بخش «نمازهاى مستحب» گذشت (علاقه مندان به آن بخش مراجعه فرمایند). بار دیگر یادآورى مى کنیم که هرگز نباید توسّل به این دعاها به معناى عدم تلاش و کوشش، و سستى و تنبلى تفسیر شود; چرا که در حدیث داریم دعاى این گونه افراد مستجاب نمى شود.
