در گزارش سوم از مجموع گزارش‌های سریالی از ناگفته‌های رژیم پهلوی، به شرحی اجمالی از گذشته فرح دیبا و خانواده‌اش پرداخته شد.  در مورد اینکه چگونه یک دانشجوی معماری که در تامین امور خود درمانده بود و دست به هر کاری می‌زد و حتی  برای آنکه بتواند از مرز ایران رد شود، حاضر بود خود را تقدیم بوالهوسی چون اردشیر زاهدی کند، ناگهان جایگاه ملکه را از آن خود کرد و همسر شاه ایران شد. 

در واقع بخش سوم مقدمه‌ای بود برای بازگویی خیانت‌‌هایی که فرح پهلوی در حق ایران و ایرانی کرد. اقداماتی که تنها با هدف غارت ثروت عظیمی که جز برای مردمش نبود به شکلی حساب شده صورت می‌گرفت.

پس از ورود فرح دیبا به دربار، کم کم راه برای تمام خاندان واقعی و قلابی دیبا هموار شد. او تمام دوستان و اقوامش را در دربار استخدام و به هریک از آنها پستی مهم اعطا کرد. فرح برای خودش دفتر مخصوصی داشت و  حدود 600 خدمه را برای انجام کارهای ریز و درستش به کار گماشته بود. جیره‌خوارانی که معلوم نبود برای چه و برای انجام چه کاری استخدام شده بودند. 

همانطور که در گزارش قبلی قید شد فرح تحت تاثیر فرهنگ غرب بود و علاقه‌ای به تمدن و فرهنگ سرزمین مادری‌اش نداشت، اما پس از کسب عنوان ملکه دیگر شرایط تغییر کرده بود و فرح دیبا حالا در کسوت بانوی اول دربار، به تاریخ کشورش علاقه مند شده بود! او ماهیانه مبالغ هنگفتی از ثروت خزانه را صرف یافتن خانه‌های قدیمی کرده و آنها را بنام خود ثبت می‌کرد. ناگفته نماند که عمال زورگیرش، معمولا سه برابر ارزش مورد نظر را می‌گفتند و تنها 1/3 آن را به صاحب ملک پرداخته و 2/3 باقیمانده را به جیب می‌زدند.

 

ماجرای غارتگری ها تنها به اینجا ختم نمی‌شد. فرح دیبا برای آنکه ماجرای نامزدی و رابطه‌اش با کریم پاشابهادری پنهان بماند، مجبور بود به تمام افرادی که از این موضوع باخبر بودند باج دهد. یکی از این افراد لیلی امیر ارجمند مدیرعامل اسبق کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، هم اتاقی دیگر فرح در فرانسه بود که بعدها برای آنکه دهانش بسته بماند و رازش را فاش نکند، وارد دربار شده و به سمت مشاور فرح گماشته شد. طبق مستندات موجود، فرح چندین میلیارد تومان تنها برای طرح‌های مضحک لیلی امیر ارجمند پرداخته بود. 

 

یک سوی دیگر این ماجرا دایی و پسردایی‌اش بودند که به لطف بذل و بخشش‌های فرح، بخش قابل توجهی از ثروت دربار هم به جیب آنها می‌رفت. در کنار همه اینها تفریحات خاصه ملکه، از جمله برپایی دورهمی‌های هفتگی و دعوت قریب به 250 تن از اقوام و دوستان که برای خودش رکوردی بود، یا برگزاری جشن‌های 2500 ساله در شیراز و در کنار تخت جمشید، خود بخش اعظمی از دارایی خزانه را می‌طلبید. 

 

موضوع جشن های 2500 ساله هخامنشی یکی از خودنمایی‌های فرح بود که هر چه بیشتر حقارت و فرومایگی‌اش را نشان می‌داد. او برای برگزاری این جشن نهایت خودباختگی و غرب‌زدگی اش را به نمایش می‌گذاشت.

جشنی که در آن مردم عادی راه نداشتند و تنها اختصاص به سران و عمال خارجی داشت و برای برگزاری آن از خدم و حشم غیر ایرانی با پرداخت دستمزدهای نجومی استفاده می‌شد. از مبلمان و ظروف مارک و غذاهای آنچنانی که اغلب صرفا برای تزئین و نمایش بود و بخش زیادی از آن دور ریخته می‌شد و این ریخت و پاش ها در حالی انجام می‌شد که تعدادی زیادی از مردم ایران به سختی روزگار می‌گذراندند و بیشتر آنها از شدت فقر گرسنه سر بر بالین می‌نهادند. 

 

 

 

فرح پهلوی تا می‌توانست حساب‌های بانکی‌اش در کشورهای مختلف جهان  را چاق می‌کرد و دقیقا از سالهای 1351 تا 1356، درصد بالایی از دارایی ایران به بانک‌های خارجی منتقل شده بود. کسی منکر اقدامات اشرف  و پسرش شهریار و دیگر اعضای خاندان پهلوی نیست، اما گویا ملکه تازه به دوران رسیده در این زمینه گوی سبقت را ربوده بود.

 فرح شخصیت عجیبی داشت از یک سو تمام دوستان و آشنایان چپ‌گرا را جذب دربار می‌کرد و از طرف دیگر مُبلغ هنر لیبرال و غربی بود. از فسادهای اخلاقی‌اش هم که روایت بسیار است. از ارتباط پنهانی‌ با معشوق سابقش تا رقص و دلبری برای رئیس جمهور آمریکا، آن هم درمقابل چشمان محمدرضای بی تعصب و رگی که خود نیز پیشه‌اش همین بود. 

 

آنچه در بالا ذکر شد تنها بخش کوچکی از اقدامات فرح پس از ورود به دربار و سوءاستفاده از جایگاهش بود. او کارهای بسیاری انجام داد و خیانت‌هایش آن‌قدر زیاد است که شرح جزئیات آن در حوصله این گزارش نمی‌گنجد. هدف از بازگویی این مطالب ولو در حد یک اشاره، تنها این است که تلنگری باشد برای آن دسته از سلطنت طلبان امروزی که بدون داشتن آگاهی و علم کافی نسبت به تاریخ و آنچه که بر سر این سرزمین به‌واسطه این خاندان خوش‌گذران آمده است، از آنها حمایت کرده و خواهان بازگشت این خانواده و آن روزگار بی سر و صاحب است.

باشگاه خبرنگاران.