اعتراض چند زن به نداشتن «اختیار بدنی» و آماری از خشونت کلامی جنسی در دانشگاه!

*** 

 

اعتراض چند زن به نداشتن «اختیار بدنی» و خشونت در دانشگاه!

«روزنامه شرق»، اخیراً در گزارشی با عنوان«این زنان به خشونت اعتراض نمی‌کنند» ؛ به مصاحبه و گفت‌وگو با چند دانشجوی خانم فعال در امور سیاسی و دانشجویی نشسته است.

خانم (س. ح)، ورودی ۹۲ مهندسی شیمیدانشگاه تهران در بخشی از این نشست با اشاره به فعالیت یک نشریه دانشجویی در مقولات مرتبط با دختران دانشجو گفته است:

«سعی می‌کردیم گاهی تلنگری به تابوهای جنسیتی؛ مثل حق بر بدن یا ناموس‌تلقی‌کردن زن‌ها یا افکار کلیشه‌ای دیگری که در دانشگاه وجود داشت وارد کنیم.»
این خانم در بخش دیگری از مصاحبه با شرق درباره خشونت کلامی و جنسیتی در دانشگاه تهران اظهار می‌کند:

«ما نظرسنجی‌ای درباره آزار کلامی از طرف دانشجویان، استادان و کارمندان دانشگاه به زنان وارد می‌کنند، انجام دادیم. براساس این نظرسنجی که سؤال‌های آن را دانشجویان جامعه‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی طراحی کرده بودند، در یک پرسش از دانشجویان دختر دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران ٤٩,٦ درصد پاسخ‌دهندگان گفته بودند که در دوره تحصیل در دانشگاه مورد خشونت‌های کلامی، اعم از شوخی‌ها و متلک‌های جنسی، تحقیر جنسیتی و… واقع ‌شده‌اند و بیش از ٧٠ درصد از این خشونت‌ها از سوی دیگر دانشجویان و استادان بوده است. ٥٢.٢ درصد از سوی سایر دانشجویان و ٢٢.٤ درصد از سوی استادان با خشونت کلامی روبه‌رو شده بودند. ١٣ درصد از این افراد برای شکایت به حراست دانشگاه- یا مسئول مربوطه- مراجعه کرده‌اند و باقی افراد به بحث و مشاجره در صحنه یا یک نگاه معنادار بسنده کرده‌اند و ٢٨ درصد از این افراد هم گفته بودند که بدون هیچ واکنشی صحنه را ترک کرده‌اند. از میان اندک تعداد شکایت‌کنندگان، تنها ٥.٧٥ درصد کاملا از نتیجه شکایت و پیگیری‌شان راضی بودند. ٢١.١ درصد رضایت نسبی، ٥٢.٦ درصد خیلی کم رضایت داشتند، ١٦ درصد ناراضی بودند و ٥.٥٥ درصد هم شکایتشان را پیگیری نکردند.»
خانم (م. م)، ترم ٨ مهندسی برق، دانشگاه صنعتی شریف هم در بخش دیگری از این نشست در اشاره به فعالیت‌های خود گفته است:

«در نشریات دانشگاه در زمینه خشونت علیه زنان یا همچنین به مسئله آزار زنان در محل کار پرداخته‌ایم. مشکلات زنان دانشجو یکی دیگر از دغدغه‌های ما در نشریاتمان بوده و در برهه انتخابات مسئله رجل سیاسی را دنبال می‌کردیم. دغدغه نشریات ما صرفا درباره موضوعات صنفی و داخلی خود دانشگاهمان نبوده است؛ برای مثال ما به برخوردهای سلیقه‌ای و نامناسب انتظامات دانشگاه درباره پوشش دختران یا محدودیت‌های غیر منطقی درباره ورود و خروج آنها به خوابگاه که زندگی‌شان را مختل کرده و واردشدن مسئولان دانشگاه به حریم زندگی شخصی زنان دانشجو نوشته‌ایم و از سوی دیگر به بازار کار مردانه صنعت هم پرداخته‌ایم!»
در این نشست صحبت‌هایی در نقد عدم اختلاط و سطح حجاب قانونی در دانشگاه هم مطرح شده است.[۱]

 

*ما قضاوت درباره اظهارات این دانشجویان اصلاح‌طلب را به عهده مخاطبان وامی‌گذاریم.

اما پارادوکس بزرگ موجود در کلام این فعالان چپ، آنست که چرا علیرغم ادعای این سطح از بروز خشونت‌های جنسیتی، کلامی و غیره در محیط دانشگاه؛ اما آنها همچنان به تقبیح مفاهیمی مثل نگاه ناموس‌دارانه به دختران، حساسیت جنسی در مورد بانوان بویژه با بهانه نداشتن حق بر بدن، عدم اختلاط، حجاب و غیره می‌پردازند!؟

آیا این مسئله روشن نیست که بخش عظیمی از خشونت جنسیتی، کلامی و غیره صرفاً به دلیل فضایی است که همین سرزنش‌ها و خواسته های نامشروع ایجاد می‌کنند!؟

سؤال ما واضح است. آیا دلیل رخداد غیر متمدنانه‌ای مثل «دختران خیابان انقلاب» و کشف حجاب چند خانم بر روی یک بلندی، و همین قبیل مشی و مرام‌ها و رفتارهای سبب‌ساز خشونت جنسیتی و تحقیر خانم‌ها نیست!؟

مشرق نیوز.